Category: Κείμενα

Την Τετάρτη,23 Σεπτεμβρίου και ώρα 8:15 ενώ έβγαινα από το σπίτι μου στο Γαλάτσι και κατευθυνόμενος με ένα σακβουαγιάζ προς το γυμναστήριο μου,έλαβε χώρα το συμβάν της σύλληψης μου από 25 άτομα της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας.

Εν ριπή οφθαλμού βρέθηκα στο πεζοδρόμιο με τις χειροπέδες πισθάγκωνα, ενώ ταυτόχρονα ενημέρωναν τους αξιωματικούς τους ότι “όλα πήγαν καλά” και ότι “με πήραν”. Με οδήγησαν στο 12ο όροφο της Γ.Α.Δ.Α.Την επόμενη πληροφορούμαι ότι μαζί με εμένα έχουν συλληφθεί ακόμα δύο φιλικά μου πρόσωπα.

Η παράσταση εν τω μεταξύ έχει ήδη αρχίσει. Άυπνος για δύο 24ωρα και σωματικα εξαντλημένος,όρθιος με το πρόσωπο μου προς το τοίχο και να ακολουθεί ένα μακροσκελές ερωτηματολόγιο,ενώ παράλληλα κάποιος αξιωματικός γυρνούσε από γραφείο σε γραφείο και αναφωνούσε μέσα σε ένα ντελίριο ηδονής πως αυτό που συμβαίνει λέγεται πόλεμος.

Κατόπιν πήρε θέση το ενδιαφέρον για την σταδιοδρομία μου,οι φιλικές κουβέντες, ο τσαμπουκάς και η ανθρώπινη προσέγγιση του παρασυρμένου νεολαίου που πήρε το στραβό δρόμο, ενώ αυτόκλητα εκείνοι ήταν αυτοί που θα έπρεπε να με ευθυγραμμίσουν και να με συνετίσουν, όχι για αυτούς αλλά για εμένα τον ίδιο όπως έλεγαν που είχα χρέος να βοηθήσω τον εαυτό μου, μιλώντας τους γιακαταστάσεις και ανθρώπους που ο ίδιος δεν γνώριζα. Αργότερα ενημερώθηκα από έναν αξιωματικό ότι ήμουν ο μαλάκας του ορόφου διότι όπως μου έλεγε οι υπόλοιποι με είχαν “δώσει στεγνά” και είχαν “βγάλει την ουρά τους απ’έξω” και πως εάν δεν μιλούσα θα έβγαζα φυλακή για πράγματα που έκαναν άλλοι,οπότε ξανακλήθηκα να απαντήσω για άγνωστες προς εμένα καταστάσεις.

Οι βάρδιες φύλαξης άρχισαν:οι “καλοί” αστυνομικοί με ευαίσθητο εσωτερικό κόσμο και πληγωμένα συναισθήματα από τα παιδικά τους χρόνια όπως έλεγαν, αναγνωρίζαν την αδικία και θέλανε να βοηθήσουν. Από την άλλη τα “σκληρά” κομάντο της υπηρεσίας με τα fullface, “σκληροί” εφαρμοστές του νόμου και εκπρόσωποι της ηθικής, ενεργούσαν με απολυτότητα,ψυχική και σωματική εξάντληση, ως ένα είδος εκδίκησης όπως έλεγαν επειδή “κρατούσα το στόμα μου κλειστό”.

Το ότι αρνούμαι τις κατηγορίες που μου απέδωσαν,δεν σημαίνει ότι θα μπορούσα ποτέ να αρνηθώ την πολιτική μου “ταυτότητα” και “προέλευση”. Δεν θα μπορούσα ποτέ να βάλω κάτω από το χαλάκι του εγκλεισμού την αξιοπρέπεια μου, παραβλέποντας το γεγονός ότι είμαι μια πολιτική οντότητα η οποία παίρνει και αυτή τη θέση της ενάντια στις αξίες και τους θεσμούς αυτής της κοινωνίας,διαμέσου της κριτικής επαναστατικής σκέψης και πρακτικής. Είμαι αναρχικός και είμαι ταγμένος στο στρατόπεδο της επανάστασης και παράλληλα του εαυτού μου.

Ο λόγος που βρίσκομαι σήμερα προφυλακισμένος εγώ και τα άλλα δύο φιλικά μου πρόσωπα είναι ευδιάκριτος. Μέχρι και ο πιο αφελής νους θα μπορούσε να αντιληφθεί ότι στη παρούσα συνθήκη εντάσσονται οριοθετημένες καταστάσεις στο πλαίσιο των εκλογών,κινούμενες στην εξυπηρέτηση πολιτικών και επικοινωνιακών σκοπιμοτήτων.

Η διογκώση της κατάστασης,οι πάνοπλες συνοδείες των Ε.Κ.Α.Μ. και ο ρόλος των ξεφτιλισμένων ρουφιανοδημοσιογράφων, σε συνδυασμό με τη πολιτική συνθήκη των ημερών ήταν αρκετό για να διαμορφωθεί ένα αίσθημα τάξης και ασφάλειας στο μέσο Έλληνα εν όψει των εκλογών, όπου υπνοβατικά πλέον θα κινούνταν με τον ρόλο του ενεργού πολίτη προς την κάλπη για να καταθέσει το μερίδιο των ευθυνών της ύπαρξης του για ακόμα μια φορά σε ξένα χέρια. Είναι γνωστό πλέον πως η κοινή  γνώμη δεν έχει γνώμη, γι’αυτό λοιπόν κάποιος θα πάρει το ρόλο του διαμορφωτή της. Το κλίμα των ημερών οφείλεται ως επί το πλείστον στα σκουλήκια των media και στην αδηφάγα δίψα τους για “δράκους στο Γαλάτσι” και “τέρατα στο Χαλάνδρι”,για κατα συρροή βομβιστές οι οποίοι έχουν διασυνδέσεις με “επιφανείς” επαναστατικές οργανώσεις από τις οποίες δέχονται εντολές και φέρνουν σε πέρας αποστολές. Για όπλα και σφαίρες που βρέθηκαν σπίτι μου, μέχρι και χρήματα που βαφτίστηκαν ως προϊόν ληστειών διοτί ήταν επιμελώς κρυμμένα, την επόμενη θα τα αφήνω στην εξώπορτα του σπιτιού μου.

Η κοινωνία δεν χωρίζεται σε τάξεις, παρά μόνο σε επιλογές και συνειδήσεις. Να διδαχτούμε λοιπόν από τον πόνο και την χαρά,το αίμα και το δρόμο. Γεννηθήκαμε για να υπάρχουμε ακέραιοι μέσα στις ακατάληπτες μοναδικότητες μας, ακατάληπτες γιατί αντέχουμε στον πόνο, απρόβλεπτες γιατί μάθαμε στο δρόμο, αδίστακτες γιατί θα στραφούμε εναντίον όλων, διότι θα μάθουμε να δένουμε μεθοδικά το ατσαλί με το δέρμα και να βάφουμε τα τσιμέντα με το επαναστατικό αίμα.

Εκτελούμε την ηθική, προλογίζοντας την καταστροφή, σιγοψιθυρίζουμε λυσσασμένα δαγκώνοντας τις λέξεις: ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΠΙΘΕΣΗ γιατί υπάρχει μονάχα η ομορφιά και η δύναμη, αλλά οι δειλοί για ισορροπήσουν επινόησαν τη δικαιοσύνη.

Εκεί που θα υπάρχουν συρματοπλέγματα, ας υπάρχουν ματωμένα χέρια που θα τα ξεσκίσουν, εκεί που θα υπάρχουν τσιμέντα ας υπάρχουν λυσσασμένες κραυγές που θα τα γκρεμίσουν, εκεί που θα υπάρχουν σίδερα ας υπάρχουν ψυχές σαν διαβρωτικά που θα τα καταστρέφουν, εκεί που θα ήμαστε θαμμένοι ζωντανοί ας θάψουμε
μαζί την ηθική.

Οφειλούμε στο εαυτό μας να δαγκώνουμε τα δεσμά μας έστω και αν πεθάνουμε δαγκώνοντας. Γιατί δεν είμαστε τίποτα άλλο πέρα από τις ίδιες μας τις επιλογές.

Για την τιμή, την αξιοπρέπεια, την επανάσταση.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ: Β.ΠΑΛΛΗ-Γ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ- Γ.ΒΟΥΤΣΗ-ΒΟΓΙΑΤΖΗ -Π.ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ-Η.ΝΙΚΟΛΑΟΥ.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΩΝ ΜΟΥ Χ.ΧΑΤΖΙΜΙΧΕΛΑΚΗ-Μ.ΓΙΟΣΠΑ.

Μασούρας Παναγιώτης

Φυλακές Αυλώνας

Αξιότιμε κύριε υπουργέ,

Είμαι ένας αναρχικός κρατούμενος στις φυλακές Άμφισσας όπου έφτασα πρόσφατα. Προφανώς κατανοείτε ότι σήμερα εγώ έχω τόση σχέση με τον σοσιαλισμό όση και εσείς με τον αντιεξουσιασμό. Σας το λέω αυτό διότι μόλις χθες άκουσα από κάποιο τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων ότι ο κος Γιώργος Παπανδρέου προέτρεψε τους νέους υπουργούς του: «να συμπεριφερθούν σαν αντιεξουσιαστές απέναντι στην εξουσία».

Προσωπικά υπήρξα πάντοτε υποστηρικτής των συγκεκριμένων πράξεων και όχι αντίθετα των αφηρημένων λόγων. Αυτός είναι και ο λόγος που αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στη φυλακή και όχι φυσικά λόγω της ιδεολογίας μου.

Δεν θα ήθελα να σας κουράσω άλλο περισσότερο με τα λόγια μου, αξιότιμε υπουργέ της δικαιοσύνης. Σας λέω ευθέως όμως ότι αν μου δίνονταν προσωπικά η δυνατότητα να αποφασίσω για το σύστημα των φυλακών, θα τις κατέστρεφα εντελώς ή τουλάχιστον θα τις έκλεινα. Διαθέτω προσωπικά τη δυνατότητα να ονειρεύομαι διαφορετικούς τρόπους κοινωνικής απόδοσης της λεγόμενης δικαιοσύνης. Δεν φαντάζομαι ούτε κατά διάνοια ότι εσείς θα είστε ποτέ σε θέση να υποστηρίξετε παρόμοιες αποφάσεις όσο αφορά το σύστημα των φυλακών.

Παρ’ όλα αυτά, σας πληροφορώ, αν δεν το γνωρίζετε, ότι οι ελληνικές φυλακές και ειδικότερα αυτή της Άμφισσας που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή, απέχει ακριβώς ένα βήμα από τα ναζιστικά λάγκερ ή από τα αντίστοιχα στρατόπεδα συγκέντρωσης που υπήρξαν κάποτε  στις λεγόμενες χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Μιά επίσκεψή σας ως νέος υπουργός της δικαιοσύνης, είμαι σίγουρος ότι θα ήταν ικανή να σας πείσει περί του λόγου μου το αληθές.

Κλείνοντας θέλω να σας απευθύνω μια τελική ερώτηση: Τι σκοπεύετε να κάνετε για τις σημερινές συνθήκες κράτησης στις ελληνικές φυλακές κύριε υπουργέ; Θα συνεχίσετε να στοιβάζετε τους ανθρώπους σαν τα ποντίκια μέσα σε αυτές ή είστε μήπως ικανός να διαμορφώσετε δεν λέω ανθρώπινες αλλά πιό αποδεκτές συνθήκες κράτησης για όλους τους φυλακισμένους; Γνωρίζετε ίσως ότι τα ίδια τα όργανα του δικού σας νόμου αποκαλούν τη συγκεκριμένη αυτή φυλακή της Άμφισσας, κρεματόριο;

Με πολύ περίσκεψη

Χρήστος Στρατηγόπουλος

Φυλακές Άμφισσας

Την 1η Οκτώβρη 2009, μετά από ληστεία σε τράπεζα στα Τρίκαλα, συλλαμβάνονται οι αναρχικοί Χρήστος Στρατηγόπουλος και Alfredo Bonanno, κατηγορούμενοι για την υπόθεση. Ο Χρ. Στρατηγόπουλος αναλαμβάνει εξαρχής την ευθύνη για τη συγκεκριμένη απαλλοτρίωση.  Στις 22 Νοέμβρη 2010, οι δύο αναρχικοί δικάζονται για την υπόθεση. Ο Χ. Στρατηγόπουλος κρίνεται ένοχος για την ένοπλη ληστεία σε 8 χρόνια κα και για τα 3 πλημμελήματα από 3 μήνες, χωρίς να του αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό και χωρίς ανασταλτικό χαρακτήρα. Ο A. Bonanno καταδικάζεται για απλή συνέργεια σε 4 χρόνια φυλακή και αφήνεται ελεύθερος, όμως απευλαύνεται βάσει προεδρικού διατάγματος με απαγόρευση επανεισόδου στη χώρα για 10 χρόνια.

Τον Ιούλιο του 2011, ενώσω βρίσκεται έγκλειστος στις φυλακές Λάρισας, ο Χ. Στρατηγόπουλος παραλαμβάνει μια νέα δικογραφία για μία άλλη ληστεία τράπεζας στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς, που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 2009. Ο σύντροφος κατηγορείται για αυτή την ληστεία βάσει κατασκευασμένων αποδεικτικών στοιχείων που ήρθαν στην «επιφάνεια» ενάμισι χρόνο μετά το συμβάν. Ως αποτέλεσμα αυτής της μεθόδευσης των διωκτικών αρχών, ο Χρήστος δεν μπορεί να πάρει τις άδειες που δικαιούται έχοντας εκτίσει το 1/5 της ποινής του.

Τον Φεβρουάριο του 2012 εκδικάζεται η υπόθεση του συντρόφου για την ληστεία στα Τρίκαλα στο εφετείο, η ποινή του μειώνεται στα 5 χρόνια και κανονικά ο σύντροφος θα έπρεπε να αποφυλακιστεί στο άμεσο χρονικό διάστημα. Λίγες μέρες πριν την επικείμενη αποφυλάκισή του, ωστόσο, οι διωκτικές αρχές διατάσσουν την επαναπροφυλάκισή του για τη νέα υπόθεση, πετυχαίνοντας έτσι την μεγαλύτερη δυνατή παράταση της ομηρίας του.

Η δίκη για την ληστεία τράπεζας στην Κεφαλονιά είχε οριστεί για τις 26 Ιουλίου 2012, στη Πάτρα, όπου μετά από μια ολιγοήμερη διακοπή για τις 30 του ίδιου μήνα, πήρε αναβολή για τις 5 Νοεμβρίου. Ωστόσο ο σύντροφος αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους εν αναμονή του δικαστηρίου.

-Κείμενο-καταγγελία του Χ. Στρατηγόπουλου στον υπουργό δικαιοσύνης  Χ. Καστανίδη

-Γράμμα του Χ. Στρατηγόπουλου για την νέα μεθόδευση των αρχών εναντίον του