Month: Φεβρουαρίου 2014

Από τις 21 Ιανουαρίου, έχουν ξεκινήσει στις πόλεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης μια σειρά από αστυνομικο-δικαστικές εισβολές σε σπίτια. Σπίτια ανθρώπων που είτε ανήκουν στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό και ευρύτερο ριζοσπαστικό χώρο, είτε θεωρείται από τους μπάτσους ότι έχουν επαφές, συγγενικού ή φιλικού τύπου. Οι προφάσεις για τη νομική κάλυψη και πραγματοποίηση των ερευνών είναι, όπως πάντα, «ανώνυμες καταγγελίες» για ναρκωτικά, όπλα, κτλ. Το γεγονός που χρησιμοποιήθηκε όμως ως πολιτική αφορμή γι αυτό το πογκρόμ, είναι η απόδραση του Χριστόδουλου Ξηρού στις αρχές του χρόνου. Τα μέσα μαζικής αποκτήνωσης, οργίαζαν τις πρώτες μέρες για την «αναμφίβολα αναγκαία» επιχείρηση. Όσο όμως αυτή συνεχιζόταν και γινόταν όλο και πιο ξεκάθαρος ο κύριος στόχος της, δηλαδή η χαρτογράφηση αγωνιζόμενων ανθρώπων, τα πληρωμένα κοράκια φρόντισαν να σωπάσουν σχετικά με την εξέλιξη της υπόθεσης, παρόλο που οι εισβολές συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.

Τα τελευταία χρόνια, το ελληνικό κράτος, επικαλούμενο συχνά την ανάγκη σοβαρής αντιμετώπισης της κρίσης, σκληραίνει και διευρύνει την καταστολή, κάνοντας συστηματικές απόπειρες χαρτογράφησης των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας. Αυτή η στρατηγική αναβάθμισης του ελέγχου δεν αποτελεί μόνο αίτημα των εγχώριων αφεντικών και των πολιτικών εκφραστών τους, αλλά και αντικείμενο πίεσης από τις ηγεσίες άλλων χωρών (ΗΠΑ, κυρίαρχες χώρες στην Ευρώπη), όπως μαρτυρούν τα παραδείγματα εμπλοκής ξένων μυστικών υπηρεσιών στις υποθέσεις της 17Ν και των Τούρκων/Κούρδων πολιτικών προσφύγων.

Στα πλαίσια λοιπόν αυτής της αναβάθμισης, οι μπάτσοι φρόντισαν να συλλέξουν δείγμα DNA από πολλά από τα άτομα στα σπίτια των οποίων έγιναν εισβολές, με στόχο να εμπλουτίσουν την, κατά τ’ άλλα προβληματική, βάση δεδομένων που διατηρούν στα εργαστήριά τους. Ένα ακόμα βήμα στην κατεύθυνση του φακελώματος των ζωών μας. Παράλληλα, η μέθοδος ταυτοποίησης βιολογικού υλικού ως μοναδικό στοιχείο ενοχής, εδραιώνεται για τα καλά στη δικαστική διαδικασία. Ενδεικτικά, στις δίκες των Α.Σειρηνίδη, Σ.Σεισίδη και του Επαναστατικού Αγώνα, έγινε μια πρώτη προσπάθεια, χωρίς αποτέλεσμα, ενώ η πιλοτική εφαρμογή έγινε με την καταδίκη του Μ.Τσιλιανίδη, την οποία ακολούθησε η πρόσφατη καταδίκη του Τ.Θεοφίλου. Είναι αρκετά ξεκάθαρο ότι, παρά τις αστείες ψευτοδιαμάχες μεταξύ δικαστικού σώματος και πολιτικής ηγεσίας που προβάλλονται στο χαζοκούτι, η δικαστική εξουσία ευθυγραμμίζεται με τη στρατηγική του κράτους, ως αναπόσπαστο κομμάτι του.

Με ανάλογο ζήλο διαμορφώνεται το νομικό πλαίσιο για τη δημιουργία δύο πτερυγών απομόνωσης στις φυλακές Δομοκού, μέσα σε 3 μήνες, που στην ουσία προορίζονται για κάθε κρατούμενο που αποτελεί υπαρκτή ή εν δυνάμει απειλή για την οργανωμένη υποταγή που απαιτεί η εκάστοτε «σωφρονιστική» υπηρεσία. Μια ακόμη πράξη πολιτικής εκδίκησης μαζί με τις συνεχείς συλλήψεις και διώξεις του Κ.Σακκά, το κόψιμο των αδειών ανθρώπων που έχουν αγωνιστική στάση μέσα στη φυλακή, όπως ο Σ. Στρατούλης, ο Η.Καραντουμάν, ο Η.Κωστάρης και την επανειλημμένη απαγόρευση νοσηλείας του Σ.Ξηρού. Από αυτό το γαϊτανάκι ανθρωποκυνηγητού δε θα μπορούσαν να λείπουν οι αντίστοιχες χρηματικές επικηρύξεις για να δώσουν τον απαραίτητο τόνο ρουφιανιάς και κοινωνικού κανιβαλισμού.

Ακόμη, είναι ενδεικτικό ότι στις φυλακές Κορυδαλλού τοποθετούν όλο και περισσότερα σιδερένια κιγκλιδώματα πάνω από τους χώρους προαυλισμού, μετατρέποντάς τους σε κανονικά κλουβιά. Αυτές και άλλες κινήσεις, όπως η συχνή επίσκεψη των μονάδων ΕΚΑΜ στο εσωτερικό των φυλακών για την διενέργεια ελέγχων και «προειδοποιητικών» ξυλοδαρμών, δεν είναι μια ακραία αντίδραση, αλλά η στρατηγική επιλογή ενός κράτους για την αντιμετώπιση των τριγμών που προκαλούνται ήδη στο εσωτερικό των μηχανισμών του, καθώς οι συνθήκες επιβίωσης εντός και εκτός των φυλακών υποβαθμίζονται περαιτέρω.

Το πεδίο που διαμορφώνεται από πλευράς εξουσίας είναι ένα μόνιμο καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Η λυσσαλέα καταστολή του αγώνα ενάντια στα μεταλλεία στη Χαλκιδική, η επανειλημμένη επιστράτευση απεργών, η δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης και η μαθηματική εκλογίκευση της εξόντωσης, είτε ονομάζεται «αυτοκτονία», είτε «ατυχής πνιγμός» (Φαρμακονήσι), έρχονται να συμπληρώσουν αυτό το παζλ. Τα κομμάτια του συνθέτουν τη νομική, στρατιωτική και ιδεολογική θωράκισή του κράτους, ώστε, αφενός να διατηρήσει την αίσθηση πλήρους ελέγχου και να καθησυχάσει τους παράγοντες του κεφαλαίου (ντόπιους και διεθνείς) και αφετέρου να παραδειγματίσει όσους έχουν ήδη ή πρόκειται να επιλέξουν να αντισταθούν στην αθλιότητα που βιώνουν.

Από τη μεριά μας, στεκόμαστε όρθιοι/ες για να επιβεβαιώσουμε τους εφιάλτες των απολογητών της εκμετάλλευσης. Αγωνιζόμασταν και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, να βρισκόμαστε κοντά, να συζητάμε για τις κοινές μας ανάγκες και επιθυμίες με ίσους όρους, σπάζοντας τα δεσμά των κοινωνικών ρόλων που επιβάλλει το κράτος. Δεν αντιλαμβανόμαστε την ιεραρχία ως τρόπο κοινωνικοποίησης αλλά ως μέσο εκμετάλλευσης, γι αυτό και προσπαθούμε να λειτουργούμε χωρίς αυτήν. Επιχειρούμε να χτίσουμε διαδικασίες αγώνα σε κάθε χώρο που βρισκόμαστε, αρνούμενοι/ες να αποτραβηχτούμε στη σιωπή και την κατάθλιψη που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Για να βγούμε στο δρόμο, να παλέψουμε με το λόγο και τις πράξεις μας, για να γκρεμίσουμε τις μικρές και μεγάλες καθημερινές φυλακές μας. Κάθε αντίστασή μας στοχεύει τόσο στο να καταστρέφουμε ξανά και ξανά τις συνθήκες που μας καταπιέζουν, όσο και στο να ερχόμαστε ένα βήμα πιο κοντά στον κόσμο που ονειρευόμαστε.

Δεν αφήνουμε κανένα-καμία στα χέρια της εξουσίας!

Αλληλεγγύη και Αγώνας μέχρι να είμαστε όλοι λεύτεροι!

Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών

Την Παρασκευή 28/2/13 στις 19.00, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση-βιβλιοπαρουσίαση στη Μ.Παναγιά χαλκιδικής.

• Παρουσίαση του βιβλίου του Γ. Πετρόπουλου για την εξέγερση στις φυλακές της Αλικαρνασσού

• Ενημέρωση από δικηγόρο για τον “αντιτρομοκρατικό” νόμο 187Α

Από τις 17 Φλεβάρη, 179 συνάνθρωποι μας που νοσηλεύονται στο σύγχρονο κολαστήριο – Νταχάου, ύψωσαν λάβαρο τα προβλήματα υγείας τους και κατήγγειλαν με όλη τους τη δύναμη και με περισσή αξιοπρέπεια, τις άθλιες συνθήκες που βιώνουν καθημερινά όσοι έχουν την ατυχία να βρίσκονται « φιλοξενούμενοι » στο κατ΄ ευφημισμό νοσοκομείο κρατουμένων Κορυδαλλού. Ένα τέτοιο « ίδρυμα », παρ΄ όλο που έπρεπε να ενταχθεί και ουσιαστικά στο ΕΣΥ, στην πραγματικότητα, εξακολουθεί να είναι ένας στάβλος ακατάλληλος για αδέσποτα ζώα, πόσο μάλλον για ανθρώπους που έχουν ανάγκη νοσηλείας και θεραπείας χωρίς να έχουν την επιλογή να απευθυνθούν στην ιατρική φροντίδα της επιλογής τους, λόγω του το είναι κρατούμενοι. Το καθεστώς που ισχύει στο Ν.Κ.Κ. έχει ως εξής : προϋπόθεση για να βρεθεί κάποιος κρατούμενος εκεί, είναι να είναι οροθετικός στον ιό HIV, φυματικός, καρκινοπαθής, να πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας, να είναι παραπληγικός ή να πάσχει από οποιοδήποτε μόνιμο και θανατηφόρο νόσημα. Εκτός από τους παραπάνω, οι οποίοι νοσηλεύονται μόνιμα στο ίδιο δημοκρατικό μπουρδέλο και μοιράζονται τους ίδιους θαλάμους, μπορεί να βρεθεί οποιοσδήποτε από εμάς, είτε είναι ασθενής από παθολογικά αίτια, αναπνευστικά προβλήματα, καρδιολογικά, οδοντιατρικής φύσης ή για να αντιμετωπιστεί κάποιο ατύχημα π.χ. κάταγμα, να γίνει κάποια συρραφή λόγω αυτοτραυματισμού ή και νοσηλεία, είτε είναι απεργός πείνας…. Κατά την επιστροφή του όμως, στη φυλακή που κρατείται, είναι πολύ πιθανό να έχει πάρει σαν αναμνηστικό της νοσηλείας του κάποιο μεταδοτικό νόσημα.

Αυτό λοιπόν, που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, εφ΄ όσον βρεθούμε ( γαμώ την τύχη μας ) σ΄ αυτό το κωλοχανείο είναι : α. ο υπερσυνωστισμός. Σε θαλάμους των 8 ατόμων συνωστίζονται ακόμη και 20 άνθρωποι, κάποιοι από τους οποίους δε βρίσκονται καν σε κρεβάτι αλλά σε ένα άθλιο στρώμα, σε ένα ακόμη πιο άθλιο πάτωμα..  Χαρακτηριστικά διαθέτουμε το μοναδικό προνόμιο να έχουμε διώροφα κρεβάτια σε νοσοκομείο που κατά καιρούς ο ασθενής χρειάζεται να διαθέτει υπερφυσικές δυνάμεις για να σκαρφαλώσει στο διώροφο κρεβάτι παρ’ όλο που μπορεί να έχει σπασμένο χέρι ή πόδι ή ακόμη χειρότερα να του λείπει κάποιο μέλος…

β. άθλιες συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής. Στο σύνολό του, το Ν.Κ.Κ. είναι μία χωματερή απόθεσης ζωντανών σκουπιδιών, γιατί μόνο σαν σκουπίδια αντιμετωπίζει το γαμημένο κράτος σας, καθέναν από εμάς. Σ΄ όλους τους χώρους η υγιεινή είναι ανύπαρκτη. Τα σκουπίδια κάνουν σωρούς στις γωνίες των διαδρόμων, κάθε θάλαμος είναι η χαρά των μικροβίων, οι κατσαρίδες κάνουν πάρτι, η φυματίωση θερίζει όπως και η ψώρα, μετατρέποντας το νοσοκομείο σε μία μολυσματική βόμβα.

γ. ανύπαρκτα φάρμακα και ελλιπές ιατρικό προσωπικό. Όπως όλοι όσοι πέρασαν γνωρίζουν, τα φάρμακα είναι ελάχιστα έως ανύπαρκτα, παρόλο που οι ανάγκες είναι τεράστιες, εάν δηλαδή ο ίδιος ο ασθενής ή η οικογένεια του δεν έχει τη δυνατότητα να προμηθευτεί με δικά του έξοδα τα φάρμακα που έχει ανάγκη, εάν είναι άπορος ή αλλοδαπός και δεν έχει κοντινούς, η θεραπεία διακόπτεται μέχρι την επόμενη παραλαβή φαρμάκων με προϋπόθεση να είναι ζωντανός μέχρι τότε. Τα μόνα βέβαια, σκευάσματα που δε λείπουν, όπως σε κάθε φυλακή, είναι τα ψυχοφάρμακα και γενικότερα, οποιοδήποτε σκεύασμα μπορεί να εγγυηθεί την καταστολή του κρατούμενου. Τα συγκεκριμένα φάρμακα υπάρχουν σε αφθονία και υπερσυνταγογραφούνται, είτε είναι πρωτότυπα είτε είναι γενόσημα, με την ευγενή χορηγία του φασιστόμουτρου μπουμπούκου υπουργού. Το ιατρικό προσωπικό « αρέχει » ελλιπείς υπηρεσίες εάν όχι ανύπαρκτες οι οποίες υπολειτουργούν σε τέτοιο βαθμό, με αποτέλεσμα να υπάρχουν περιστατικά ακόμη και ακρωτηριασμών αφού η θεραπεία είναι πολυέξοδη και απαιτεί πάνω από όλα ανθρωπιά κάτι που λείπει παντελώς, από τους περισσότερους εργαζόμενους στο νοσοκομείο.

δ.Συμπληρώνοντας την άρτια λειτουργία του σύγχρονου στρατοπέδου συγκέντρωσης και εξόντωσης κρατουμένων, οι εισαγγελείς είναι παρόντες μόνο για πειθαρχικά παραπτώματα στα οποία όπως πάντα, εξαντλούν όλη τους την αυστηρότητα και αδιαφορούν για οποιοδήποτε ουσιαστικό πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι νοσηλευόμενοι όπως ο επόπτης εισαγγελέας ο οποίος αρνήθηκε να επισκεφτεί τους χώρους του νοσοκομείου λέγοντας ότι έχει οικογένεια, λες και όσοι νοσηλεύονται δεν έχουν γονείς, αδέρφια, γυναίκες, παιδιά ή λες και οι δικές τους ζωές αξίζουν λιγότερο από τη ζωή της οικογένειας του συγκεκριμένου εισαγγελέα.

ε. Κουμάντο στο νοσοκομείο κάνουνε οι μπάτσοι και οι ανθρωποφύλακες οι οποίοι χώνουν τα μούτρα τους παντού και το ιατρικό προσωπικό δεν έχει κανένα λόγο όπως θα έπρεπε, με αποτέλεσμα να μην επιτρέπουν έστω και το φαγητό από τα επισκεπτήρια το οποίο είναι απαραίτητο και ως ποσότητα και ως ποιότητα ειδικά για όσους λαμβάνουνε αντιρετροϊκή αγωγή η οποία, για να λειτουργήσει προϋπόθεση είναι, ο ασθενής να λαμβάνει ποιοτική τροφή με αποτέλεσμα να μη λειτουργεί η θεραπεία. Όπως επίσης, εάν χρειαστεί η μεταφορά κάποιου κρατούμενου, σε άλλο νοσοκομείο, εκτός του ότι η μεταγωγή γίνεται με κλούβα και ο νοσηλευόμενος είναι δεμένος με χειροπέδες πίσω από την πλάτη καταπατώντας κάθε όρο ασφαλούς μεταφοράς για την υγεία του ασθενή, πριν την εισαγωγή του, οι μπάτσοι επισκέπτονται το νοσοκομείο που έχει κλειστεί το ραντεβού, παρευρίσκονται κατά την εξέταση, παραβιάζοντας το ιατρικό απόρρητο και εκβιάζουν την επιστροφή του ασθενή στο Ν.Κ.Κ. για λόγους « ασφαλείας », ασχέτως εάν κινδυνεύει η ζωή του…

Ακούστε λοιπόν πουτάνες του υπουργείου, φτάνει πια!!! Δε θα επιτρέψουμε να συνεχιστεί αυτή η αρρωστημένη κατάσταση, εσείς που μετράτε τις μέρες των απεργών μέχρι τη φίμωση ή την εξόντωση τους, αρχίστε να μετράτε τις δικές σας μέρες. Όσοι ξεκίνησαν αυτό τον αγώνα, δεν είναι μόνοι τους, είμαστε όλοι δίπλα τους για να τους στηρίξουμε και να γιγαντώσουμε αυτό τον αγώνα και δεν πρόκειται να σταματήσουμε εάν δε σπάσει αυτό το απόστημα, εάν δεν πάνε σπίτι τους όσοι είναι ανεπαρκείς στο ρόλο τους, εάν δε τιμωρηθούν όπως τους αρμόζει και όπως θα αποφασίσει μια λαϊκή ετυμηγορία. Βέβαια δεν ξεχνάμε τις τεράστιες ευθύνες που έχει η διεύθυνση του Ν.Κ.Κ. που συντηρεί και διαιωνίζει αυτή την απαράδεκτη και απάνθρωπη κατάσταση και με απόλυτη συνέπεια ταυτίζεται με τη γραμμή που σκοπεύει στην εξόντωση των ασθενών και επιτρέποντας τον υπερπληθυσμό στο Ν.Κ.Κ.. Συνένοχοι στο κατ΄εξακολούθηση βιασμό των ατομικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάθε νοσηλευόμενου, αδιαφορούν για αυτούς που αργοπεθαίνουν καθημερινά, στο χώρο που διευθύνουν, κλείνουν τα μάτια στην ασχήμια και τη μύτη τους απέναντι στην μπόχα που βγαίνει από παντού, από το σάπιο αυτό σύστημα. Και εσείς ανθρωποφύλακες που για οποιοδήποτε συνδικαλιστικό σας αίτημα, όπως π.χ. βαρέα και ανθυγιεινά χρησιμοποιείτε σαν μέτρο πίεσης εμάς και την τύχη μας, δεν πρόκειται να γλιτώσετε από την οργή μας και η τιμωρία σας θα είναι αυτή που σας αρμόζει… Αυτό δεν είναι απειλή αλλά υπόσχεση…

Υπεύθυνους για ό,τι γίνει, καθιστούμε τους υπουργούς υγείας, δημόσιας τάξης και δικαιοσύνης, Η οργή μας θα πέσει σαν πέλεκυς στα κεφάλια σας.

Αγωνιστές, σ΄ αυτό το σταυροδρόμι συναντηθήκαμε με εσάς, ταξικά αδέρφια και ο δρόμος από εδώ και εμπρός είναι κοινός όπως κοινός είναι και ο εχθρός, δε σταματάμε μέχρι να πετύχουμε .

Σε περίπτωση που δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματα των κρατουμένων, είμαστε διατεθειμένοι να απαντήσουμε δραστικά και με οποιοδήποτε κόστος.

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ!

Κρατούμενοι της β’ και γ΄ πτέρυγας της φυλακής Λάρισας

Εμείς οι κρατούμενοι του «νοσοκομείου» φυλακών Κορυδαλλού Άγιος Παύλος καλούμε όποιον σέβεται την ανθρώπινη ζωή να συμπαρασταθεί στον αγώνα που κάνουμε για να γλιτώσουμε τη θανατική ποινή η οποία μας επιβάλλεται επιδεικτικά από την κρατική εξουσία, μέσω της αδιαφορίας για τις άθλιες συνθήκες κράτησής μας.

Ζητάμε τη συμπαράστασή σας για να επιβιώσουμε από τη μετάδοση μολυσματικών ασθενειών που οφείλονται στον υπερπληθυσμό του «νοσοκομείου» των φυλακών καθώς και του μεροληπτικού περιεχομένου νόμου, φτιαγμένου από πολιτικάντηδες απομακρυσμένους από τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας που σκοπό του έχει μόνο να καταστείλει τις κραυγές μας, των οικογενειών μας και όσων σέβονται την ανθρώπινη ύπαρξη.

Η αλληλεγγύη σας είναι πιο δυνατή από την ελεημοσύνη του κράτους.

Ελπίζουμε να ανταποκριθείτε όλοι την Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 18.30 στο κάλεσμά μας για συγκέντρωση συμπαράστασης έξω από την πύλη του «νοσοκομείου» Κορυδαλλού.

Οι ασθενείς κρατούμενοι του ΝΦΚ Άγιος Παύλος