Λίγα λόγια για το ταμείο αλληλεγγύης
και οικονομικής υποστήριξης των φυλακισμένων αγωνιστών
Είμαστε μάρτυρες μιας διαδικασίας έντονου κοινωνικού μετασχηματισμού, μιας άγριας αναδιάρθρωσης του καπιταλισμού. Τα εργατικά κεκτημένα, η πλαστή ευημερία και οι καταναλωτικές παροχές που μεταπολιτευτικά απέσπασαν την κοινωνική συναίνεση εξανεμίζονται, οδηγώντας αναπόφευκτα σε καταστάσεις κοινωνικής πόλωσης. Οι όροι διεξαγωγής του ταξικού ανταγωνισμού επανέρχονται ταχύτατα σε αυτούς που επικρατούσαν σε προγενέστερη περίοδο και η συνθήκη που μας περιβάλλει μοιάζει βγαλμένη από άλλες εποχές, μετεμφυλιακές και ‘γύψινες’. Όπως και τότε η καταστολή γίνεται το κύριο μέσο του καθεστώτος για να επιβάλλει την αποδοχή του. Ενώ συνολικά στόχο της καταστολής αποτελεί ο έλεγχος της κοινωνικής έκρηξης, ειδικός της αποδέκτης γίνεται ο ριζοσπαστικός χώρος· για την επικινδυνότητά του, όντας αναγκαία αν και όχι ικανή συνθήκη για την πυροδότηση της κοινωνικής οργής. Για το γεγονός ότι τα κομμάτια του προτάσσουν διαχρονικά και χωρίς αυταπάτες την πραγματικότητα του κοινωνικού πολέμου και επωμίζονται τις μάχες που του αντιστοιχούν. Κατά πρώτο λόγο λοιπόν πάνω σε αυτό το χώρο προβάλλονται οι νέοι όροι της καταστολής, το πυκνό πλέγμα της επιτήρησης και των παρακολουθήσεων, τα ανώτερα επίπεδα ποινικής αυστηρότητας, η μεθόδευση μιας συνθήκης γενικευμένης ομηρίας. Ο αριθμός των αιχμάλωτων αγωνιστών στις φυλακές αυξάνεται, το τελευταίο διάστημα, με ρυθμούς αριθμητικής προόδου έχοντας ξεπεράσει ήδη οποιοδήποτε προηγούμενο της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Οι συνθήκες όμως εκτός από δύσκολες μπορεί να αποδειχθούν συνάμα και ευνοϊκές για την επαναστατική προοπτική. Επιβάλλεται όμως σε όσους διαγιγνώσκουν τις δυνατότητες που κρύβει η τρέχουσα συγκυρία, να μην παραμείνουν απλώς μάρτυρες της διαδικασίας αλλά να οργανώσουν την ανατροπή της. Η οργάνωση συνεπάγεται τη δημιουργία υλικών υποδομών και την ανάπτυξη δομών που καλούνται να αντιμετωπίσουν πραγματικά προβλήματα. Η ύπαρξη δεκάδων πλέον συντρόφων σε καθεστώς εγκλεισμού, και η διαρκής δυστυχώς προσθήκη νέων, θέτει επιτακτικά την ανάγκη για την υπεύθυνη και συνεπή στήριξη τους. Εκτός από τις διάφορες κινήσεις πολιτικής αλληλεγγύης και ανάδειξης των υποθέσεων απαιτείται και η γείωση της αλληλεγγύης στην υλική της αποτύπωση. Τη δημιουργία δηλαδή μιας δομής που θα εξασφαλίσει τους όρους για την αξιοπρεπή διαβίωση των συντρόφων, πέρα από τα στενά όρια των προσωπικών σχέσεων αλλά στη βάση μιας συλλογικής δυναμικής που χαρακτηρίζεται από επαναστατικά χαρακτηριστικά. Η αλληλεγγύη είναι άλλωστε μια σχέση στην οποία διεκδικούμε την αμοιβαία αναγνώριση και την αμφίδρομη πρόθεση για επικοινωνία
Οι συζητήσεις για τη δημιουργία αυτής της δομής ξεκίνησαν στην Αθήνα μετά από πρωτοβουλία συντρόφων στις αρχές του καλοκαιριού του 2010. Η πρόταση είχε ήδη τεθεί από το σύντροφο Γιάννη Δημητράκη που βρίσκεται έγκλειστος από το 2006 για ληστεία τράπεζας. Μέσα στους επόμενους 6 μήνες πραγματοποιήθηκαν αρχικά κάποιες προπαρασκευαστικές κουβέντες για να εξεταστούν οι προοπτικές μιας τέτοιας προσπάθειας αλλά και για να μπει μια κοινή κατεύθυνση με βάση τις ανάγκες που προκύπτουν, τις σχέσεις που χτίζονται εντός και εκτός των τειχών αλλά και τους στόχους που επιθυμούμε να επιτύχουμε. Παράλληλα ξεκίνησε η δοκιμαστική λειτουργία του ταμείου ώστε να κριθούν η συμμετοχικότητα και η συνέπεια στην πράξη. Πλέον έχει τεθεί η βάση λειτουργίας του και μορφοποιηθεί το οργανωτικό του μοντέλο. Το στοίχημα όμως για την εξέλιξη και τη μακροβιότητα του παραμένει ανοιχτό.
Ο κύριος στόχος που τέθηκε εξ’ αρχής ήταν η κάλυψη των πραγματικών αναγκών διαβίωσης των φυλακισμένων αγωνιστών αλλά και ορισμένων αγωνιζόμενων κρατουμένων με τους οποίους έχουν αναπτυχθεί συντροφικές σχέσεις και τους χαρακτηρίζει η ενεργή και διαρκής συμμετοχή τους στους αγώνες που διεξάγονται εντός των τειχών. Αποδέκτης των χρημάτων που συγκεντρώνονται είναι οι σύντροφοι οι οποίοι αφενός συνελήφθησαν ή διώκονται για τη συμμετοχή τους σε κοινωνικούς αγώνες, τις επαναστατικές τους επιλογές και την ανατρεπτική τους δραστηριότητα και αφετέρου υπερασπίζονται τον εαυτό τους με τέτοιο τρόπο που να επιβεβαιώνει τη θέση τους σαν κομμάτι ενός κινήματος που μάχεται ενάντια στην βαρβαρότητα και την αλλοτρίωση με διάφορους τρόπους, από διαφορετικές αφετηρίες και με κάθε μέσο.Αφορά επίσης κατηγορούμενους για την υπόθεση της 17Ν, οι οποίοι βρίσκονται έγκλειστοι από το 2002 στις ειδικές πτέρυγες Κορυδαλλού και έχουν επιδείξει αγωνιστική στάση καθώς και ενδιαφέρον κι επιθυμία για επαφή. Στο σημεἰο αυτό θα πρέπει να σημειωθεἰ ότι για διάφορους λόγους πολιτικούς -προσωπικούς κάποιοι από τους κρατούμενους έχουν επιλέξει να μη συμμετέχουν/ να μη στηρίζονται από τη δομή του ταμείου. Χωρίς να επιδιώκουμε την πολιτική ταύτιση αναγνωρίζουμε πως όσοι αγωνίζονται ενάντια στο υπάρχον κοινωνικό σύστημα έχοντας αναμφίβολα ανατρεπτικές προθέσεις, δικαιούνται όχι βέβαια την απεριόριστη αποδοχή μας, αλλά την ειλικρινή υποστήριξή μας. Επιπλέον ήταν κοινή η επιθυμία για την υλική στήριξη της διάδοσης του λόγου των κρατουμένων. Κάτι που επιχειρείται με την έκδοση του εντύπου ‘γκρεμίστε τη βαστίλη’, αποτελούμενο αποκλειστικά από δικά τους κείμενα. Με βάση τα παραπάνω ξεκίνησε και η σταθερή λειτουργία του ταμείου.
Ωστόσο οι προοπτικές αυτού του εγχειρήματος δεν σταματάνε εκεί. Αναμένοντας να δούμε τη δυναμική που θα αποκτήσει αυτή η δομή πάνω στην εξέλιξή της και με την προϋπόθεση ότι πως θα αυξηθεί ο αριθμός όλων όσων τη στηρίζουν, έχουμε θέσει και περαιτέρω στόχους που αφορούν την κάλυψη δικαστικών εξόδων (δικαστικά παράβολα, αιτήσεις αποφυλάκισης) και εγγυήσεων (με την αυτονόητη προϋπόθεση ότι θα επιστρέφονται μετά το πέρας της δίωξης) τόσο των ήδη έγκλειστων συντρόφων όσο, εν συνεχεία, και αυτών που διώκονται για τη συμμέτοχή τους στους κοινωνικούς αγώνες χωρίς απαραίτητα η δίωξη να επισύρει ποινή φυλάκισης. Επιθυμούμε ακόμα τη διεύρυνση του κύκλου των υποστηριζόμενων με την ένταξη περισσότερων αγωνιζόμενων κρατουμένων, ανθρώπων των οποίων τα αδικήματα δεν αντιβαίνουν στον δικό μας αξιακό κώδικα και ταυτόχρονα η στάση τους μέσα στη συνθήκη της αιχμαλωσίας χαρακτηρίζεται από αξιοπρέπεια αλλά και διάθεση αγώνα. Τέλος, θα μας ενδιέφερε η σύνδεση με μετανάστες, έγκλειστους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης που διώκονται για την αγωνιστική τους στάση εντός αυτών και εναντίον τους.
Η όλη δομή βασίζεται στη λειτουργία αυτόνομων συνελεύσεων που ορίζονται με γεωγραφικά κριτήρια. Συγκεκριμένα αυτές είναι δύο για την πόλη της αθήνας και από μία για κρήτη, κεντρική ελλάδα και βόρεια ελλάδα. Όλες οι συνελεύσεις είναι ανοιχτές, λειτουργούν οριζόντια και όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται συλλογικά. Σύντροφοι από την κάθε συνέλευση συμμετέχουν στο γενικό συντονισμό της πανελλαδικής συνέλευσης που πραγματοποιείται κατά βάση στην Αθήνα, ενίοτε όμως και σε άλλες πόλεις όταν υπάρχει η διάθεση για τη διοργάνωσή της από κάποια εκ των συνελεύσεων. Παράλληλα λειτουργούν υποομάδες εργασίας που διαχειρίζονται αντίστοιχα το διαδικτυακό τόπο https://tameio.espivblogs.net/ όπου και αναρτώνται ενημερώσεις σχετικά με τις υποθέσεις των φυλακισμένων αγωνιστών, την επιμέλεια της έκδοσης του εντύπου “γκρεμίστε τη βαστίλη” και τέλος τη διαχείριση των εισφορών του ταμείου.
Τα χρήματα που συγκεντρώνονται κάθε μήνα προέρχονται από τακτικές ατομικές ή/και ομαδικές συνεισφορές, από συλλογικές πρωτοβουλίες όπως συναυλίες ή εκδηλώσεις ενώ θετική αντιμετώπιση και στήριξη έχουν και παράλληλες πρωτοβουλίες όπως η έκδοση και διακίνηση βιβλίων και άλλων εντύπων πολιτικού περιεχομένου το αντίτιμο των οποίων διατίθεται αποκλειστικά για την κάλυψη του κόστους έκδοσης και την ενίσχυση του ταμείου.
Το ταμείο αλληλεγγύης και οικονομικής στήριξης των φυλακισμένων δε στήθηκε με στόχο να αντικαταστήσει επιμέρους ταμεία ή πρωτοβουλίες συγκέντρωσης χρημάτων που δημιουργούνται για τη στήριξη συγκεκριμένων υποθέσεων. Δεν έχει τη διάθεση να λειτουργήσει αντιθετικά με οποιαδήποτε άλλη ανάλογη δομή, αντιθέτως θα ήθελε να αναπτύξει σχέσεις επικοινωνίας και συντονισμού με αυτές. Ούτε και επιθυμεί να μονοπωλήσει στο κομμάτι της αλληλεγγύης ή στις επιλογές δραστηριοποίησης των συμμετεχόντων, αφού αντιλαμβανόμαστε τη θέση του μέσα στο συνολικότερο αγώνα ως ακόμα ένα εργαλείο και όχι ως αυτοσκοπό. Αντιθέτως ελπίζει να αποτελέσει μια πρόταση αγώνα και οργάνωσης που θα εξελιχθεί διαλεκτικά με άλλες δομές που η εποχή επιβάλλει να αναπτυχθούν.
μάρτης 2011
