Είμαστε μάρτυρες μιας διαδικασίας έντονου κοινωνικού μετασχηματισμού, μιας άγριας αναδιάρθρωσης του καπιταλισμού. Τα εργατικά κεκτημένα, η πλαστή ευημερία και οι καταναλωτικές παροχές που μεταπολιτευτικά απέσπασαν την κοινωνική συναίνεση εξανεμίζονται, οδηγώντας αναπόφευκτα σε καταστάσεις κοινωνικής πόλωσης. Οι όροι διεξαγωγής του ταξικού ανταγωνισμού επανέρχονται ταχύτατα σε αυτούς που επικρατούσαν σε προγενέστερη περίοδο και η συνθήκη που μας περιβάλλει μοιάζει βγαλμένη από άλλες εποχές, μετεμφυλιακές και ‘γύψινες’. Όπως και τότε, η καταστολή γίνεται το κύριο μέσο του καθεστώτος για να επιβάλλει την αποδοχή του. Ενώ συνολικά στόχο της καταστολής αποτελεί ο έλεγχος της κοινωνικής έκρηξης, ειδικός της αποδέκτης γίνεται ο ριζοσπαστικός χώρος. Για την επικινδυνότητά του· όντας αναγκαία αν και όχι ικανή συνθήκη για την πυροδότηση της κοινωνικής οργής. Για το γεγονός ότι τα κομμάτια του προτάσσουν διαχρονικά και χωρίς αυταπάτες την πραγματικότητα του κοινωνικού πολέμου και επωμίζονται τις μάχες που του αντιστοιχούν. Κατά πρώτο λόγο λοιπόν, πάνω σε αυτό το χώρο προβάλλονται οι νέοι όροι της καταστολής, το πυκνό πλέγμα της επιτήρησης και των παρακολουθήσεων, τα ανώτερα επίπεδα ποινικής αυστηρότητας, η μεθόδευση μιας συνθήκης γενικευμένης ομηρίας.
Οι συνθήκες όμως εκτός από δύσκολες μπορεί να αποδειχθούν συνάμα και ευνοϊκές για την επαναστατική προοπτική. Επιβάλλεται όμως σε όσους διαγιγνώσκουν τις δυνατότητες που κρύβει η τρέχουσα συγκυρία, να μην παραμείνουν απλώς μάρτυρες της διαδικασίας αλλά να οργανώσουν την ανατροπή της. Η οργάνωση συνεπάγεται με τη σειρά της, τη δημιουργία υλικών υποδομών και την ανάπτυξη δομών που καλούνται να αντιμετωπίσουν απτά προβλήματα. Η ύπαρξη, λοιπόν, συντρόφων σε καθεστώς εγκλεισμού θέτει επιτακτικά την ανάγκη για την υπεύθυνη και συνεπή στήριξη τους. Εκτός όμως από τις διάφορες κινήσεις πολιτικής αλληλεγγύης και ανάδειξης των υποθέσεων απαιτείται και η γείωση της αλληλεγγύης στην υλική της αποτύπωση. Η λειτουργία δηλαδή μιας δομής που εξασφαλίζει τους όρους για την αξιοπρεπή διαβίωση των συντρόφων, πέρα από τα στενά όρια των προσωπικών σχέσεων αλλά στη βάση μιας συλλογικής δυναμικής που χαρακτηρίζεται από επαναστατικά χαρακτηριστικά.
Το ταμείο αλληλεγγύης λοιπόν συστήθηκε το 2010 σε μια εκβιαστική συγκυρία με δεκάδες φυλακισμένους αναρχικούς για διάφορες υποθέσεις. Ο κύριος στόχος που τέθηκε εξ’ αρχής ήταν η κάλυψη των πραγματικών αναγκών διαβίωσης των φυλακισμένων αγωνιστών. Έκτοτε, αποδέκτης των χρημάτων που συγκεντρώνονται είναι σύντροφοι και συντρόφισσες οι οποίοι αφενός συνελήφθησαν ή διώκονται για τη συμμετοχή τους σε κοινωνικούς αγώνες, τις επαναστατικές τους επιλογές και την ανατρεπτική τους δραστηριότητα και αφετέρου υπερασπίζονται τον εαυτό τους με τέτοιο τρόπο που να επιβεβαιώνει τη θέση τους σαν κομμάτι ενός κινήματος που μάχεται ενάντια στην βαρβαρότητα και την αλλοτρίωση με διάφορους τρόπους, από διαφορετικές αφετηρίες και με κάθε μέσο. Η δομή αφορά επίσης κατηγορούμενους για την υπόθεση της 17Ν, οι οποίοι βρίσκονται έγκλειστοι από το 2002 στις ειδικές πτέρυγες Κορυδαλλού και έχουν επιδείξει αγωνιστική στάση καθώς και ενδιαφέρον και επιθυμία για επαφή. Στο σημειο αυτό θα πρέπει να σημειωθει ότι για διάφορους λόγους πολιτικούς ή και προσωπικούς κάποιοι από τους κρατούμενους έχουν επιλέξει να
μη συμμετέχουν και να μη στηρίζονται από τη δομή του ταμείου. Η αλληλεγγύη είναι άλλωστε μια σχέση στην οποία διεκδικούμε την αμοιβαία αναγνώριση και την αμφίδρομη πρόθεση για επικοινωνία. Ωστόσο χωρίς να επιδιώκουμε την πολιτική ταύτιση αναγνωρίζουμε πως όσοι αγωνίζονται ενάντια στο υπάρχον κοινωνικό σύστημα έχοντας αναμφίβολα ανατρεπτικές προθέσεις, δικαιούνται όχι βέβαια την απεριόριστη αποδοχή μας, αλλά την ειλικρινή υποστήριξή μας. Τέλος παραμένει κοινή η επιθυμία για την έμπρακτη συμβολή στη διάδοση του λόγου των κρατουμένων, κάτι που επιχειρείται με την έκδοση του εντύπου ‘γκρεμίστε τη βαστίλη’, αποτελούμενο αποκλειστικά από δικά τους κείμενα. Με βάση τα παραπάνω ξεκίνησε και συνεχίζεται η σταθερή λειτουργία του ταμείου.
Η όλη δομή βασίζεται στη λειτουργία αυτόνομων συνελεύσεων που ορίζονται με γεωγραφικά κριτήρια. Όλες οι συνελεύσεις είναι ανοιχτές, λειτουργούν οριζόντια και όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται συλλογικά. Σύντροφοι από την κάθε συνέλευση συμμετέχουν στο γενικό συντονισμό της πανελλαδικής συνέλευσης που πραγματοποιείται κατά βάση στην Αθήνα, ενίοτε όμως και σε άλλες πόλεις όταν υπάρχει η διάθεση για τη διοργάνωσή της από κάποια εκ των συνελεύσεων. Παράλληλα λειτουργούν υποομάδες εργασίας που διαχειρίζονται αντίστοιχα το διαδικτυακό τόπο https://tameio.espivblogs.net/ όπου και αναρτώνται ενημερώσεις σχετικά με τις υποθέσεις των φυλακισμένων αγωνιστών, την επιμέλεια της έκδοσης του εντύπου “γκρεμίστε τη βαστίλη”, τη διαχείριση των εισφορών του ταμείου και, τέλος, την ανάληψη πρωτοβουλιών για τη συγκέντρωση χρημάτων μέσω διαφόρων δραστηριοτήτων.
Τα χρήματα που συγκεντρώνονται κάθε μήνα προέρχονται από τακτικές ατομικές ή/και ομαδικές συνεισφορές, από συλλογικές πρωτοβουλίες όπως συναυλίες ή εκδηλώσεις ενώ θετική αντιμετώπιση και στήριξη έχουν και παράλληλες πρωτοβουλίες όπως η έκδοση και διακίνηση βιβλίων και άλλων εντύπων πολιτικού περιεχομένου το αντίτιμο των οποίων διατίθεται αποκλειστικά για την κάλυψη του κόστους έκδοσης και την ενίσχυση του ταμείου.
Έτσι, στη διάρκεια των δύο και πλέον χρόνων λειτουργίας του ταμείου, δεκάδες εγκλειστες αγωνίστριες και αγωνιστές, μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν στη δυσμενή καθημερινότητα της φυλακής. Αν και ο αριθμός των κρατούμενων αγωνιστών έχει ευτυχώς μειωθεί σε σχέση με το 2010, υπάρχουν σύντροφοι που εκτίουν ακόμα τις ποινές και χρειάζονται τα στοιχειώδη, ενώ παράλληλα η γενικότερη συνθήκη έντασης της αστυνομικής και δικαστικής καταστολής και εκδικητικότητας περιγράφει ένα πλαίσιο όπου δυστυχώς οι συλλήψεις και προφυλακίσεις δεν θα λείπουν. Επομένως το ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών, παραμένει μια ζωτικής σημασίας κινηματική υποδομή.
Κατά το τελευταίο διάστημα όμως, η ένταση της καταστολής περιλαμβάνει αθρόες συλλήψεις και διώξεις ανθρώπων που συμμετέχουν στα κινηματικά και κοινωνικά δρώμενα, και συνακόλουθα την οικονομική τους επιβάρυνση με τις εγγυήσεις που επιβάλλονται για τη μη προφυλάκισή τους. Στις περιστάσεις αυτές, όπου γίνεται αγώνας δρόμου για την συγκέντρωση των χρημάτων αυτών, συντρόφισσες και σύντροφοι έχουν απευθυνθεί στο ταμείο αλληλεγγύης με σκοπό την συνδρομή του στην αναγκαιότητα αυτή. Η συνέλευση του ταμείου έχει βρεθεί ουκ ολίγες φορές μπροστά στο ζήτημα αυτό, το κατά πόσον δηλαδή μέρος των χρημάτων που μαζεύονται για τους κρατουμένους, μπορούν έστω και προσωρινά να δεσμευτούν για τις εγγυήσεις των διωκόμενων. Εξάλλου το σκεπτικό που αντιλαμβάνεται την κάλυψη εγγυήσεων ως ένα μέσο για την αποτροπή γιγάντωσης του αριθμού των φυλακισμένων συντρόφων και συντροφισσών, γεγονός που με τη σειρά του θα απαιτούσε τη, σε πολλαπλάσιο βαθμό, συνεπή και διαρκή στήριξη τους, δε φαντάζει καθόλου παράλογο.
Ωστόσο, η -οικονομική- πραγματικότητα είναι αμείλικτη για όλους μας. Όσο «δύσκολο» είναι να μην συνδράμουμε για την εγγύηση κάποιων συντόφων άλλο τόσο είναι και το γεγονός ότι τον επόμενο και τον παρεπόμενο μήνα θα πρέπει να καταβληθούν οι μηνιαίες οικονομικές συνδρομές στους κρατουμένους, που βιώνουν μια πολλάπλασια αμείλικτη πραγματικότητα. Για τους παραπάνω λόγους, καθώς ούτε οι κρατούμενοι μπορούν να μείνουν ξεκρέμαστοι αλλά ούτε και οι εγγυήσεις αγωνιστών μπορούν να αγνοηθούν, η συνέλευση του ταμείου αλληλεγγύης αποφάσισε να συστήσει ένα παράλληλο ταμείο. Το παράλληλο αυτό αποθεματικό θα συγκεντρώνει το 10% των συνολικών μηνιαίων εισφορών και θα χρησιμοποείται αρχικά αποκλειστικά και μόνο για την κάλυψη αναγκών που θα προκύπτουν από μαζικές συλλήψεις και διώξεις σε κινηματικά γεγονότα, με την αυτονόητη πάντα προϋπόθεση ότι τα ποσά αυτά θα επιστρέφονται μετά το πέρας των διώξεων αυτών ούτος ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ξανά με τον ίδιο τρόπο. Αυτό δεν έχει βέβαια να κάνει με την υπερτίμηση τέτοιων υποθέσεων σε βάρος άλλων, όπου ο αριθμός των διωκόμενων είναι μικρότερος, αλλά προκύπτει από την αυξημένη δυσκολία για τη συγκέντρωση μεγάλων χρηματικών ποσών, πράγμα που ξεφεύγει από τη δυνατότητα που αντιστοιχεί σε μεμονωμένες συλλογικότητες και στενούς συντροφικούς κύκλους. Τέλος, επισημαίνεται ότι στις περιπτώσεις που σύντροφοι επιθυμούν να συνεισφέρουν μόνο σε αυτό το παράλληλο ταμείο εγγυήσεων και όχι για τις υπόλοιπες λειτουργίες της δομής, κάτι τέτοιο δε μπορεί παρά να γίνει σεβαστό.
Ωστόσο, οι προοπτικές αυτού του εγχειρήματος δεν σταματάνε εκεί. Αναμένοντας να δούμε τη δυναμική που θα αποκτήσει αυτή η δομή πάνω στην περαιτέρω εξέλιξή της και με την προϋπόθεση ότι θα αυξηθεί ο αριθμός όλων όσων τη στηρίζουν, έχουμε θέσει και περαιτέρω στόχους όπως τη διεύρυνση του κύκλου των υποστηριζόμενων με την ένταξη περισσότερων αγωνιζόμενων κρατουμένων. Ανθρώπων των οποίων τα αδικήματα δεν αντιβαίνουν στον δικό μας αξιακό κώδικα και ταυτόχρονα η στάση τους μέσα στη συνθήκη της αιχμαλωσίας χαρακτηρίζεται από αξιοπρέπεια αλλά και επιλογές αγώνα. Ακόμα, θα μας ενδιέφερε η σύνδεση με μετανάστες, έγκλειστους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης που διώκονται για την αγωνιστική τους στάση εντός αυτών και εναντίον τους. Τέλος επιθυμία μας παραμένει η προοπτική που αφορά την κάλυψη δικαστικών εξόδων (δικαστικά παράβολα, αιτήσεις αποφυλάκισης, κτλ) τόσο των ήδη έγκλειστων συντρόφων όσο, εν συνεχεία, και αυτών που διώκονται για τη συμμέτοχή τους στους κοινωνικούς αγώνες χωρίς απαραίτητα η δίωξη να επισύρει ποινή φυλάκισης. Η παραπάνω διαδικασία έχει ήδη τεθεί πειραματικά σε εφαρμογή, όσoν αφορά περιπτώσεις έγκλειστων συντρόφων, υπό τη μορφή προσωρινής κάλυψης τέτοιων αναγκών σε περιπτώσεις άμεσης ανάγκης και κατόπιν υπεύθυνης δέσμευσης για την έγκαιρη επιστροφή των χρημάτων ώστε να μη μπλοκαριστούν οι υπόλοιπες διαδικασίες του ταμείου και εφόσον δεν περιορίζουν το αποθεματικό για τη στήριξη των κρατουμένων κάτω από ένα πλαφόν δύο μηνών.
Κλείνοντας, θέλουμε να επισημάνουμε ότι το ταμείο αλληλεγγύης δε συστάθηκε με στόχο να αντικαταστήσει επιμέρους ταμεία ή πρωτοβουλίες συγκέντρωσης χρημάτων που δημιουργούνται για τη στήριξη συγκεκριμένων υποθέσεων. Δεν έχει τη διάθεση να λειτουργήσει αντιθετικά με οποιαδήποτε άλλη ανάλογη δομή, αλλά αντιθέτως θα ήθελε να αναπτύξει σχέσεις επικοινωνίας και συντονισμού με αυτές. Ούτε και επιθυμεί να μονοπωλήσει στο κομμάτι της αλληλεγγύης ή στις επιλογές δραστηριοποίησης των συμμετεχόντων, αφού αντιλαμβανόμαστε τη θέση του μέσα στο συνολικότερο αγώνα ως ακόμα ένα εργαλείο και όχι ως αυτοσκοπό. Αντιθέτως ελπίζει να αποτελέσει μια πρόταση αγώνα και οργάνωσης που θα εξελιχθεί διαλεκτικά με άλλες δομές που η εποχή επιβάλλει να αναπτυχθούν.
δεκέμβρης 2012
για περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητες του ταμείου και τρόπους επικοινωνίας με κρατούμενους αγωνιστές ή επιμέρους συνελέυσεις του ταμείου:
http://tameio.espivblogs.net
για επικοινωνία μέσω αλληλογραφίας:
ΤΘ:1571
ΤΚ: 54006
Θεσσαλονίκη