Ο αποπνικτικός και εξουσιαστικός κόσμος μας επιφύλασσε την πιο άγρια πραγματικότητα του, το βίωμα του φυσικού εγκλεισμού, τη σκληρή συνέπεια μιας επικίνδυνης περιπέτειας. Ζώντας την υπαρκτή δυστοπία, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη φρίκη της οσμής του θανάτου όλο και πιο συχνά, όλο και πιο ανεπαίσθητα.
Η αυτοκτονία στη φυλακή είναι το γεγονός που μιλάει καλύτερα απ’ όλα γι’ αυτόν τον θεσμό. Αυτή τη φορά όμως κάποιοι εδω μέσα στη φυλακή-σύμβολο του θεσμού, στο άκουσμα της αυτοκτονίας αυτού του κρατούμενου πακιστανικής καταγωγής με δεδηλωμένες τις ανησυχίες του, δώσαμε απ’ τη μεριά μας σημάδι ζωής κάνοντας μπάχαλο το χώρο της πτέρυγας, απελευθερώνοντας έτσι και πολύ απ’ την καταπίεση που συσσωρεύεται μέσα μας, έχοντας φτάσει να ζούμε στο αντίθετο άκρο των επιθυμιών μας.
Ο διευθυντής και το μπουλούκι των σωφρονιστικών κρυμμένοι πίσω απ’ τη θωράκιση του φυλακίου της πτέρυγας, πήραν -έστω και για λίγο- μια γεύση ενοχής για τον αισχρό ρόλο που επιτελούν σ’αυτόν τον κόσμο. Σίγουρα οι θρυμματισμένες τζαμαρίες και η ξηλωμένη εγκατάσταση του ηλεκτρονικού ελέγχου δεν μπορούν να μετριάσουν την αηδία που περικλείει συνολικά αυτόν τον κόσμο. Η αηδία είναι εδώ, είναι εκεί, είναι παντού και θα είναι για πάντα υπαρκτή. Το θέμα είναι πως στεκόμαστε απέναντί της…
ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΔΑΚ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΟΜΟΚΟΥ
Υ.Γ. Ο Χ.Ροδόπουλος δεν είχε καμία ανάμειξη στα επεισόδια όπως γράφτηκε.
Ναξάκης Γιάννης
Ε1 πτέρυγα φυλακές Δομοκού
27/3/2015