Category: Κείμενα

Σήμερα ξεκινάει το θέατρο σκιών που θέλετε να ονομάζεται δικαστήριο.

Είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο ότι πρόκειται για ένα δικαστήριο όπου

δικάζονται αναρχικοί επαναστάτες που έχουν αρνηθεί το σύστημα και τις

παροχές του και έχουν περάσει στην επίθεση εναντίων του.

Για αυτό και έχετε κατασκευάσει δεκάδες «ειδικά» πραξικοπήματα για να μας

αντιμετωπίσετε.

Ειδικές αίθουσες δικαστηρίου, ειδικές μεταγωγές, ειδικοί αντιτρομοκρατικοί

νόμοι, ειδική αστυνομική προστασία.

Όλα τα παραπάνω παραδείγματα είναι συγκαλυμμένες παραδοχές που κάνετε

καλυπτόμενοι πίσω από την ευελιξία και τη διγλωσσία που σας παρέχει το

σύστημα. Στην πραγματικότητα είστε τόσο δειλοί που ντύνετε όλη την

παραπάνω παρωδία με τα πιο γελοία επιχειρήματα και αρνείστε να

παραδεχτείτε το προφανές.

Ότι είμαστε σε πόλεμο, είμαστε αντίπαλοι σας και ανάμεσα μας υπάρχει μια

εμπόλεμη διαχωριστική γραμμή. Επανάσταση και Αντεπανάσταση.

Αλίμονο, δεν είμαστε αφελείς για να πιστεύουμε ότι λατρεύετε τον «ειδικό» σας

ρόλο από κάποιο ιερό καθήκον.

Οι ποινές που θα μας καταδικάσετε είναι πολιτικά υπαγορευμένες από τους

πολιτικούς σας προϊσταμένους που πιστά υπηρετείτε για να ανελιχθείτε στην

ιεραρχία της μαφίας σας και να καταλάβετε τα κομβικά αξιώματα που διακαώς

επιθυμείτε.

Κοινώς είστε «ειδικοί» συμφεροντολόγοι της κακιάς ώρας.

Ήρθατε σήμερα εδώ στολισμένοι με όλη τη σοβαροφάνεια και την

επιβλητικότητα που απαιτείτε για τέτοιες «ειδικές» περιστάσεις. Άλλωστε δεν

είναι λίγο να αποδίδεται δικαιοσύνη και να περιφρουρείτε την νομιμότητα. Οι

πολιτικοί σας προϊστάμενοι σίγουρα θα σας ανταμείψουν για αυτό το

κατόρθωμα.

Όσο για εμάς τουλάχιστον θα έχουμε την τύχη να καταδικαστούμε με

επισημότητα.

Γιατί όσον αφορά τους χιλιάδες κρατούμενους και τις οικογένειες τους που

αγωνιούν και κρέμονται από τα χείλη σας, οι καταδίκες τους μάλλον εξαρτώνται

από διαφορετικά κριτήρια.

Εκεί αυτό που παίζει ρόλο για εσάς είναι αν ήταν νόστιμο το μενού της καντίνας, αν είχε κίνηση στο

δρόμο για τη δουλειά σας, αν ευχαριστηθήκατε όπως πρέπει το προηγούμενο

βράδυ.

Ας μην γενικεύουμε όμως, το ξέρουμε ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις.

Ξέρουμε πως όταν βρεθούν εκείνοι που έχουν τα χρήματα και την πρόσβαση

στα κυκλώματά σας, θα εξετάσετε με επιείκεια τις περιπτώσεις τους και οι

πύλες της ελευθερίας θα ανοίξουν. Αυτό είναι το αίσθημα δικαιοσύνης που σας

διακατέχει.

Και κάπως έτσι η δικαιοσύνη αποδόθηκε. Μπορείτε να κοιμηθείτε ήσυχοι

σήμερα. Οι στρατιές των νεκροζόντανων φαντασμάτων που θερίσατε με τις

καταδίκες σας δεν θα σας στοιχειώσουν για απόψε.

Αξιότιμοι κύριοι δικαστές, η δικαιοσύνη σας από όπου και αν την

παρατηρήσεις σέρνει το αποκρουστικό άρωμα του θανάτου.

Είστε νεκροθάφτες που φροντίζεται να αποφασίσετε την ποσότητα της

φορμόλης που θα μας ρίξετε για να μας διατηρήσετε σε μια μόνιμη κατάσταση

εξαίρεσης, να μας κρατάτε ζωντανούς σαν μουσειακά εκθέματα, στις χώρες του

παγωμένου χρόνου, παρών στην επιβίωση, απών από την πραγματική ζωή.

Εμείς δεν κρυβόμαστε πίσω από τα δάχτυλο μας και φροντίζουμε ώστε οι

προθέσεις μας να γίνουν ξεκάθαρες.

Είμαστε αναρχικοί αντάρτες πόλης, εχθροί της οικονομίας, της δημοκρατίας, της

αστυνομίας, του στρατού, της αστικής δικαιοσύνης, των φυλακών, των νόμων,

της τεχνοεπιστήμης. Ενάντια σε ότι υποδουλώνει και καθυποτάσσει την

ελευθερία του ατόμου.

Ναι! Για εμάς οι τράπεζες είναι οι βασικοί πυλώνες της οικονομικής δικτατορίας

και θα αποτελούν παντοτινό στόχο επίθεσης. Είτε απαλλοτριώνοντας τον

πλούτο τους για να ενισχύσουμε τις δομές του αναρχικού αγώνα, είτε

καταστρέφοντας τες σε μια διαδήλωση, είτε ανατινάζοντας τες σε μια

αντάρτικη επίθεση.

Και εσείς μέσα από αυτή την δίκη έχετε ως τελικό στόχο να τις υπερασπιστείτε

τιμωρώντας παραδειγματικά την επιλογή του να οπλιστείς και να στραφείς

εναντίων τους. Με λίγα λόγια είστε η καλύτερη απόδειξη για τον τρόπο που οι

εξουσίες διαχείρισης του υπάρχοντος, διαπλέκονται μεταξύ τους με μοναδικό

σκοπό την διαιώνιση της κυριαρχίας τους.

Όμως τώρα που μιλάμε ευθέως ήρθε η ώρα να πέσουν και οι δικές σας μάσκες.

Έχετε το θράσος να μας καταδικάσετε σαν ληστές.

Όμως εσείς και η φάρα σας είστε οι νόμιμοι ληστές που ρουφάτε χρόνο από τις

μοναδικές ζωές των ανθρώπων στο όνομα μιας υποταγμένης κοινωνίας.

Αν λοιπόν κάποιοι είστε υπόλογοι αυτοί είστε εσείς. Και το σφυροκόπημα των

αναπάντητων ερωτημάτων γυρίζει σαν τσεκούρι πάνω από τα κεφάλια σας.

Πόσες οικογένειες έχετε καταστρέψει με τις καταδίκες σας? Πόση καταπίεση και

πόνο έχετε προκαλέσει μέσα από τους θεσμούς που με τόσο πάθος

προασπίζεται? Για πόσες «αυτοκτονίες» κρατουμένων μέσα στα σωφρονιστικά

σας καταστήματα είστε ηθικοί αυτουργοί? Πόσους ανθρώπους έχετε οδηγήσει

στον αργό θάνατο της φυλακής?

Πόσα χρόνια ανθρώπινης ζωής έχετε ληστέψει στην ζωή σας? 5.000-10.000-

20.000?

Αλήθεια όταν επιστρέφετε στην φαινομενική ασφάλεια του σπιτιού σας

παριστάνοντας τον καλό οικογενειάρχη σκουπίζετε το αίμα στο χαλάκι των ποδιών?

Ας μην μιλήσουμε καλύτερα για τα χρηματικά ποσά που έχουν πάρει οι

βαρόνοι της μαφίας σας με αντάλλαγμα μια ευνοϊκότερη μεταχείριση.

Καλύτερα να διενεργήσετε κάποια «ανεξάρτητη» επιτροπή να εκδώσει τα

πορίσματα της. Εξάλλου όπως παντού έτσι και στον κλάδο σας οι διαφθορά

είναι συνώνυμο της τιμιότητας.

Για αυτούς τους λόγους θεωρούμε περιττό να αναφερθούμε για την αξία που

τοποθετούμε στην ζωή σας.

Όπως και εσείς με την σειρά σας εκμηδενίζεται καθημερινά την αξία τόσο της

ζωής μας όσο και χιλιάδων ανθρώπων έτσι και εμείς πιστεύουμε ότι δεν έχετε

κανένα δικαίωμα να ζείτε.

Να είστε σίγουροι ότι αν βρισκόμασταν σε θέση ισχύος οι καταζητούμενοι θα

ήσασταν εσείς. Και όπου σας εντοπίζαμε θα σας τσακίζαμε ολοκληρωτικά.

Για αυτό μην διστάσετε ούτε λεπτό να μας εκδικηθείτε με τον τρόπο σας για τις

βλασφημίες και τις απειλές μας, να είστε σίγουροι ότι με την πρώτη ευκαιρία θα

πράξουμε και εμείς το ίδιο απέναντι σας.

Οι μάσκες έπεσαν κύριοι δικαστές και εμείς δεν έχουμε σκοπό να τις

ξαναφορέσουμε για να υποκριθούμε απέναντι σας.

Καλή επιτυχία στην νέα σας παράσταση και στον θεατρικό σας θίασο.

Εμείς αποχωρούμε από την δίκη και  σας επιστρέφουμε με όλη μας την

περιφρόνηση το δικαίωμα στην απολογία και τα ελαφρυντικά σας.

Αφού λοιπόν αισθάνεστε την ανάγκη να δικάσετε, δικάστε τις άδειες καρέκλες

μας. Δικάστε τες μόνο καλά με όλο το αίσθημα δικαίου που σας διακατέχει.

Είναι το μόνο που μπορείτε να κάνετε με εμάς.

Γιατί την αναρχία που έχουμε μέσα στα κεφάλια μας δεν θα καταφέρετε να την

δικάσετε ποτέ, όσο τσιμέντο και να ρίξετε για να μας θάψετε, όσες φυλακές και

να χτίσετε για να μας στοιβάξετε, όσα χρόνια και αν μας καταδικάσετε, όσους

αντιτρομοκρατικούς νόμους και αν θεσπίσετε για να είστε πιο αυστηροί στις

θεατρικές σας παραστάσεις.

Η αναρχία μας θα δραπετεύει ξανά και ξανά για να συναντήσει ελεύθερα

πνεύματα, να χτίσει ελεύθερες σχέσεις, να αναζητήσει νέους συνεργούς, να σας

κυνηγήσει και να σας επιτεθεί. Μέχρι να σας διαλύσει. Αυτή είναι η αναρχία

που έχουμε μέσα μας.

Αν είστε ειλικρινής με τους εαυτούς σας αφήστε στην άκρη τους δικονομικούς

θεατρινισμούς και τους υποκριτικούς σας κομπασμούς και καταδικάστε μας

προκαταβολικά.

Ούτε βήμα πίσω!

Όλα για την Ελευθερία!

Ζήτω η Αναρχία!

Στη μέση αυτής της δικαστικής αίθουσας λοιπόν.

Περικυκλωμένοι απ’ τα γουρούνια της αστυνομίας, ενώπιων των δικαστών των ζωών μας.

Αιχμάλωτοι στους νόμους του δικού σας συστήματος.

Παζάρια με αριθμούς πάνω στη λαβωμένη μας ελευθερία.

Και λέξεις καλά γρασαρισμένες για να κάνουν όσο πιο φανερή γίνεται :

ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΤΩΝ ΚΟΣΜΩΝ ΜΑΣ

<< Κάθε λέξη που γράφεις είναι συνένοχη με το νοηματικό περιεχόμενο του κειμένου σου. Δεν υπάρχουν ελεύθερες λέξεις>> ( Τ. Σινόπουλος)

Καλύτερα. Οι λέξεις είναι συνένοχες με τα στόματα που τις εκφράζουν. Κουβαλάνε τις αντιλήψεις μας, κρύβουν νοήματα, δηλώνουν προθέσεις. Είναι αυτές οι λέξεις που ξέμειναν για να καθρεφτίζουν την οργή μας και να ξεκλειδώνουν τις πόρτες των κελιών μας. Ανάπηρες μεν αφού εδώ και μισό χρόνο περίπου έχουν στήσει στο ραντεβού το κυνήγι της ελευθερίας στο Δρόμο μα όντας αποφασισμένες να αναμετρηθούν στα ίσα με τους εχθρικούς σας λόγους, με τις φλυαρίες του εγκλεισμού και τις υποταγμένες κραυγές του κόσμου της φυλακής.

Για να ξεκινήσουμε λοιπόν. Συνηθίζετε να μιλάτε για “αθώους” και “ενόχους”. Όχι μόνο να μιλάτε, αλλά να ξεδιαλέγεται ανθρώπους για μέσα ή έξω απ’ τα κάγκελα βάση της “αθωότητας” ή της “ενοχής” τους. Επικαλείστε όρους όπως η “δικαιοσύνη” και η “αδικία”. Ή άλλες όπως η “νομιμότητα” και η “παρανομία”.

Δε θα επιχειρήσουμε να σας πείσουμε ανοίγοντας διάλογο. Μιλάμε διαφορετικές γλώσσες, κάνουμε διαφορετικές επιλογές. Η υποκρισία σας ξεχειλίζει, η δειλία σας είναι ολοφάνερη. Και η εκδίκηση που θα σας πνίξει ήταν, είναι και θα είναι ντυμένη με όλη τη λύσσα του κόσμου, τη λύσσα όλων των ανθρώπων που κάποτε- σε αίθουσες σα κι αυτήν εδώ- εξορίσατε στη χώρα του ποτέ, εκεί όπου ούτε στους χειρότερους εφιάλτες σας δε θα μπορούσατε να ζήσετε.

Μη κάνετε τον κόπο. Οι γραμμές των συνταγματικών σας βιβλίων, των νομοθεσιών και των άρθρων που έχετε μπροστά σας δε μπορούν να χωρέσουν τα δικά μας όνειρα, τις επιθυμίες μας, τα οπλισμένα μας συναισθήματα.

Δε θα συζητήσουμε εδώ μέσα για τις “αθώες” ιδέες μας και τις “αγνές” ιδεολογίες μας. Οι ιδέες και οι ιδεολογίες κοιμούνται στα παραμύθια. Και το παραμύθι του κόσμου σας στάζει αίμα, υψώνει κάγκελα, διακόπτεται από βασανιστήρια και περισσεύει σε υποκρισία. Το παραμύθι του κόσμου σας κρύβει πίσω απ’ τις φανταχτερές του εικόνες και τις στολισμένες λέξεις του ίδιο το ΘΑΝΑΤΟ.

Οποιαδήποτε κίνηση ξεγλιστρά απ’ την ιερή δαγκάνα των νόμων σας πρέπει να κυνηγηθεί, να εντοπιστεί, να τιμωρηθεί. Για να επιβεβαιωθεί η ουσία της παντοδυναμίας του συστήματός σας. Για να λειτουργήσει αποτρεπτικά για όποιον τυχόν σκέφτεται να πράξει παρόμοια.

Οποιαδήποτε κίνηση παρεκκλίνει απ’ την ηθική, την κανονικότητα, τα θεσπισμένα πλαίσια υγείας και σεξουαλικότητας ήταν και θα είναι προς διωγμό. Οι σάρκες των άπιστων της ιεράς εξέτασης μυρίζουν ακόμη ενώ οι καιροί αλλάζουν και ο κόσμος σας εξευγενίζεται. Οι εξόριστοι λεπροί στις μέρες μας θεραπεύονται, η επιστήμη της ιατρικής προοδεύει, οι “τρελοί” δεν είναι το θέαμα για τις κυριακάτικες βόλτες των αστών αλλά

“γιατρεύονται” στα ψυχιατρεία. Τα παραδείγματα πολλά. Κάποια επιμένουν να διατηρούν την ωμότητα και τη σκληρότητα ξεχασμένων αλλοτινών καιρών. Και κάποια φορούν τα καλά τους για να ξεγελάσουν.

Οι λέξεις περί αθωότητας και ενοχής -ας μη γελιόμαστε- δε βγαίνουν μόνο απ’ τα δικά σας στόματα όταν τελειώνει η εκάστοτε δίκη. Πολύ πριν οι έννοιες αυτές στριφογυρίζουν μέσα στις συνειδήσεις του κάθε πολίτη, στιγματίζουν ανθρώπους ως  “επικίνδυνους”, “μιαρούς”, “εκτός κοινωνίας”. Οι ετυμηγορίες και τα δικαστήρια είναι καθημερινά, συμβαίνουν παντού.

Στα δελτία ειδήσεων όπου δημοσιογράφοι δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα απ’ τις εξουσίες σας, στις αστυνομικές επιχειρήσεις- εκκαθαρίσεις στα γκέτο της εξαθλίωσης.

Στις αυστηρές ποινές των αφεντικών απ’ τη Μανωλάδα μέχρι τη Γερανίου πάνω σε μετανάστες και εργαζόμενους, στις θανατικές καταδίκες τόσων και τόσων είτε στα σύνορα και στις θάλασσες είτε μέσα στα ΑΤ και τα κρατητήρια.

Στα καραβοτσακισμένα όνειρα, στη βίαιη περιθωριοποίηση, στους μικρούς και μεγάλους εξευτελισμούς, τις διάχυτες φασιστικές συμπεριφορές, στα δημοκρατικά πογκρόμ. Στο δάχτυλο που δείχνει πάντα εκείνον που ξεχωρίζει…

Η σκιά του δικαστή κρύβεται πίσω από συμπεριφορές που γεννιούνται δίπλα μας, τα εδώλια των κατηγορουμένων είναι γεμάτα. Τα πρόσωπα ταλαιπωρημένων και βασανισμένων μεταναστών, οι εξεγερμένοι των κολαστηρίων τύπου Αμυγδαλέζας. Οι τηλεοπτικά βιασμένες πόρνες. Οι μικροπαραβατικοί που χτίζετε μέσα στα τσιμέντα. Οι τοξικομανείς που τους προσφέρετε για θεραπεία εξοντωτικές ποινές. Ένας απόκληρος κόσμος για τιμωρία σε φυλακές, ψυχιατρεία, κέντρα “φιλοξενίας”, στην απαξίωση και περιφρόνηση κάθε νομοταγούς μυαλού. Ένας κόσμος στη μέση βαφτισμένος ως περιθώριο ενώ γύρω του έχει στηθεί ένας παρανοϊκός χορός αιματοβαμμένης ιστορίας σας.

Αναρωτιόμαστε το που να αναζητήσουμε τους δικούς σας “αθώους”. Ναι, τους δικούς σας αθώους πολίτες, άξιους να κατέχουν μια θέση στα λαδωμένα γρανάζια της μηχανής. Να τους ψάξουμε μήπως στους τίμιους και σκληρά εργαζόμενους υποταγμένους στη σαρκοφάγα ρουτίνα; Σε κείνους τους ρουφιάνους που με αντάλλαγμα μια ευνοϊκότερη μεταχείριση εκπορνεύουν την αξιοπρέπεια τους;  Στις ταυτότητες και τους ρόλους που δωρίζει καθημερινά το κουκλοθέατρο του παραλόγου μιας κοινωνίας σα κι αυτή;

Αντιστρέφουμε τους εσωτερικούς μονολόγους καθενός και καθεμιάς και ειλικρινά προβληματιζόμαστε σχετικά με τις ελαφριές ποινές που απολαμβάνει η αθώα απάθεια.

Η αθωότητα βρωμάει αδιαφορία, ατομισμό, υποταγή, ευνουχισμένη κριτική σκέψη, σιωπή. Έχει να προτείνει μια ζωή μέσα στα σύνορα που εσείς χαράζετε, μια ζωή οριοθετημένη σε συμβάσεις, απαγορεύσεις, προκαθορισμένες επιλογές.

 

***

Ζούμε σ’ έναν κόσμο όπου η εξουσία και τα πλοκάμια της έχει τρυπώσει στη καθημερινή ζωή όλων μας, σε κάθε γωνιά όπου φυτρώνει η ανθρώπινη ύπαρξη.

Οι σταθερές δομές της όπως η αστυνομία, οι πολιτικοί, το επιχειρηματικό σκυλολόι ή οι τεχνοκράτες της επιστήμης αποτελούν την άμεση προσωποποίηση του εχθρού. Τον εχθρό με ονόματα και διευθύνσεις. Πρόκειται για τη συσσωρευμένη δύναμη εξουσίας πάνω σε συγκεκριμένα πρόσωπα με ξεκάθαρες ευθύνες και σαφείς αντεπαναστατικές θέσεις. Ένα σύμπλεγμα ανθρωποειδών που από τα εκάστοτε πόστα του διοικεί, ελέγχει, καθυποτάσσει, δολοφονεί, πειραματίζεται.

Είναι αλήθεια πως αυτό το σύμπλεγμα ατόμων έχει κάνει τις δικές του επιλογές ζωής και εργασίας που το καθιστούν στην αντίπερα όχθη της νοητής διαχωριστικής γραμμής που εμείς χαράζουμε. Στοχοποίηση χωρίς διάλογο ή κριτική. Επίθεση.

Στο παραπάνω σύνολο ανήκει και η δικιά σας σιχαμένη κάστα.

Ποια παραπάνω αφορμή για να τσακίσεις τους μπάτσους που σκορπούν τη βία στις γειτονιές, στις διαδηλώσεις, που υπερασπίζονται ένοπλα την άγια νομιμότητα;

Ποιον επιπρόσθετο λόγο να αναζητήσουμε για να επιτεθούμε στους φασίστες ή τους πολιτικούς προϊστάμενους του σάπιου συστήματος;

Γιατί να αιτιολογήσουμε τις ληστρικές μας επιδρομές στις τράπεζες που κρατάνε στα χρηματοκιβώτια τους τον κλεμμένο μας χρόνο;

Παρόλα αυτά δεν υπάρχει μονάχα ο παραπάνω πυρήνας εξουσίας, ο στόχος που οφείλουμε να βρούμε το κατάλληλο μέσο για να του επιτεθούμε. Θα μιλήσουμε για την εξουσία ως διάχυτη κοινωνική σχέση μεταξύ των ανθρώπων. Για κείνα τα αόρατα πλέγματα εξουσίας στην εκμετάλλευση, την υποκρισία, την επιβολή του ισχυρού. Τη καταναλωτική και ανταλλακτική σχέση. Τη σχέση αλλοτρίωσης και θεάματος.

Οι κοινωνικές σχέσεις και οι εξουσίες τους θυμίζουν το ρώσικο παιχνίδι της ” Ματριόσκα”. Το γνωστό παιχνίδι όπου μέσα από μία ξύλινη συναρμολογούμενη κούκλα- φιγούρα ξεπηδούν και άλλες μικρότερες πανομοιότυπες με την αρχική φιγούρες. Και μπορεί οι κούκλες να διαφέρουν σε μέγεθος αλλά είναι ίδιες σε

χαρακτηριστικά, χρώματα, μορφή. Πάντα με το ίδιο όνειρο για ανέλιξη και το ίδιο χαμόγελο με ξυράφια. Είναι αυτή η μεταφορά που χρησιμοποιούμε για να καταδείξουμε την αναπαραγωγή σχέσεων εξουσίας απ’ τη κορυφή της κρατικής συγκεντρωτικής εξουσίας στα άπειρα πεδία της κοινωνικής ζωής.

Περάσαμε απ’ τα σχολικά μπουντρούμια της πλήξης, της ανίας των σχολικών θρανίων, των χαμένων ωρών μέσα σε τέσσερις τοίχους. Περάσαμε και από τα πανεπιστήμια με τους φοιτητές τους και το μαχητικό τους ρόλο, αυτόν της δήθεν επαναστατημένης νεότητας. Τι ειρωνεία!

Γνωρίσαμε τη πλήξη των απομονώσεων που γεννά ο σύγχρονος κόσμος. Στις φυλακές- διαμερίσματα, στους ασφυκτικούς δρόμους, στα γεμάτα μαγαζιά. Στις οικογένειες, τις σχέσεις φίλων , τις ερωτικές σχέσεις. Εκεί όπου τα πραξικοπήματα της επανάληψης βιάζουν τη ζωντάνια της ύπαρξης, όπου οι αριθμοί ασελγούν στο άγνωστο και στο τυχαίο, όπου η οικονομία αλυσοδένει τα βιώματα. Αφουγκραστήκαμε τους ανήσυχους ύπνους μέσα στη μητρόπολη, αντικρίσαμε τα κενά βλέμματα, ακούσαμε τις προσταγές των αφεντικών και είδαμε τα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς. Όλα τα πρέπει της σύγχρονης ζωής.

Ο κόσμος μας έχει μια μεγάλη ικανότητα : να συμπαρασύρει στους ρυθμούς του, σ’ αυτές τις ιλιγγιώδεις ταχύτητες τις φωνές αντίδρασης, τις διαμαρτυρίες εναντίων του, τα διλήμματα που γεννά ο ίδιος. Να θάβει τις αντιφάσεις του. Να εξοστρακίζει τις σφαίρες γι’ αυτόν. Ορμητικός χείμαρρος υπερπληροφόρησης, τεχνολογικής εξέλιξης, αναισθησίας.

Για να τελειώνουμε. Είμαστε απ’ τη πλευρά του αγώνα κόντρα στην εξουσία.

Στην όχθη της διαφορετικότητας.

Στους ορκισμένους εχθρούς της κανονικότητας.

Πλάι στους κυνηγημένους, στους κατατρεγμένους, στους απόκληρους.

Στο κομμάτι του κόσμου της Παρανομίας που δε παζαρεύει την Αξιοπρέπεια του και λυσσασμένα αναζητά την ελευθερία.

 

ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΤΟΛΜΑΜΕ ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΟΛΑ.

 

***

Και τώρα που τελείωσε αυτό το “μανιφέστο” ή όπως αλλιώς γουστάρετε εσείς να το βαφτίσετε θέλουμε να αφιερώσουμε κάποιες σκέψεις μας στ’ αδέρφια μας που τόσο αγαπήσαμε και άλλο τόσο μας λείπουν, που τόσες στιγμές κλέψαμε μαζί και άλλες τόσες θα ξαναζήσουμε σα βρεθούμε:

Άγνωστο το που βαδίζουμε. Να, κοίτα. Τα μάτια μου κρύβουν ένα τεράστιο πάθος για Ζωή, τα χέρια μου έχουν οπλιστεί.

Αυτοί με όπλισαν. Μου έμαθαν τι είναι μίσος, τι φόβος, πώς να επιτίθεμαι.

Ξέρεις κάτι; Μπορεί τώρα η μοναξιά να είναι φίλος σου, κι η θλίψη κολλητός δικός μου. Ταυτόχρονα όμως γυρνάνε οι μύλοι απ’ τα όνειρα μας.

Εδώ οι τοίχοι της φυλακής ψηλώνουν μέρα με τη μέρα, κάνουν έναν παγερό κύκλο γύρω μου και με πνίγουν. Οι προβολείς βιάζουν το σκοτάδι της νύχτας που μέσα στη συντροφιά του αλητέψαμε…

Ένα βιβλίο εξάλλου η ζωή μας. Ριψοκίνδυνες βόλτες, επιθετικές διαθέσεις, άνθρωποι που αγαπάμε.

Παντού συναγερμοί. Κρότοι – πυροβολισμοί – ουρλιαχτά. Κηλίδες από αίμα αφήνουν τα δικά τους αιώνια αποτυπώματα.

Και η φλογερή σου ανάσα μου τρύπησε τα στήθια.

Α, και εκείνες οι ασφάλειες θυμάσαι που χόρευαν σα τρελές; Επόμενο καρέ; Τρέξιμο για να ξεφύγεις απ’ τα περιπολικά.

Ένα χάος η ζωή μου. Τρένο αναμνήσεων και καταιγιστικών ανυπάκουων μοτίβων.

Από δω κι από κει. Φυγόδικοι από κοινωνικούς συμβιβασμούς, παράνομοι στις νόρμες που νοσούνε τις ζωές μας.

Άραγε σκέφτηκες ποτέ να εγκαταλείψεις;

Να μου αφήσεις το χέρι και να γυρίσεις πίσω;

Ένα χαμόγελο αμήχανο μπορεί να ξεφύγει, ένα δάκρυ μπορεί να κάνει λίγο ακόμη υπομονή.

Για το τέλος θα σου ψιθυρίσω πάντως πως τίποτα δε μένει ανεκπλήρωτο και αναπάντητο.

Ρεσάλτο λοιπόν απ’ τις τρύπιες επαναλαμβανόμενες καθημερινές συναναστροφές.

Θα ανανεώσουμε προς το παρόν το ραντεβού μας στα δικά μας άστρα, τα ιδιαίτερα, τα απόρθητα…

ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ: Εκεί όπου μας κλέψανε την ελευθερία- ένα πρωινό του Aπρίλη- σε θυμάμαι να απομακρύνεσαι με σκυφτό το κεφάλι. Και εκεί όπου οι χρόνοι της διαφυγής σου μετράνε αντίστροφα είμαι κι εγώ, είμαστε και ‘μείς να τσιλιάρουμε το παρελθόν και να αγωνιούμε για την Αλλαγή.

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ

 

Φοίβος Χαρίσης

Ντάλιος Αργύρης

Δήλωση στο ειδικό δικαστήριο 29/11/2013

 

★

το κείμενο σε pdf

Με αφορμή τα δικαστήρια στα οποία δικάζομαι για συμμετοχή στη Σ.Π.Φ. θα ήθελα να καταθέσω κάποια πράγματα.

Αρχικά έχω ξεκαθαρίσει ότι δεν υπήρξα ποτέ μέλος της Σ.Π.Φ. όπως επίσης έχω ξεκαθαρίσει ότι δεν δημοσιοποιώ κάτι τέτοιο για να αποφύγω τις όποιες νομικές συνέπειες, αλλά γιατί η δική μου πολιτική διαδρομή είναι διαφορετική από αυτή της οργάνωσης και δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να συγχέονται.

Από εκεί και πέρα σε καμία περίπτωση δεν αρνούμαι το γεγονός ότι για κάποια χρονική περίοδο διατηρούσα συντροφικές σχέσεις με τα μέλη της οργάνωσης στα πλαίσια του αναρχικού αγώνα.

Αυτή τη στιγμή δικάζομαι σε ένα δικαστήριο για τις 160 επιθέσεις, σε ένα για τα πλημμελήματα σχετικά με την υπόθεση του Βόλου και σε ένα τρίτο για τα κακουργήματα της ίδιας υπόθεσης. Στο νομικό κομμάτι τα στοιχεία που έχουν είναι η ενοικίαση του σπιτιού μου στην Καλλιθέα με πλαστά στοιχεία και η παραμονή μου για μία περίπου βδομάδα στο σπίτι του Βόλου, γεγονότα που δεν έχω κανένα πρόβλημα να παραδεχτώ. Βέβαια το αν είμαι ή όχι μέλος της Σ.Π.Φ., γιατί βρέθηκα και τι έκανα εκεί όπως και το οτιδήποτε σχετικό με τα όπλα, τα πλαστά χαρτιά και την κλοπή, που αφορούν οι κατηγορίες, δε θα ειπωθεί σε καμία περίπτωση μέσα σε αίθουσα δικαστηρίου ούτε από εμένα ούτε από τον νομικό μου εκπρόσωπο. Ως αναρχικός δεν αναγνωρίζω το δικαίωμα αυτών των υπανθρώπων να με κρίνουν, δεν τους απευθύνομαι και δεν θα έχω καμία φυσική συμμετοχή στη δίκη τους. Συνεπώς δε θα παρεβρεθώ σε κανένα στάδιο της διαδικασίας, δε θα τοποθετηθώ επί των κατηγοριών, δε θα απολογηθώ και δε θα ζητήσω ελαφρυντικά (στάση που θα ακολουθήσω σε όλα μου τα δικαστήρια και που θα αναφερθώ αναλυτικότερα σε επόμενη επιστολή).

Αν λοιπόν αυτά που έχουν τους αρκούν, δεν έχουν παρά να με καταδικάσουν. Έτσι και αλλιώς οι συνέπειες είναι αυτές που δίνουν νόημα στις επιλογές μας. Πάντα απέναντι στη διάχυτη εξουσία του κόσμου μας θα επιλέγω την μεριά όσων εξεγείρονται με σκοπό την καταστροφή της, σηκώνοντας κάθε φορά το βάρος που αντέχω και μου αναλογεί. Παραμένω κομμάτι της αναρχικής δράσης με όποιον τρόπο και αν αυτή εκφράζεται.

 

                                                Πολίτης Δημήτρης

 

Μετά από γράμμα αλληλεγγύης που δημοσιοποιήσουμε σε διάφορα μέσα και δίχως να υπάρχει κάποια απάντηση από τους κρατικούς μηχανισμούς, κλιμακώνουμε την όλη κατάσταση για να εκφράσουμε και έμπρακτα τη συμπαράσταση μας στον συγκρατούμενο μας Σπύρο Στρατούλη που βρίσκεται έγκλειστος στη φυλακή της Λάρισας και δίνει τον αγώνα του με απεργία πείνας από 11/11. Εμείς, κρατούμενοι της Β1 πτέρυγας, έγκλειστοι στη φυλακή Γρεβενών ξεκινήσαμε σήμερα, αποχή από το συσσίτιο για να εκφράσουμε τη συμπαράσταση μας και να δείξουμε ότι ο συγκρατούμενος μας Σπύρος Στρατούλης δεν είναι μόνος και για να δώσουμε δύναμη στον αγώνα του. Σας ενημερώνουμε ότι φυλάττουμε την αξιοπρέπεια μας και η συνείδηση μας, απαιτεί να είμαστε δίπλα του. Κάθε μορφής αγώνας, εντός των τειχών, είναι διέξοδος για την ελευθερία, κάτι που ποθεί ο κάθε κρατούμενος.

Έτσι επιλέξαμε να απέχουμε από το συσσίτιο, σε συμπαράσταση και αλληλεγγύη στον συγκρατούμενο μας και απεργό πείνας Σπύρο Στρατούλη.

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΤΟΝ ΣΥΓΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ

ΣΠΥΡΟ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ

ΚΑΙ Σ΄ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΕΚΟΝΤΑΙ

Οι παρακάτω κρατούμενοι της Β1 πτέρυγας, από 27/11

Γεώργιος Μπάντζης, Χαράλαμπος Κυργιόπουλος, Μοχάμεντ Αλί Αχμάτ, Ισό Σαμπάχ, Βασίλης Καρανδρέας, Χαράλαμπος Δουλγερίδης, Ελευθέριος Σεμερτζίδης, Σοκάτ Αλί, Αργύρης Νάνος, Χριστόφορος Σχοιναράκης, Ηλίας Πραμάτιας, Γιάννης Γεωργίου, Αλί Μοχαμάντ