Από τις 2 Μαρτίου οκτώ πολιτικοί κρατούμενοι (Δ. Κουφοντίνας, Κ. Γουρνάς, Ν. Μαζιώτης, Α. Σταμπούλος, Τ. Θεοφίλου, Φ. Χαρίσης, Α. Ντάλιος, Γ. Καραγιαννίδης) έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας ενάντια στο σύγχρονο καθεστώς έκτακτης ανάγκης που συντηρείται από τη σημερινή “αντιμνημονιακή” συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Στη συνέχεια μπήκαν στην απεργία και οι Γ. Σαραφούδης, Δ. Μπουρζούκος και Δ. Πολίτης καθώς και 8 Τούρκοι και Κούρδοι αγωνιστές, ενώ πρόκειται να μπουν κι άλλοι συμμετέχοντες στο ΔΑΚ σε μεταγενέστερο χρόνο. Με τρία πλαίσια αιτημάτων, που συγκλίνουν στην κοινή στόχευση για την κατάργηση του ειδικού καθεστώτος εξαίρεσης που εφαρμόζεται εναντίον αγωνιστών εντός κι εκτός των τειχών, καθώς κι εναντίον της εγκληματοποίησης των κοινωνικών αντιστάσεων συνολικά, οι πολιτικοί κρατούμενοι διεκδικούν:
– Κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’.
– Κατάργηση της ειδικής “αντι”τρομοκρατικής νομοθεσίας (ν. 187 περί “εγκληματικής οργάνωσης” και 187Α περί “τρομοκρατικής οργάνωσης”).
– Κατάργηση του “κουκουλονόμου”.
– Οριοθέτηση της χρήσης και της επεξεργασίας του DNA σαν αποδεικτικό μέσο.
– Απελευθέρωση του πολυτραυματία μέλους της 17Ν Σάββα Ξηρού, που στο πρόσωπό του συμπυκνώνεται η εκδικητική μανία του κράτους ενάντια στους πολιτικούς του αντιπάλους.
Ταυτόχρονα, μετά το πογκρόμ διώξεων και προφυλακίσεων εναντίον του συγγενικού και φιλικού περιβάλλοντος μελών της ΣΠΦ, που ακολούθησε μετά τη σύλληψη της αναρχικής Αγγελικής Σπυροπούλου, τα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων τη Φωτιάς και η Α. Σπυροπούλου έχουν ξεκινήσει παράλληλη απεργία πείνας, με στόχο την απελευθέρωση των συγγενικών τους προσώπων, στηρίζοντας και τα αιτήματα της απεργίας πείνας των υπολοίπων.
Τόσο το τελευταίο τρομο-σόου με αφορμή τη σύλληψη της Α. Σπυροπούλου όσο και οι διαδοχικές εισβολές σε σπίτια αναρχικών με την επανενεργοποίηση της προσφιλούς μεθόδου της φάμπρικας ανωνύμων τηλεφωνημάτων, δείχνουν πως η συγκυβέρνηση παρά το “φιλολαϊκό” προφίλ που πουλάει, χρησιμοποιεί την ίδια κατασταλτική στρατηγική με τους προκατόχους της, στα πλαίσια της “αντι”τρομοκρατικής εκστρατείας. Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτή η πολιτική αποτελεί προάγγελο για το τσάκισμα κάθε κοινωνικής αντίστασης, εν όψει της επικύρωσης ενός νέου μνημονίου. Άλλωστε, η ελαστικότητα που χαρακτηρίζει τον “αντι”τρομοκρατικό νόμο, επιτρέπει στο κράτος τη δίωξη κάθε αντιστεκόμενου κομματιού της κοινωνίας, από τη στιγμή που ο αγώνας που διεξάγει παίρνει μια πιο συγκρουσιακή μορφή.
Το διακύβευμα, λοιπόν, του αγώνα των πολιτικών κρατουμένων δεν περιορίζεται στα στενά όρια των φυλακών, αλλά επαναθέτει σε κεντρικό πλάνο το σύνολο των κοινωνικών αντιστάσεων και την αναγκαιότητα της συνέχισής και όξυνσής τους.
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών