Category: Κείμενα

28/12/2013

Ο κος Σπυρίδωνας Στρατούλης, 41 ετών, κρατούμενος στη φυλακή της Λάρισας διανύει την 48η ημέρα απεργίας πείνας. Έχει συνολικά απωλέσει 16 Kgr σωματικού βάρους, που αντιστοιχεί σε 18% του σωματικού βάρους που είχε όταν ξεκίνησε την αποχή από την σίτιση.

Έχει έντονη καταβολή, αδυναμία, αδυναμία συγκέντρωσης, νευρικότητα-ευερεθιστότητα και επίμονη δυσκοιλιότητα. Παρουσιάζει συχνά υπογλυκαιμικά επεισόδια και επίμονη ταχυκαρδία με σημαντική επιδείνωση στην όρθια θέση.

Έχω επισημάνει επανειλημμένα ότι η πιθανότητα εμφάνισης μη αναστρέψιμων βλαβών αυξάνεται εκθετικά όσο η αποχή από τη σίτιση παρατείνεται, σύμφωνα δε, με τη σχετική βιβλιογραφία, η εμφάνιση μη αναστρέψιμης εγκεφαλικής βλάβης ή και σοβαρών και δυνητικά θανατηφόρων καρδιακών αρρυθμιών ή καρδιακής ανακοπής είναι πολύ πιθανή μετά την πάροδο της 40ης μέρας και μετά από απώλεια 18% του σωματικού βάρους. Δεδομένου ότι και τα 2 αυτά ακραία όρια ασφαλείας έχουν ξεπεραστεί πια, επισημαίνω ότι η συνέχιση της απεργίας πείνας από τον κο Στρατούλη εγκυμονεί πλέον μεγάλο και καθημερινά αυξανόμενο κίνδυνο εμφάνισης σοβαρών και μη αναστρέψιμων βλαβών στην υγεία του ή αιφνιδίου θανάτου.

Με βάση τις παραπάνω επισημάνσεις μου συνέστησα τη συνέχιση της νοσηλείας του στο νοσοκομείο μέχρι τη λήξη της απεργίας πείνας και για τις πρώτες 4 ημέρες της επανασίτισης. Ο ίδιος ο κος Στρατούλης όμως μου ανέφερε ότι του είναι αδύνατο να ανεχθεί τις συνθήκες νοσηλείας του και ανέλαβε υπό το βάρος αυτής της ψυχολογικής πίεσης την ευθύνη της επιστροφής του στη φυλακή από 26/12/2013.

Επισημαίνω επιπλέον ότι ενώ από τις 11/11/2013 που άρχισε την απεργία πείνας τον παρακολουθώ σαν σύμβουλος ιατρός του χωρίς να μου τεθεί κανένα εμπόδιο ή περιορισμός από τη διοίκηση ή την ιατρική υπηρεσία του σωφρονιστικού καταστήματος Λάρισας κατά τη νοσηλεία του στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας δε μου επετράπη όχι μόνο να τον εξετάσω αλλά ούτε καν να μιλήσω μαζί του. Ο αποκλεισμός από τη θεραπευτική ομάδα ενός ιατρού που έχει δημιουργήσει σχέση εμπιστοσύνης με τον απεργό πείνας είναι αντιδεοντολογικός και επηρεάζει κατά την εκτίμησή μου τη συνεργασία και τις αποφάσεις του και δημιουργεί επιπλέον κινδύνους για την πορεία της υγείας του.

                                                                         Δημήτριος Μπαμπαλής

                                                                                    Παθολόγος

                  Επιμελητής Β’ ΕΣΥ  

Σήμερα βρισκόμενος στην 50η ημέρα απεργίας πείνας, βλέπω πως οι κρατικοί μηχανισμοί μέσω της ολιγωρίας που δείχνουν, προσπαθούν να με εξαντλήσουν. Η απάντηση μου είναι πως συνεχίζω τη μάχη. Η απόφαση μου, όμως αυτή, δεν επιτρέπω να αποβεί σε βάρος των συντρόφων μου.

Οι αλληλέγγυοι απεργοί πείνας Ράμι Συριανός, Εργιόν Μουσταφά και Μιχάλης Ραμαδάνογλου ακολούθησαν την απόφαση μου να απέχω από 11 Νοεμβρίου, από την τροφή, με αίτημα μου να απαλλαγώ από τις κατασκευασμένες κατηγορίες που με βαρύνουν και να ξαναπάρω πίσω, τις άδειες εξόδου μου από τη φυλακή.

Τρεις πραγματικοί αγωνιστές μέσα από τις φυλακές, μετά από 40 μέρες απεργίας πείνας ο Ράμι Συριανός και 36 μέρες ο Εργιόν Μουσταφά και ο Μιχάλης Ραμαδάνογλου, δεν πρέπει τώρα να «πέσουν», τώρα τους ζητάω να υιοθετήσουν τη δική μου πρόταση, να μείνουν όρθιοι για να κρατήσουν εμένα και τον αγώνα μας ζωντανό. Ζήτησα επίμονα από τα αλληλέγγυα αδέρφια μου να σταματήσουν την απεργία πείνας, διότι ήδη έχουν καταφέρει το σκοπό τους, να μεταδώσουν δηλαδή, τη δύναμη της αλληλεγγύης και να μεταφέρουν προς τα έξω, το μήνυμα της συλλογικής αντίστασης, με το να σταθούν δίπλα μου.

Τα σώματα μας και το μυαλό μας λειτούργησαν σαν ένα και αντέχω χάρη σε αυτούς. Η αλύγιστη απόφαση τους και η πράξη της απόλυτης ενσωμάτωσης στον αγώνα μου, θα μείνει χαραγμένη στην καρδιά μου για πάντα αλλά και στη μνήμη όλων μας, πρέπει να μείνει, ως η κορύφωση της πολιτικής ευθύνης να αντιμετωπίζουμε από κοινού και κατά μέτωπο τον εχθρό.

Η ελευθερία μας ανήκει και θα την ξανακερδίσουμε.

Νιώθω πως όφειλα με αυτό το γράμμα μου να δημοσιοποιήσω το παραπάνω αίτημα, που εξέφρασα στους συντρόφους μου.

Συνεχίζω, είμαστε ΜΑΖΙ και θα παραμείνουμε ΜΑΖΙ μέχρι το τέλος.

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ

ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ!

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΑΛΛΕΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ, ΑΚΟΜΗ

« …Αντιμετωπίζοντας τον εχθρό μας, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε απλά, τη στάση μας… Δε ζητούμε έλεος και δε θα κάνουμε κανένα συμβιβασμό » Terence McSwiney

Σπύρος Στρατούλης,

κρατούμενος της φυλακής Λάρισας

Με αύτο το γράμμα θα ήθελα να δηλώσω τη συμπαράστασή μου στο σύντροφο Σπυρο Στρατούλη και να του πω οτι είμαστε μαζί σου ,αδελφέ,και είμαστε πολλοί,και λυπάμαι πολύ όταν για να ακουστείς προς τα έξω πρέπει να βάζεις σε κίνδυνο την ίδια σου τη ζωή.