Author: tameio

Για την υπόθεση του Τάσου Θεοφίλου

Στις 18-08-2012 ο Τάσος Θεοφίλου περικυκλώνεται και  συλλαμβάνεται στo Γκάζι, στην Πειραιώς. Κατά την σύλληψη του αντιστάθηκε και για αυτό  στο αυτόφωρο καταδικάστηκε για αντίσταση κατά της αρχής και για απείθεια. Μεταφέρεται στα γραφεία της Αντιτρομοκρατικής και μετά από ώρες, αφού δεν γνώριζε αν έχει συλληφθεί, προσπαθούν να του πάρουν γενετικό υλικό για εξέταση DNA, όπου αντιστάθηκε. Του ανακοινώνουν ότι έχει συλληφθεί για αντίσταση κατά της αρχής και με αυτήν την αιτιολογία του παίρνουν δακτυλικά αποτυπώματα και DNA. Τελικά, τον εμπλέκουν στη ληστεία στην Alpha bank στην Πάρο, που πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 2012, για την οποία κατηγορείται για απόπειρα ανθρωποκτονίας, ανθρωποκτονία κατά συρροή και για κλοπή. Παράλληλα, συνδέουν το σύντροφο με τις συλλήψεις που είχαν πραγματοποιηθεί το Δεκέμβρη του 2010 (Μητρούσιας, Σακκάς, Καραγιαννίδης, Αντωνίου). Έτσι ο Τάσος κατηγορείται στα πλαίσια της ίδιας δικογραφίας για συμμετοχή στην οργάνωση, στη δράση της οποίας εντάσσεται υποτίθεται και η ληστεία.

Στο μιντιακό οχετό που ακολούθησε τη σύλληψή του και στην προσπάθεια δημιουργίας ενός προφίλ εγκληματία, χρησιμοποιήθηκε ακόμη και το blog το οποίο διατηρούσε ως τότε ο σύντροφος, http://paranoiriko.blogspot.gr/ , στο οποίο δημοσίευε αστυνομικά διηγήματα.

Εν τέλει προφυλακίζεται στις φυλακές Δομοκού.

Η δίκη του αρχικά ορίστηκε για τις 10 Ιούνη 2013, αλλά πήρε αναβολή μετά από αίτημα των συνήγορων του συντρόφου, για τις 11 Νοέμβρη 2013.

Επιστολή του Τάσου Θεοφίλου (σχετικά με τη σύλληψή του)

Κείμενο του Τάσου Θεοφίλου (λίγα λόγια για την υπόθεσή του)

Κάποιες σκέψεις σχετικά με την καταστολή των τελευταίων χρόνων

«Υστερόγραφα μιας σκευωρίας» – blog του Τάσου Θεοφίλου

Κείμενο του Τάσου Θεοφίλου για την απεργία του Σπύρου Δραβίλα

Κείμενο του Τάσου Θεοφίλου για το πέρας του εξαμήνου

Σχετικά με την τοποθέτηση βραχιολιού-GPS σε κρατούμενους

Κείμενο του Τάσου Θεοφίλου από τις φυλακές Δομοκού

Η απόδραση των 11, ο κύριος Ρουπακιώτης και η επιστροφή των φυλακών στη δεκαετία του 90

Κείμενο του Α.Θεοφίλου σχετικά με τη δίκη του

Επιστολή κρατουμένων σχετικά με τη δίκη του Τάσου Θεοφίλου

Κείμενο των Τάσου Θεοφίλου και Ράμι Συριανού για την αντιφασιστική πορεία

Κείμενο Τάσου Θεοφίλου εν όψει της δίκης του στις 11/11/13

Κείμενο των Θεοφίλου Τάσου και Συριανού Ραμί με αφορμή τη συζήτηση γύρω από το Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών

Κείμενο των αναρχικών Στέφανου Αμίλητου, Α.Δ. Μπουρζούκου, Αλέξανδρου Μητρούσια και Τάσου Θεοφίλου

Κείμενο του Τάσου Θεοφίλου για την καταδικαστική απόφαση

Κείμενο του Αναστάσιου Θεοφίλου για τις σχεδιαζόμενες ειδικές συνθήκες κράτησης και την αναδιάρθρωση των ελληνικών σωφρονιστικών ιδρυμάτων, 11/03/2014

Κείμενο του Γιάννη Δημητράκη – 3/8/2012

για ένα ακόμη συμβάν βίας και καταστολής…

Το περιστατικό που καταγράφεται παρακάτω σίγουρα δεν πρόκειται  να ξαφνιάσει πολλούς καθώς εντάσσεται σε μια καθημερινότητα που βρίθει τέτοιων παρόμοιων γεγονότων.

Φυσικά κάνω λόγο για ένα ακόμη συμβάν βίας και καταστολής, αρκετά επιθετικό προς το πρόσωπό μου, προϊόν της καλπάζουσας δράσης φασιστικών συμμοριών – ομάδων ΔΕΛΤΑ και ΔΙΑΣ στο κέντρο της Αθήνας αλλά και όπου αλλού φθάνει το μακρύ χέρι του νόμου.

Η ιστορία έχει έντονα εκδικητικά χαρακτηριστικά καθώς ενώ υποτίθεται πως η αρπαγή μου, από καφενείο της πλατείας Εξαρχείων στις 02-08-2012 είχε ως αφορμή μια “τυπική” προσαγωγή και εξακρίβωση στοιχείων όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν, τελικά μόλις απομακρυνθήκαμε από οικεία βλέμματα και προχωρήσαμε σε πιο ερημικά στενά της περιοχής, τέθηκε το ζήτημα των χρωστούμενων.

Όχι κάποιο χρηματικό ποσό που όφειλα στους ίδιους αλλά προφανώς ένα είδος ιδιότυπου αντιτίμου που έπρεπε να πληρώσω για το γεγονός ότι είμαι αναρχικός και μάλιστα από αυτούς που πυροβολούν αστυνομικούς, κατά τους ίδιους πάντα.

Έτσι λοιπόν εν μέσω χυδαιότατων βρισιών και απειλών κατέλυσε το λεφούσι των καλυπτόμενων από το κράτος ταγματασφαλιτών στη γωνία Β.Ηρακλείου και Μπουμπουλίνας για να περιμένουμε όχημα μεταφοράς προς την ΓΑΔΑ, έχοντας και την προστασία της διμοιρίας των ΜΑΤ που συνήθως στρατοπεδεύει στο σημείο.

Κι αν μέχρι εδώ η διαδικασία κινούταν σε πλαίσια λίγο-πολύ γνωστά, η χρήση σωματικής βίας που διάνθισε σε αρκετά μεγάλες δόσεις τη διάρκεια της τρίωρης κράτησής μου στους διαδρόμους της Ασφάλειας, ενώ ήμουν δεμένος πισθάγκωνα, εκτόξευσαν το σκηνικό σ΄ένα βίαιο καννιβαλισμό άξιο της φήμης που συνοδεύει τα τάγματα ασφαλείας.

Κι αν γίνεται συχνή αναφορά στις συγκεκριμένες -και όχι μόνο- δυνάμεις καταστολής με τον όρο τάγματα ασφαλείας δεν γίνεται για να διεγείρω το θυμικό κάποιων ανασύροντας εικόνες αγριότητας από το παρελθόν, αλλά αφενός γιατί στην πραγματικότητα έτσι όπως δρουν ομοιάζει με εκείνα τα βδελυρά υποκείμενα και αφετέρου γιατί ήταν οι ίδιοι που με ατάκες τους επανέφεραν συνεχώς το θέμα του εμφυλίου πολέμου 46-49.

Παρήλασαν από μπροστά μας η 9η μεραρχία λοκατζήδων του Εθνικού Στρατού που την περίοδο 46-49 είχε προβεί σε διάφορες σφαγές εναντίον ανταρτών και όχι μόνο. Ο Γράμμος και το Βίτσι ως τόπος συντριπτικής ήττας του ΔΣΕ. Έγινε αναφορά με ιδιαίτερη περηφάνια του παρακρατικού ρόλου τους και της πριμοδοτούμενης (και άρα όχι αληθινά ανεξέλεγκτης) δράσης τους, κ.α.

Σαχλές λεπτομέρειες, μου όμως απηχούν την κατάσταση αυξημένης πόλωσης που υπάρχει σήμερα στους κόλπους της κοινωνίας, αλλά και πως αυτή η πόλωση -φυσικά χωρίς να εξαιρέσουμε τον υποκειμενικό παράγοντα-  οδηγεί με σταθερά βήματα την χάραξη ξεκάθαρων διαχωριστικών γραμμών και στρατοπέδων όπου ο καθένας τοποθετεί απ’ την αντίστοιχη πλευρά τον εαυτό του.

Κλείνοντας αυτό το κείμενο να τονίσω πως δεν χρειαζόταν η αναφορά και αυτού του περιστατικού για να αποδειχθεί ο ρόλος της αστυνομίας και του αναλώσιμου έμψυχου δυναμικού της και σε καμιά περίπτωση προσωπικά δεν θεωρώ ότι έγινε κάτι εκτός λογικής πόσο μάλλον νομιμότητας.

Η καταγραφή γίνεται για να πληροφορήσει και όχι να διαμαρτυρηθεί ή να καταγγείλει τη μορφή πλέον που θα πάρει στο βραχυπρόθεσμο μέλλον η σύγκρουση μεταξύ αυτών που μάχονται για την ανατροπή και την επανάσταση κι αυτών που με νύχια και δόντια θα προασπίσουν τα συμφέροντα και προνόμια που κατέχουν στο υπάρχον καθεστώς.

Προσωπικά στους τραμπουκισμούς και τις απειλές των ένστολων ταγμάτων ασφαλείας και των προϊσταμένων τους δεν έχω να δώσω κάποια άλλη απάντηση απ’ το να συνεχίσω απτόητος και πιο δυναμικά να απεργάζομαι την ολοκληρωτική και σαρωτική ήττα των επικυρίαρχων αυτού του κόσμου.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

Γιάννης Δημητράκης

03/08/2012

“Τρέξε άνθρωπε τρέξε: Ημερολόγιο απο τις φυλακές FIES”- Xose Tarrio Gonzales (pdf)

Ο αγωνιστής Χοσέ Ταρίο Γονσάλες περιγράφει τη μακρόχρονη εμπειρία του από τις ειδικές συνθήκες κράτησης (FIES) στις φυλακές-κολαστήρια της Ισπανίας, λίγο πριν δολοφονηθεί από το κράτος στα κελιά της δημοκρατίας. Μετάφραση και πρόλογος  του Δ. Κουφοντίνα.

« Τι να ξεχάσω; Την κακομεταχείριση, την κατάχρηση εξουσίας, εκείνες τις τακτικές και τόσο προσβλητικές έρευνες, τους ξυλοδαρμούς, το δέσιμο στο κρεβάτι, τις μεταγωγές μέσα στα ασφυκτικά κλουβιά; Να ξεχάσω τους αρρώστους που αργοπέθαιναν μέσα στα ψυχρά κελιά, ετοιμοθάνατοι, νέοι οι πιο πολλοί, ναρκομανείς που έπεσαν στον κόσμο της παραβατικότητας απ’ την παγίδα των ναρκωτικών; Τι να ξεχάσω; Ότι είμαι ένας από τους περιφρονημένους
ανθρώπους που τους παρατούν να πεθάνουν στη φυλακή, στο όνομα μιας σκοτεινής εκδίκησης; Ποτέ δεν έκρυψα την απέχθειά μου για το σύστημα, ιδίως το σωφρονιστικό. Ούτε τώρα θα το κάνω. Ήμουν τελείως σίγουρος ότι, παρ’ όλα του τα ελαττώματα, η ψυχή του παράνομου που όλοι τον έδειχναν με το δάχτυλο-κατήγορο είχε περισσότερη
ευγένεια και αγάπη, από όλους μαζί εκείνους που προετοίμασαν, επεξεργάστηκαν και αποφάσισαν τον εγκλεισμό μου. Δεν θα επιδοκίμαζα αυτό το σύστημα με αντάλλαγμα κάποιες υποσχέσεις, όχι, ακόμα κι αν αυτό μου στοίχιζε απομόνωση για όλη μου τη ζωή.»

Το βιβλίο εκδόθηκε το φθινόπωρο του 2011 από συντρόφους που συμμετέχουν και στηρίζουν το ταμείο αλληλεγγύης και οικονομικής υποστήριξης των φυλακισμένων αγωνιστών, με σκοπό την οικονομική ενίσχυσή του.

το βιβλίο σε pdf