Author: tameio

Ήδη βρισκόμαστε στη 19η ημέρα απεργίας πείνας με αίτημα την κατάργηση της «αντιτρομοκρατικής» νομοθεσίας, των άρθρων 187Α και 187, την κατάργηση του κουκουλονόμου και των φυλακών τύπου Γ και την απελευθέρωση του καταδικασμένου για τη 17Ν Σάββα Ξηρού. Αλληλέγγυοι στον αγώνα μας είναι και οι Τούρκοι πολιτικοί κρατούμενοι στην Ελλάδα με κυλιόμενες απεργίες πείνας.

Αυτή η απεργία πείνας που βρίσκεται σε εξέλιξη είναι ουσιαστικά η πρώτη αμιγώς απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων που βάζει στο στόχαστρο γενικότερα την «αντιτρομοκρατική» κατασταλτική πολιτική του κράτους. Είναι η μόνη αυτή τη στιγμή πολιτική και αγωνιστική κινητοποίηση που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που μόλις πρόσφατα, σε αντίθεση με ότι είχε υποσχεθεί αποδέχτηκε με τη συμφωνία του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου και το χρέος και τα μνημόνια, την τρόικα και την αξιολόγηση, δίχως να συναντήσει αντιδράσεις από μια κοινωνία που είναι βυθισμένη στην εξαθλίωση και στην απόγνωση, ενώ το καλοκαίρι του 2015 θα ψηφίσει το 3ο μνημόνιο.

Η πρόσφατη κατάθεση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης καλύπτει εν μέρει κάποια από τα αιτήματα των πολιτικών κρατούμενων, ο ΣΥΡΙΖΑ που στο παρελθόν ήταν λαλίστατος και διακήρυσσε ότι θα καταργήσει τους «αντιτρομοκρατικούς» νόμους και τον κουκουλονόμο –οι σημερινοί υπουργοί Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης είχαν αποχωρήσει από τη νομοπαρασκευαστική επιτροπή για τον 1ο «αντιτρομοκρατικό» του 2001- τώρα ως κυβέρνηση ευθυγραμμίζεται με τον πόλεμο κατά της «τρομοκρατίας».

Συνεχίζω την απεργία πείνας μαζί με τους υπόλοιπους πολιτικούς κρατούμενους για την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων.

Ο αγώνας των πολιτικών κρατούμενων είναι κομμάτι του αγώνα για την ανατροπή του κεφαλαίου και του κράτους, για την ανατροπή ενός καθεστώτος που φέρνει εξαθλίωση, φτώχεια, μνημόνια, καταστολή, για την επανάσταση.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Νίκος Μαζιώτης,

μέλος του Επαναστατικού Αγώνα

φυλακές Δομοκού

Βρισκόμαστε στην 17η ημέρα της απεργίας πείνας που ξεκίνησαν οι αιχμάλωτοι αγωνιστές, ενάντια στο νομοσχέδιο που θωράκισε την κρατική καταστολή.

Ενάντια στο 187 άρθρο που αναφέρεται στη σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και το 187α που αφορά τον τρομονόμο. Ένα άρθρο πραγματικό νομικό  οπλοστάσιο  που μαγειρεύεται από το 2001 με την σύμβαση του συμβουλίου της Ευρώπης για την παρεμπόδιση της τρομοκρατίας.

Ζητώντας την κατάργηση του κουκουλονόμου και του νομικού πλαισίου που ορίζει η λειτουργία των φυλακών τύπου Γ.  Μιας φυλακής μέσα στην φυλακή που θέτει σε καθεστώς απομόνωσης στοχεύοντας στην πολιτική και φυσική εξόντωση όσων συμμετέχουν σε επαναστατικούς αγώνες εντός των τειχών.

Όπως επίσης και στην οριοθέτηση της χρήσης του DNA ως αποδεικτικό στοιχείο που ασφαλώς θα συντελέσει στην κατασκευή κατηγοριών.

Απαιτώντας της άμεση απελευθέρωση του πολυτραυματία Σάββα Ξηρού,  που αν και έχει 98% αναπηρία, του αρνούνται εκδικητικά την αποφυλάκιση που σκοπό θα είχε την θεραπεία του σε νοσοκομείο.

Από την προηγούμενη κυβέρνηση οι συνεχείς συλλήψεις συντρόφων με μοναδικό ενοχοποιητικό στοιχείο την πολιτική τους ταυτότητα, ήταν μια συνηθισμένη, θα έλεγα, ενέργεια του κράτους στον κατασταλτικό θίασο που στηνόταν κατά διαστήματα και σκόπευε να αποδεκατίσει τον Αναρχικό / Αντιεξουσιαστικό χώρο.
Μια “συνηθισμένη ενέργεια” που δεν έπαψε ούτε για μια στιγμή να εξοργίζει κάθε εξεγερμένη συνείδηση.
Το πάζλ συμπληρώνεται με τις διώξεις / συλλήψεις φίλων και συγγενών των φυλακισμένων, και κάπου εδώ να θυμίσω σε αυτούς που βιάστηκαν να πιστέψουν σε μια πιο “συντροφική μεταχείριση” από την αριστερή κυβέρνηση και έτρεξαν στις κάλπες για να τους στηρίξουν, πως δεν είμαστε πλέον σε προεκλογική περίοδο!
Υπάρχει κυβέρνηση και αυτή είναι υπεύθυνη γι’αυτό το θέατρο που στήνει η αντιτρομοκρατική ευελπιστώντας να τρομοκρατήσει τον κοινωνικό περίγυρο ενός φυλακισμένου για να επέλθει η πλήρης απομόνωση του.

Ένα υποχθόνιο και άκρως στοχευμένο σχέδιο ηθικής  εξόντωσης  και ψυχικής αναστάτωσης που έχω υποστεί και εγώ προσωπικά με πρόσφατο παράδειγμα την 16ημερη μαραθώνια μεταγωγή μου που παρατεινόταν επιδεικτικά και στόχευε στην ολοκληρωτική εξόντωση των ορίων της υπομονής μου.

Γι αυτόν και για διάφορους ακόμη λόγους που αναπόφευκτα συνοδεύουν έναν φυλακισμένο που οδεύει προς τον ύψιστο προορισμό, την ελευθερία,  δεν δύναμαι να συμμετέχω ενεργά στον αγώνα που δίνουν οι σύντροφοι αλλά είναι αυτονόητο πως είμαι δίπλα τους και τους στηρίζω με όλη την δύναμη της ψυχής μου. Ένας ανυποχώρητος αγώνας μέχρι τέλους δεν μπορεί παρά να είναι νικηφόρος. Στέλνω τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μου.

Σύντροφοι πάμε γερά μέχρι την νίκη!
Μια νίκη που όσο κι αν προσπαθήσουν να την καπηλευτούν τα ελεεινά κυβερνητικά σκουπίδια και να την προβάλλουν ως επίδειξη χάριτος προς τους ομήρους του ίδιου του κράτους,  δεν πρόκειται να καταφέρουν να πείσουν κανέναν.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ.
ΟΛΑ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΔΙΑΡΚΗ ΑΓΩΝΕΣ.

Καταστροφή του κράτους, των σάπιων θεσμών του και αυτών που τους συντηρούν.

Μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής.

Καραντουμάν Ηλίας
Μέλος του Δ.Α.Κ
19/3/15 Κέρκυρα.

Με την κατάθεση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης διαφαίνεται μια πρώτη κατάκτηση της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων. Η κατάργηση του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ’ και οι ευεργετικές ρυθμίσεις για ασθενείς και ανάπηρους κρατούμενους, που οδηγούν στην αποφυλάκιση του πολυτραυματία αντάρτη της επαναστατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη Σάββα Ξηρού, δεν θα επιτυγχάνονταν (ή τουλάχιστον όχι τόσο σύντομα) χωρίς τον αγώνα που εξελίσσεται. Απομένουν όμως πολλά να γίνουν.
Δεν δίνουμε βάση σε καμία κυβερνητική δήλωση και σε καμία υπόσχεση που προέρχεται από κρατικούς υπαλλήλους. Κάθε εξουσιαστικός μηχανισμός που αντιμετωπίζει μια απεργία πείνας δηλωμένων εχθρών του θα επιδοθεί σε ένα πόλεμο φθοράς που θα περιλαμβάνει υποσχεσιολογία, αναιρούμενες προθεσμίες, θολές δηλώσεις και οτιδήποτε μπορεί να μας κάνει να κουραστούμε σωματικά και ψυχολογικά. Ιδιαίτερα ο Σύριζα, που σε όλη τη διάρκεια του πολιτικού του βίου ως μείζων ή ελάσσων αντιπολίτευση απονοηματοδοτούσε και αποπολιτικοποιούσε τις απεργίες πείνας αναρχικών αιχμαλώτων, έχει μεγάλη εμπειρία στη συστημική διαχείριση τέτοιων καταστάσεων.
Τώρα ως κυβέρνηση αποποιείται τις ευθύνες του μεταθέτοντας την ικανοποίηση των αιτημάτων μας σε ένα (αόριστο) μέλλον.
Από την πλευρά μας συνεχίζουμε την απεργία πείνας χωρίς σκέψη υποχώρησης μέχρι την ικανοποίηση των αιτημάτων μας και συγκεκριμένα:
•Την κατάργηση των άρθρων 187 και 187Α ή αλλιώς πρώτου και δεύτερου τρομονόμου. Αυτά τα άρθρα αποτελούν τον πυρήνα του καθεστώτος εξαίρεσης που βιώνουμε σε ποινικό επίπεδο ως πολιτικοί εχθροί του κράτους. Αυτό το καθεστώς εξαίρεσης δεν περιορίζεται στους πολιτικούς κρατούμενους αλλά επεκτείνεται στο 30% περίπου των κρατουμένων και περιλαμβάνει κατά περίσταση: ειδικές αίθουσες δικαστηρίων, ειδικές κληρώσεις δικαστών και εισαγγελέων, ειδικές μεταγωγές, κατάτμηση των υποθέσεων, ποινικοποίηση του φρονήματος και της αλληλεγγύης, και κυρίως υπέρμετρη προσαύξηση των ποινών. Θεωρούμε την ανατροπή των σκεπτικών τα οποία εισάγουν αυτά τα άρθρα ως βασικό διακύβευμα του αγώνα μας.
•Την κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά ή αλλιώς κουκουλονόμο. Νόμος που ψηφίστηκε μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του ‘8 και έχει εφαρμοστεί κατ’ επανάληψη σε διαδηλωτές που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια συγκρούσεων αναβαθμίζοντας το κατηγορητήριο σε κακουργηματικού τύπου. Επίσης διάφορες πράξεις (ληστείες, απαγωγές κ.α.) επιβαρύνονται ποινικά ανεξάρτητα από τα επιμέρους χαρακτηριστικά τους (οπλισμός, χρήση βίας, κλπ) από την ύπαρξη του κουκουλονόμου.
•Την οριοθέτηση του νομικού πλαισίου για τον τρόπο συλλογής, επεξεργασίας και ανάλυσης του DNA. Ο υποσκελισμός της κρισιμότητας του αιτήματος αυτού από τη δημόσια σφαίρα μόνο τυχαίος δεν είναι. Η δικανική χρήση του DNA αποτελεί αυτή τη στιγμή την επιτομή της κατασταλτικής επέλασης στο πεδίο της αποδεικτικής διαδικασίας. Η επέκταση της χρήσης του είναι οργανικά συνδεδεμένη με την επέκταση της χρήσης των άρθρων 187 και 187Α.
Η επιμονή της αστυνομίας στη δημιουργία βάσεων βιοδεδομένων οδηγεί στην υποχρεωτική λήψη DNA που αναπόφευκτα καταλήγει στο βασανισμό του κρατούμενου αν αντισταθεί, όπως η συνείδηση και η αξιοπρέπειά του επιτάσσει.
Η δίωξη μέσω της ανάλυσης και της επεξεργασίας του DNA γίνεται με εντελώς ανορθολογικό τρόπο καθώς η μέθοδος που χρησιμοποιείται για την ταυτοποίηση, εφευρέθηκε για να λειτουργεί ως τεκμήριο αθωότητας και όχι ως αποδεικτικό στοιχείο ενοχής. Και αυτό, γιατί αντίθετα με τις παρανοήσεις, δεν συγκρίνεται ο γενετικός κώδικας που είναι μοναδικός σε κάθε άνθρωπο, αλλά ο γενετικός τύπος, (δηλαδή μέτρηση του μήκους κάποιων εκ των τμημάτων του DNA) που είναι δυνατόν να αντιστοιχεί σε περισσότερους ανθρώπους. Οπότε εάν ο γενετικός τύπος δεν ταυτίζεται, μπορεί με σχετική βεβαιότητα να ειπωθεί ότι το δείγμα DNA δεν προέρχεται από έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, αλλά αν ο γενετικός τύπος ταυτίζεται μπορεί μόνο να πιθανολογηθεί από ποιόν προέρχεται το δείγμα.
Και η ήδη ξεχειλωμένη δίωξη μέσω ταύτισης γενετικών τύπων, επεκτείνεται και στην ανάλυση μειγμάτων DNA περισσότερων από δύο ατόμων όπου οι αναμεμειγμένοι γενετικοί τύποι δεν μπορούν να διαχωριστούν, δίνοντας έτσι πολλούς πιθανούς συνδυασμούς γενετικών τύπων. Ετσι, σε ένα μείγμα DNA, μπορεί να εμπεριέχεται μεγάλος αριθμός γενετικών τύπων, καθιστώντας ουσιαστικά τον καθένα εν δυνάμει ύποπτο.
Συνυπολογίζοντας και τους παράγοντες της επιμόλυνσης από τους μπάτσους που το περισυλέγουν, την αδιάφανη λειτουργία των αστυνομικών εργαστηρίων, την εκ των προτέρων γνωστή ταυτότητα του υπόπτου στους βιομπάτσους, την έλλειψη πρωτοκόλλου κ.α., είναι σαφές γιατί η ανάλυση του DNA αποτελεί το υπερόπλο της σύγχρονης επιστημονικής καταστολής. Με αυτή την προσέγγιση ο κατηγορούμενος ενοχοποιείται με όλους τους τρόπους. Επιπροσθέτως του στερείται και η πρόσβαση στο δείγμα από εμπειρογνώμονες της εμπιστοσύνης του. Εν τέλει, η αναλυτική-αποδεικτική ασάφεια των αστυνομικών εργαστηρίων επικυρώνεται από την ποινική ασάφεια των τρομονόμων.

Η απεργία πείνας που διεξάγουμε δεν επιδιώκει την ελάφρυνση του νομικού πλαισίου. Αυτό που επιδιώκει είναι να θέσει το επαναστατικό κίνημα σε θέση επίθεσης ανατρέποντας την επίθεση που διεξάγεται από την κυριαρχία. Με όπλο την απεργία πείνας επιδιώκουμε την σφυρηλάτηση των σχέσεών μας με τους συντρόφους εκτός των τειχών, την ενδυνάμωση του δημόσιου λόγου μας, την όξυνση των επιθεσεων ενάντια σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους με όλα τα μέσα.

Τώρα είναι η ώρα να ενδυναμώσουμε ακόμα παραπάνω τη θέση μας στον πόλεμο που διεξάγουμε.
Μέχρι το τέλος, μέχρι την νίκη…
ΟΠΛΟ ΜΑΣ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Δίκτυο αγωνιστών κρατουμένων
Οι απεργοί πείνας Αντώνης Σταμπούλος, Τάσος Θεοφίλου, Φοίβος Χαρίσης, Αργύρης Ντάλιος, Γιώργος Καραγιαννίδης, Γρηγόρης Σαραφούδης, Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος, Δημήτρης Πολίτης