Αναμφισβήτητα ο Επαναστατικός Αγώνας υπήρξε και εξακολουθεί να είναι μια από τις πιο σημαντικές οργανώσεις ένοπλης πάλης στη διάρκεια της τελευταίας δεκαπενταετίας. Έχει εγγράψει στο ενεργητικό του μια συμπαγή πρόταση αγώνα ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο στη σημερινή εποχή της αχαλίνωτης επίθεσης των αγορών, έχει συμβάλει στην ανάλυση και κατανόηση της καπιταλιστικής κρίσης που κυριαρχεί στη γεωπολιτική κι έχει παραγάγει κορυφαίες πράξεις αντίστασης τόσο κατά την περίοδο της αναπτυξιακής ψευδαίσθησης όσο και κατά της μνημονιακής ύφεσης.
Στις 22.05.2015 εκδικάζεται σε δεύτερο βαθμό η δίκη της πρώτης περιόδου δράσης του Επαναστατικού Αγώνα (2003-2010) στο πενταμελές εφετείο των Γυναικείων Φυλακών Κορυδαλλού. Ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση του κάθε κατηγορουμένου, την αγωνιστική του ιστορία ή την πρωτόδικη ποινή που στρέφεται ξεχωριστά κι επιβαρύνει τον καθένα, το κυρίαρχο πολιτικό διακύβευμα και σε αυτή τη δεύτερη δίκη είναι η ιδεολογική-κατασταλτική επίθεση του καθεστώτος απέναντι στην οργάνωση και η προσπάθεια να αποδομηθούν τα πολιτικά χαρακτηριστικά της που έχουν ένα σαφή αντιεξουσιαστικό, αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό και στοχεύουν στην προώθηση της κοινωνικής επανάστασης και μέσω του ένοπλου αγώνα. Ιδιαίτερα τη στιγμή που σύντροφοι έχουν επιλέξει την επαναδραστηριοποίηση της οργάνωσης και αυτή παραμένει –κατά δήλωση κάποιων από τα μέλη της- ενεργή σήμερα, η επικαιροποίηση αυτής της επίθεσης λαμβάνει πιο επιτακτικά για το καθεστώς τα χαρακτηριστικά της αντιπαράθεσης όχι με έναν “ιστορικό“ εχθρό, αλλά με μια κατατεθειμένη απειλή.
Μέσα σε αυτήν τη συνθήκη, έχοντας αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή μου στην πρώτη περίοδο δράσης του Επαναστατικού Αγώνα, έρχομαι να υπερασπιστώ τις αρχές και την ιστορική πολιτική υπόσταση της οργάνωσης για το μέρος εκείνο που μου αναλογεί και αντιστοιχεί στις επιλογές μου. Όπως και στο πρώτο δικαστήριο θα κάνω το αυτονόητο για την προβολή του συλλογικού οράματος εκείνης της περιόδου, ως αδιαπραγμάτευτο κομμάτι της πολιτικής μου ηθικής κι αξιοπρέπειας, ως χρέος απέναντι στο αίμα που χύθηκε το Μάρτη του 2010.
Είναι σαφές ότι δεν μπορούν να επαναληφθούν καταστάσεις που αντιστοιχούν σε διαφορετικές συνθήκες αγώνα. Στον πρώτο βαθμό δόθηκε μια ανεπανάληπτη πολιτική μάχη που υπερκέρασε το πλαίσιο του κατηγορητηρίου και παρήγαγε κάποια θετικά δικονομικά αποτελέσματα. Αναδείχθηκε και μια στρατηγική που επιμένει ότι οι πολιτικές μάχες μέσα στο δικαστήριο μπορεί να έχουν αξία σε πολλά επίπεδα όχι μόνο γι αυτούς που τη δίνουν, αλλά και για τους αυριανούς αγωνιστές. Το εφετείο αυτό δε θα έχει την ίδια πολιτική βαρύτητα, θα έχει, ωστόσο, την ίδια προσήλωση στην απόκρουση των πολιτικών κατηγοριών του αντιπάλου, ειδικά όσες εντάσσονται στο δόγμα που με συνέπεια αποσκοπεί στην αποπολιτικοποίηση του αγώνα προβάλλοντας μια “νόθα“ εικόνα του.
Ζούμε ιστορικές στιγμές στην Ελλάδα. Μέσα σε έξι, μόνο, χρόνια η οικονομική κρίση έχει φέρει τις μεγαλύτερες ανακατατάξεις των τελευταίων δεκαετιών. Η πολυεπίπεδη κρίση έχει καταστρέψει τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων νέων, προλετάριων, συνταξιούχων κι έχει υποθηκεύσει το μέλλον των παιδιών. Οι υπεύθυνοι γι αυτήν την κατάρρευση, η πολιτική και οικονομική ελίτ που κυβερνά και λυμαίνεται τον κοινωνικό πλούτο αυτού του τόπου, έχουν παραμείνει ανέγγιχτοι από μια Δικαιοσύνη που έχει ταυτιστεί απολύτως με τα συμφέροντά τους. Η απαξίωση του δικομματισμού έφερε στην εξουσία για πρώτη φορά μια κυβέρνηση της Αριστεράς, που με πολλές προσδοκίες ανέλαβε να υπερβεί αυτήν την κρίση. Όμως δε χρειάστηκε παρά ένας μήνας για να διαψεύσει τις όποιες ελπίδες, συνεχίζοντας να αποδέχεται τον πυρήνα των μνημονιακών πολιτικών και του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Επιβεβαιώνοντας γι ακόμη μια φορά την ιστορική νομοτέλεια πως δεν μπορούν να υπάρξουν ρήξεις κι ανατροπές χωρίς τον αγώνα αυτών που βρίσκονται στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας. Πως μόνο ο επαναστατημένος λαός μπορεί να κρατήσει στα χέρια του ένα αληθινά απελευθερωτικό σχέδιο για τη χειραφέτησή του από τα μνημόνια, τιε εξαρτήσεις, το κράτος και τον καπιταλισμό.
Καλώ κάθε σύντροφο και συλλογικότητα, τις συνελεύσεις και τις ομάδες αλληλεγγύης στην Ελλάδα και το εξωτερικό που αντιλαμβάνονται τη διαλεκτική σχέση που υπάρχει ανάμεσα στην αλληλεγγύη στο άτομο με την ιστορική του διαδρομή και στην οργάνωση του Επαναστατικού Αγώνα να συμβάλει με όποιον τρόπο κρίνει ή δύναται στην επερχόμενη δίκη.
ΕΦΕΤΕΙΟ 1ης ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
Παρασκευή 22 Μαΐου, 09:00
Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού