Οι πρόσφατες προφυλακίσεις προσώπων συγγενικού και φίλιου περιβάλλοντος μελών της Σ.Π.Φ. εκτός από την προφανή εκδικητικότητα του κρατικού μηχανισμού, στέλνουν και ένα μήνυμα: πως οποιοσδήποτε έχει σχέση με διωκόμενο για αντικαθεστωτική δράση,θα βρίσκεται κι ο ίδιος στο στόχαστρο της καταστολής. Ένα ξεκάθαρο μήνυμα μαζικής τρομοκρατίας εναντίον του φίλιου, στους διωκόμενους από το κράτος, πληθυσμού.
Τη βρωμοδουλιά τότε την έκαναν οι συμμορίες των πρώην ταγματασφαλιτών, τώρα την κάνουν οι κρατικοί απόγονοί τους, όπως ο ειδικός εφέτης ανακριτής, Ευτύχης Νικόπουλος, χρησιμοποιώντας το οπλοστάσιο των ειδικών νομοθεσιών εξαίρεσης -στην περίπτωση αυτή του 187Α. Το κράτος ποτε δεν παραιτήθηκε απ’ την τρομοκρατία, άλλωστε είναι η ίδια του η φύση τέτοια. Μέχρι σήμερα, απρόσκοπτα, παρακολουθεί, φακελώνει, απειλεί ή εκβιάζει συγγενικά και φιλικά πρόσωπα αγωνιστών, τώρα όμως αυτές οι προφυλακίσεις πάνε πολύ. Είναι τα φυσικά επόμενα των νομοθετημάτων που θεσπίστηκαν απ’ το κράτος προς χάριν ντόπιων και υπερεθνικών αφεντικών σε μια εποχή που στη χώρα ο ταξικός αγώνας ήταν σε ύφεση και ανέτειλε το νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό μοντέλο, για να θωρακίσει το κεφάλαιο απέναντι στις κοινωνικές αντιστάσεις. Οι ίδιοι νόμοι εξακολουθούν να ισχύουν και σήμερα κάνοντας ξεκάθαρο σε όλους ότι ο νέος ολοκληρωτισμός που έχει επιβληθεί από τα αφεντικά ειδικά τα 5 τελευταία χρόνια, δεν θα αλλάξει μέσω των εκλογικών αποτελεσμάτων, όσο αριστεροί και να εμφανίζονται οι διαχειριστές της εξουσίας. Κοιταζοντας περα απο τις σοσιλδημοκρατικες ρτοριες της κυβερνησης, γινεται ξεκαθαρο πως το καθεστως εκτακτης αναγκης δεν επαψε, ουτε θα παψει να ισχυει. Το καθεστως εκτακτης αναγκης, αποκρυσταλωσεις του οποιου ειναι οι πασης φυσης συνθηκες εξαιρεσης, αποτελει αυτη τη στιγμη τον ακρογωνιαιο λιθο του κρατους. Ο συριζα και ο καθε συριζα δεν μπορει παρα να αποτελει τον διαχειριστη του. Ετσι δεν θα επρεπε νσ εκπλησει κανεναν το γεγονος οτι, οχι μονο δεν υπαρχει αποκλιμακωση της καταστολης, οπως αναμεναν αρκετοι, αλλα αντιθετα κλιμακωση.
Η στρατηγικη του καπιταλιστικου κρατικου συμπλεγματος στο πεδιο του κοινωνικου ελεγχου και της ποινικης καταστολης διαμορφωνεται απο το υπαρχον επιπεδο του κοινωνικου ανταγωνισμου, απο τη συγκεκριμενη φαση του ταξικου πολεμου και την ασταθεια ππυ αυτη παραγει για το καθεστως. Θα ηταν ακατανοητη η αποκλιμαλωση της καταστολης απο το κρατος, ανεξαρτητου κυβερνησης, σε μια χρονικη συγκυρια που χαρακτηριζεται οχι μονο απο ασταθεια, κατακερματισμο και αποκλινουσες δυναμικες στο κοινωνικο πεδιο, αλλα και απο οξυνση των ενδοκαπιταλιστικων ανταγωνισμων, τοσο εγχωρια οσο και διεθνως. Ειδικα στη παρουσα φαση, με τη κυβερνηση να πασχιζει να διαμορφωσει ενα “φιλολαικο” και “ριζοσπαστικο” προσωπειο, η κλιμακωση της επιθεσης απεναντι σε ολα εκεινα τα κομματια που θα καταδεικνυουν την κενοτητα και τις αντιφασεις της ρητορικης της, αποτελει μια αναμενομενη εξελιξη.
Μακρια απο τις παγιδες της αναθεσης και τις αυταπατες για καθεστωτικη διευθετηση του κοινωνικου ολοκαυτωματος που συμβαινει τα τελευταια χρονια, γινεται σαφες πως μόνο οι αγώνες μας είναι ικανοί να αναγκάσουν τη κυριαρχια σε αναδιπλωση και να βαλουν αναχωματα στη μαζικη τρομοκρατια του κρατους. Αγώνες μερικοί, στο τώρα που θα κοιτάζουν τον ορίζοντα της κοινωνικής επανάστασης, που θα καταργήσει κράτος και κεφάλαιο μια και καλή.
ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ, ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΥΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ
ΔΙΚΤΥΟ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ