Με αφορμή την απεργία πείνας του Κώστα Σακκά.
“Όσο σκληρή κι αν είναι η εποχή των πολέμων και των επαναστάσεων,
είναι η πατρίδα μας στο χρόνο.”
Λ.Μ.
Από τις εκτελέσεις των 34 απεργών μεταλλεργατών στη Μαρικάνα, στο τσάκισμα της άγριας απεργίας των ανθρακωρύχων και την επιβολή κατάστασης εκτάκτου ανάγκης στο Κιργιστάν, στην καταστολή του εξεγερμένου μεταναστευτικού υποπρολεταριάτου στο Σουηδικό “Παράδεισο”, στις ματωμένες φράουλες της Μανωλάδας, στη βίαιη αστυνομική καταστολή της εξέγερσης εναντίον του νέο-οθωμανικού καθεστώτος του ισλαμοφασίστα Ερντογάν και ξανά πίσω στη Νότια Αφρική και στην άγρια επίθεση με σφαίρες καουτσούκ εναντίον των απεργών σε γερμανικών συμφερόντων ορυχείο χρωμίου στο Ράστενμπουργκ, το μήνυμα του παγκόσμιου Κεφαλαίου προς όλους τους καταπιεσμένους είναι σαφές: κάθε ίχνος προλεταριακής και πληβειακής ανταρσίας θα χτυπιέται με κάθε βάρβαρο μέσο, προκειμένου να επιβληθεί η πλήρης απαξίωση στο εμπόρευμα-Εργασιακή δύναμη και να ανοίξει ένας νέος κύκλος συσσώρευσης του Κεφαλαίου (η περίφημη και πολυδιαφημισμένη Ανάπτυξη).
Οι καπιταλιστές και τα κρατικά μαντρόσκυλά τους έχουν επιβάλλει σε ολόκληρο τον πλανήτη τη ματωμένη ατζέντα τους και δε θα διστάσουν για ακόμη μια φορά να αιματοκυλήσουν τον πλανήτη με ένα γενικευμένο πόλεμο για να βγουν από την κρίση, όπως έκαναν δύο φορές τον προηγούμενο αιώνα. Ο πρώην πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλωντ Γιούνκερ κουνά το δάχτυλο και απειλεί: στην Ευρώπη απλώς κοιμίσαμε τα φαντάσματα του Πολέμου, δεν τα εξολοθρεύσαμε, ίσως μας επισκεφθούν ξανά! Και ήθελε να πει: «σκάστε και δουλέψτε, μη βγάζετε τσιμουδιά για το μαστίγωμα στις ράχες σας, μιας και τα καρότα σώθηκαν, αλλιώς θα σας βουλιάξουμε στη βαρβαρότητα του Πολέμου». Άλλωστε με την κυνική τους ειλικρίνεια οι αστοί οικονομολόγοι λένε πως ο ασφαλέστερος δρόμος για να δημιουργήσεις Ανάπτυξη σε μια χώρα είναι να τη βομβαρδίσεις…
Στην εγχώρια εφαρμογή του, το δόγμα της μηδενικής ανοχής προς τους κοινωνικούς αγώνες έχει δώσει τα ρέστα του το τελευταίο διάστημα με τη νομιμοποίηση του Κράτους Εκτάκτου Ανάγκης που επέβαλε η εσωτερική Τρόικα. Οι εξουσιαστές, εκμεταλλευόμενοι την τρέχουσα ηττοπάθεια και την οπισθοχώρηση των ταξικών αγώνων τον τελευταίο χρόνο, δείχνουν με λύσσα τα δόντια τους: οι διαδηλώσεις απαγορεύονται με νόμο, οι απεργίες έχουν τεθεί στην πράξη εκτός νόμου και οι εργαζόμενοι επιστρατεύονται ακόμα και προληπτικά, πριν ακόμα κηρύξουν την απεργία τους!! Ολόκληρα χωριά, όπως η Ιερισσός, βιώνουν την αστυνομική κατοχή και οι κρατικές ή παρακρατικές/φασιστικές συμμορίες προχωρούν σε ρατσιστικά πογκρόμ. Το μήνυμα σαφές: κάθε είδους αντίσταση, ακόμα κι αν είναι αποσπασματική, μερική και αμυντική, θα τσακίζεται παραδειγματικά! Οι καπιταλιστικές επενδύσεις θα προστατευθούν με γκλοπ και χημικά, μέχρι να έρθει η Οσία Ανάπτυξη. Μόνο που το σαμαρικό “success story” ξεχνά να μας πει πως οι κινέζικες επενδύσεις που θα μας σώσουν βρίσκονται ήδη στη λιμοκτονούσα Αφρική (75 δις σε 30 χώρες!) και η ελληνοτουρκική επιχειρηματική λυκοφιλία χτίζεται με συλλήψεις και απαγωγές κούρδων και τούρκων αγωνιστών. Μόνο που γρήγορα ξέχασαν πως η Νέα Μανωλάδα υπήρξε πρότυπο εγχώριας καπιταλιστικής Ανάπτυξης. Αυτό το μέλλον μας ετοιμάζουν. Ένα μέλλον κιζενοποίησης και Μανωλαδοποίησης του προλεταριάτου. Η “Ανάπτυξη” είναι μονάχα το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της σύγχρονης καπιταλιστικής δυστοπίας.
Από αυτήν τη γενικευμένη επίθεση του Κεφαλαίου και του κράτους του, εναντίον της τάξης μας δε θα μπορούσε να γλιτώσει και ο ευρύτερος αντιεξουσιαστικός χώρος. Οι αναρχικοί όντας στην εμπροσθοφυλακή του αγώνα ενάντια στη σύγχρονη βαρβαρότητα δέχονται μια χωρίς προηγούμενο επίθεση στις δομές τους (στέκια, καταλήψεις, ραδιοφωνικοί σταθμοί, υποδομές αντιπληροφόρησης κλπ.). Ταυτόχρονα οι φυλακισμένοι αναρχικοί αντιμετωπίζονται ως πειραματόζωα και οι υποθέσεις τους μετατρέπονται σε πεδία εφαρμογής καινοτόμων κατασταλτικών σχεδιασμών: ποινικοποίηση φιλικών ή συγγενικών σχέσεων, διώξεις φρονηματικού τύπου, χρήση DNA, εμφάνιση νόμιμων σπιτιών ως δήθεν γιάφκες (με την πολύτιμη συνδρομή των ΜΜΕ) κλπ. Η υπόθεση της ΣΠΦ είναι το πλέον χτυπητό παράδειγμα αυτού του κατασταλτικού αμόκ. Και σε ένα νέο κρούσμα νομικού πραξικοπήματος έχουμε πλέον την καινοφανή 36μηνη προφυλάκιση! Το αστικό κράτος και η ταξική του δικαιοσύνη δε διστάζουν να μετατρέψουν σε κουρελόχαρτα τους ίδιους τους νόμους τους και να ξεφτιλίσουν τα ιστορικά φετίχ της αστικής δημοκρατίας, η οποία ολοένα και εκφυλίζεται προς μια αυταρχική εκτροπή (και δεν αποκλείεται αν χρειαστεί στο άμεσο μέλλον να επιστρατευθεί και η ανοιχτή δικτατορία).
Ας ξεκαθαρίσουμε, όμως, κάτι. Οι νόμοι και οι θεσμοί του αστικού κράτους στη βασική τους λειτουργία αποτελούν οπλοστάσιο της κυρίαρχης τάξης για την επιβολή των συμφερόντων και της εξουσίας της. Είναι, όμως, και κάτι παραπάνω. Αντανακλούν κοινωνικούς και ταξικούς συσχετισμούς δύναμης και ενσωματώνουν κατακτήσεις των καταπιεσμένων, για τις οποίες έχουν χυθεί απίστευτες ποσότητες αίματος. Όλες αυτές οι κατακτήσεις είναι ταυτόχρονα και υλικές θέσεις μάχης που οι επαναστάτες οφείλουν να υπερασπιστούν, πέρα από τη θεσμολαγνεία της συστημικής Αριστεράς και την απεραντολογία του λεκτικού μαξιμαλισμού που εξορίζει την ελευθερία στις νεφέλες του Απόλυτου.
Μια επαναστατική στρατηγική, θα πρέπει να συνυπολογίσει κι αυτήν την παράμετρο. Για να το πούμε πιο απλά: Τί να την κάνουμε την επίθεση όταν η άμυνά μας είναι τρύπια; Και πώς θα περάσουμε “πρώτοι στην επίθεση”, όταν έχουμε χάσει την μπάλα και μας βάζουν δέκα γκολ από τα αποδυτήρια; Οι επαναστάτες οφείλουν να έχουν καθολική εικόνα, να παίζουν σ’ ολόκληρο το γήπεδο, χωρίς να φετιχοποιούν τις ξεχωριστές θέσεις του αγωνιστικού χώρου.
Κάθε παραβίαση των αστικών δικαιωμάτων των καταπιεσμένων είναι και μία ήττα για το επαναστατικό κίνημα, όπως ακριβώς ήττα είναι και κάθε νέος νόμος που θωρακίζει και ισχυροποιεί το κατασταλτικό οπλοστάσιο (π.χ. κουκουλονόμος). Γι’ αυτό και το νομικό πραξικόπημα της τρίχρονης προφυλάκισης του μέλους της Σ.Π.Φ. Γεράσιμου Τσάκαλου και του αναρχικού συντρόφου Κώστα Σακκά δεν είναι απλώς προσωπικές τους υποθέσεις. Εάν περάσει ΚΑΙ αυτό το τερατούργημα, θα αποτελέσει μια ακόμη υποχώρηση και οπισθοδρόμηση του κινήματος.
Ο σύντροφος Κώστας Σακκάς από τις 4 Ιουνίου έχει ξεκινήσει απεργία πείνας ενάντια στις μεθοδεύσεις του σύγχρονου κράτους Έκτακτης Ανάγκης. Ο αγώνας του Κώστα Σακκά δεν είναι μια ιδιωτική υπόθεση. Είναι αγώνας ολόκληρου του κινήματος. Είναι αγώνας όλων των καταπιεσμένων. Ο αγώνας του Κώστα Σακκά είναι αναπόσπαστο τμήμα της διαρκούς αντίστασης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ενάντια στην υπάρχουσα αθλιότητα. Είναι μια ακόμα θέση μάχης στον παγκόσμιο κοινωνικό και ταξικό πόλεμο. Γι’ αυτό, πέρα από την αυτονόητη ανθρώπινη και φιλική αλληλεγγύη πρέπει να υψώσουμε και την ανεπιφύλακτη πολιτική μας αλληλεγγύη. Να εμποδίσουμε στην πράξη τη φυσική εξόντωση του συντρόφου Κώστα Σακκά.
Καλή δύναμη σύντροφε. Και θα τα ξαναπούμε σύντομα στα πεδία μάχης του κοινωνικού/ταξικού πολέμου…
Τάσος Θεοφίλου, φυλακές Δομοκού.
Πολύκαρπος Γεωργιάδης, φυλακές Κέρκυρας.