Ο πόλεμος μαίνεται.
Όσο ο κόσμος της εξουσίας θάβει ανθρώπους ζωντανούς στα μπουντρούμια των φυλακών, τόσο θα υπάρχουν στιγμές εξέγερσης και ανυποταξίας παου θα επιστρέφουν τη βία στους κυρίαρχους. Όπως η στιγμή εκείνη που ένας φυλακισμένος, ο Ηλία Καρέλι, μετά από 16 χρόνια εγκλεισμού και καταπίεσης, μετέτρεψε την απελπισία του σε οργή και έστρεψε το μαχαίρι του εναντίον ενός ανθρωποφύλακα.
Ενός ανθρωποφύλακα που τώρα τα μέσα μαζικής εξαπάτησης προβάλουν την αγιογραφία του, αποσιωπώντας πως υπήρξε ένας βασανιστής που όταν το σύστημα των φυλακών επέλεγε να δείξει το πιο σκληρό του πρόσωπο, ευνοούσε την εκδήλωση του σαδιστικού του μένους πάνω στα κορμιά των κρατουμένων με ευφάνταστους τρόπους, όπως το μαστίγωμα με ηλεκτρικά καλώδια.
Τα σκυλιά της εξουσίας φρόντισαν να εκδικηθούν για το θάνατο του ανθρωποφύλακα με τον τρόπο που πολύ καλά γνωρίζουν: βασανιστήρια μέχρι θανάτου. Ο Ηλία κατέληξε από εσωτερική αιμορραγία μετά από αλλεπάλληλους ξυλοδαρμούς από μπάτσους και δεσμοφύλακες.
Δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε τίποτα καλύτερο από τα όργανα του καθεστώτος. Όμως ευθύνη έχουν και όσοι αναμασούσαν την προπαγάνδα των ΜΜΕ για τον αδικοχαμένο οικογενειάρχη δεσμοφύλακα, συμμετέχοντας στο πανηγύρι της συγκάλυψης των βασανιστηρίων στις φυλακές συγκεκριμένα αλλά και του μισητού κοινωνικού ρόλου των ανθρωποφυλάκων ευρύτερα.
Το στοίχημα είναι να σπάσουμε με λόγια και έργα το μονόλογο της εξουσίας που κορυφώθηκε με άλλη μια κρατική δολοφονία.
Μια ακόμα δολοφονία που η τέταρτη εξουσία έσπευσε να αποδώσει στις γνωστές άγνωστες «αδιευκρίνιστες συνθήκες», ακόμα και σε παθολογικά αίτια, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να θάψει τη μπόχα της πτωματοφάγας δημοκρατίας του κεφαλαίου.
Όπως και τόσοι άλλοι «μυστηριώδης» θάνατοι ανθρώπων, τα ονόματα των οποίων μαθεύτηκαν μετά τη δολοφονία τους. Όπως η Κατερίνα Γκουλιώνη ή το πρόσφατο παράδειγμα του Esso Shakram Haitam στις φυλακές Γρεβενών.
Εκείνοι οι «φυσικοί» θάνατοι που έρχονται να καθίσουν δίπλα σε κάποιους άλλους, αργούς, καθημερινούς και βασανιστικούς θανάτους μέσα στην τσιμεντοποιημένη ρουτίνα των σωφρονιστικών μπουρδέλων.
Εκεί όπου οι άνθρωποι πληγώνονται στο σκοτεινό άχρονο της φυλακής…
Άνθρωποι που αρρωσταίνουν στις μοναξιές τους που «τρελαίνονται» στους ήχους της πιο μεγάλης ησυχίας…
Άνθρωποι-αριθμοί, ξεγελασμένοι στην παραμύθα της παραίσθησης, πληρώνοντας με το αίμα τους τα ναρκωτικά που πουλάει το σωφρονιστικό κατάστημα.
Άνθρωποι θαμμένοι στα πειθαρχεία, ξεχασμένοι στις ποινές τους, και ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΟΙ σε μεταγωγές και απομονώσεις.
Άνθρωποι που σκαλίζουν πάνω στις μεγάλες ποινές τους και στα χρόνια του εγκλεισμού τους τα όνειρα ενός σύντομου ελεύθερου μέλλοντος…
Πάνω στα αποκαΐδια των φυλακών, τις μικρές ή μεγάλες στιγμές απειθαρχίας που χαράζουν ουλές στο δήθεν αλώβητο πρόσωπο της σωφρονιστικής υπηρεσίας, στα κομμένα κάγκελα και στα σκαμμένα λαγούμια…
Εκεί όπου η εκδίκηση θα κουβαλάει το συσσωρευμένο ΜΙΣΟΣ για κάθε εξευτελισμό, βασανισμό ή δολοφονία…
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ
ΦΩΤΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
Πρωτοβουλια απο το δικτυο αναρχικων και αγωνιζομενων κρατουμενων κορυδαλλου και αυλωνας