Αυτό που αδιαμφισβήτητα είναι ξεκάθαρο στην μετα-κρίσης ιστορική συνθήκη είναι ένας οικονομικός πόλεμος. Ένας πόλεμος που σίγουρα γίνεται από πάνω προς τα κάτω, μιας και τις τελευταίες δεκαετίες οι <<προλετάριοι>> υπέγραφαν συνεχώς συνθήκες <<κοινωνικής ειρήνης>>, κατακερματίζοντας την συλλογική τους συνείδηση και ζώντας σε όνειρα καταναλωτισμού και πλασματικής οικονομικής ευμάρειας! Τώρα, όμως, η οικονομική ελίτ, σε συνεργασία με τη νομική και πολιτική εξουσία, βγάζει πλέον τη μάσκα του <<δικαιώματος στην εργασία>> και δείχνει την πραγματική – τρομακτική του όψη <<είναι προνόμοιο να είσαι σκλάβος στα σύγχρονα εργασικά κάτεργα>>! Ας μη γελιόμαστε λοιπόν , αυτόν τον οικονομικό πόλεμο μπορούμε και πρέπει να τον μετατρέψουμε σε έναν κοινωνικό πόλεμο που σκοπός του δεν θα είναι η στείρα διεκδίκηση <<εργασικών δικαιωμάτων>> αλλά η καταστροφή της σημερινής έννοιας της εργασίας όπως και κάθε δομής εξουσίας. Σε αυτόν τον πόλεμο ο κρατικός μηχανισμός αφουγκράζοντας την ευρύτερη κοινωνική αναταραχή, η οποία μεγαλώνει μέρα με την ημέρα, θέλει να καθυποτάξει κάθε αντίσταση, μέσω του φόβου, χρησιμοποιώντας ότι μέσο έχει στη διάθεσή του: προπαγάνδα τρομαλαγνείας και οικονομικής ανασφάλειας, βίαιη καταστολή άνευ προηγουμένου, νομοθετικές αυθαιρεσίες και συνταγματικές αναθεωρήσεις που γίνονται χωρίς κανένα πολιτικό κόστος και με ξεκάθαρη πολιτική σκοπιμότητα.
<<Κανείς δεν μπορεί να συνεχίσει να κρύβεται πίσω απο την κανονικότητα της ζωής του, αλλά θα πρέπει να αφήσουμε πίσω τα όρια και τους φραγμούς μας για να περάσουμε στην επίθεση. >>
Η γραμμή ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα διαφαίνεται ξεκάθαρα. Από τη μια έχουμε την οικονομική, πολιτική και νομική εξουσία έτοιμες να χρησιμοποιήσουν όποιον είναι διατεθημένος να δηλώσει την πλήρη υποταγή του, στους παραπάνω, και απο την άλλη έχουμε ανθρώπους που αντιστέκονται, ξεπερνώντας τους φόβους τους και μετατρέποντας την καθημερινότητά τους σε επιθετική πραξη, δημιουργώντας ρωγμές με στόχο την αποδόμηση αυτού του σάπιου συστήματος, κυνηγώντας στιγμές απόλυτης ελευθερίας, ζώντας για το σήμερα και ρισκάροντας τα πάντα. Σε αυτό το στρατόπεδο τοποθετώ τον εαυτό μου σαν κομμάτι του αναρχικού χώρου, ο οποίος ανεξάρτητα από τις αντικειμενικές συνθήκες πρέπει να αφυπνίσει την συλλογική του συνείδηση, να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις και τα κεκτημένα του για να χρησιμοποιήσει τον κάθε χωροχρόνο με εξεγερτική και εμπόλεμη πρόθεση. Τα μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας είναι πολλά και σκοπός μας, πέρα από τη χρήση τους για την επίτευξη των στόχων μας είναι και η διάχυσή τους. Το μοίρασμα προκηρύξεων, οι αυτοοργανωμένοι και αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, οι πολιτικές αφίσες, οι κινήσεις αλληλεγγύης, το σαμποτάζ, οι εμπρησμοί, οι συγκρουσιακές πορείες καθώς και ο ένοπλος αγώνας είναι βέλη στη φαρέτρα μας. Η κάθε ενέργεια έχει την δική της σημασία και προκαλεί την δική της ρωγμή στο υπόστρωμα της κοινωνικής συνοχής. Φυσικά υπάρχει διαβάθμιση στο ρίσκο που θα πάρουμε σε κάθε μάχη σε αυτόν τον πόλεμο και είναι προσωπική επιλογή του καθενός με ποιους τρόπους θα εμπλακεί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι μας πρέπει να υποστηρίζουμε με συνέπεια την αλληλοσυμπλήρωση μιας ευρείας γκάμας μέσων και διαφορετικής διαλεκτικής στον αναρχικό χώρο που σκοπό έχει αφενός μια μαζική κοινωνική αναταραχή και αφετέρου την μετάβαση σε κοινοτικές δομές ατομικής και συλλογικής ελευθερίας.
Σε σχέση με την υπόθεση μας (Νέα Φιλαδέλφεια) θέλω να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου:
Σε ότι αφορά την συνθήκη παρανομίας στην οποία βρίσκονταν οι δύο σύντροφοι μου (Φ.Χ. και Α.Ν.)
Στόχος της νομικής εξουσίας, όταν εκδίδει εντάλματα σύλληψης, είναι κυρίως η απομόνωση των εκάστοτε συντρόφων. Το πως θα προσπαθήσουν οι σύντροφοι να διαρρήξουν αυτό το καθεστώς απομόνωσης, δεν εξαρτάται φυσικά μόνο από αυτούς, αλλά και από όλους εμάς που οφείλουμε να δείχνουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας, για να τους κρατήσουμε κοντά μας, τόσο σε συντροφικό όσο και σε φιλικό επίπεδο…!
Μετά από έναν μήνα εγκλεισμού οι παρακάτω προτάσεις εμπεριέχουν κάποια κριτική για την σύλληψή μας αλλά και για όλους αυτούς που διεκδικούν τον τίτλο του <<αλάνθαστου>>
<<Ένα λάθος αρκούσε για να ψηλώσουν οι τοίχοι γύρω μας, να μικρύνουν οι μέρες και οι νύχτες και να βρεθούμε αιχμάλωτοι…
Γι’ αυτό εσύ που προχωράς μπροστά κοίτα πίσω στα λάθη σου και στα λάθη των άλλων και χρησιμοποίησέ τα για να βρεθείς ένα βήμα πιο κοντά στην συνέχιση της καθημερινής σου επίθεσης! Όσο για σένα, που απλά μένεις άπραγος και το μέλημά σου είναι κακεντρεχείς φλυαρίες και καφενειακές κριτικές εκ του ασφαλούς, για τις πράξεις και τα λάθη των άλλων, ένα πράγμα μπορώ να σου αναγνωρίσω – ΝΑΙ! ΕΙΣΑΙ ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΣ! – >>
Τελειώνω λέγοντας ότι εμείς παραμένουμε ΕΝΩΜΕΝΟΙ και ΔΥΝΑΤΟΙ έτοιμοι να παλέψουμε, με ότι μέσα διαθέτουμε, μέχρι να γκρεμίσουμε κάθε νοητή και πραγματική φυλακή.
Υ.Γ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ Κ. ΣΑΚΚΑ -ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ 4/6-
Γ.Σαραφούδης
Α’ πτέρυγα Κορυδαλλού
10/6/2013