Γράμμα από τις φυλακές Νιγρίτας

Αυτό το γράμμα είναι μια προσωπική εικόνα προς το κράτος δικαίου,όπως το ονομάζει σήμερα το ίδιο το καθεστωτικό κράτος που μας κυβερνά,όσο αφορά τις φυλακές και το νέο νομοσχέδιο “Επιχειρήσεις Γκουανταναμο”ή επαναφορά θανατικής ποινής θα το έλεγα εγώ. Καταρχήν θέλω να ευχαριστήσω όλους τους αλληλέγγυους εκτός των τειχών που με πορείες,συγκεντρώσεις,παρεμβάσεις,μικροφωνικές κ.α μας συμπαραστάθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο,που αυτό σημαίνει για εμάς τους έγκλειστους πως δεν είμαστε μονοί μας και ότι η φωνή μας βγαίνει έξω από τα δέσμια υψωμένα τείχη των φυλακών. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συγκρατούμενους μου που στέκονται πάντα παρών σε όλες τις κινητοποιήσεις που γίνονται εντός των τειχών πάντα με αξιοπρέπεια και ενωμένοι σαν μια γροθιά. Ελπίζω αυτό να συνεχιστεί έως την λευτεριά όλων μας και το γκρέμισμα μέχρι και της τελευταίας φυλακής Μια δυνατή αγκαλιά λοιπόν σε όλους αυτούς,μια υψωμένη γροθιά και αγάντα φίλοι μου. Τώρα θα πάω στο επίκαιρο αυτό γεγονός Γ‘ τύπου υψίστης ασφαλείας. Ο θάνατος δεν είναι το μόνο τέλος της ζωής του ανθρώπου και δεν είναι μόνο ιδιωτική υπόθεση εφόσον ο άνθρωπος είναι μέλος μιας οργανωμένης και πολιτικοποιημένης κοινωνίας. Όπως η ζωή έτσι και ο θάνατος έχει χρησιμοποιηθεί ανά τους αιώνες θετικά ή αρνητικά από τους κυβερνώντες αλλά και στις 2 περιπτώσεις ένας είναι ο βασικός στόχος,η διατήρηση της εξουσίας. Στην Ελλάδα η θανατική ποινή καταργήθηκε το 1993 όμως σήμερα,21 χρόνια μετά,την επαναφέρουν με τις φυλακές υψίστης ασφαλείας Γ’τύπου. Καλά τώρα παν καλά αυτοί,πως περιμένουν να βγει από εκεί κάποιος; Πάντως σίγουρα συναισθηματικά νεκρός ίσως ερείπιο σωματικά και κατεστραμμένος ολοκληρωτικά ή και πιο τρελαμένος. Γι αυτό έγινε παραπάνω η αναφορά μου στον θάνατο. Τώρα μετά από αυτήν την απεργία πείνας που για μένα ήταν η μεγαλύτερη που έχω συμμετάσχει με 4.500 χιλιάδες συγκρατούμενους μου στα 15 και έτη που έχω εκτίσει έως τώρα είδα την πραγματική αλήθεια όσων συμβαίνουν από μεριά πολιτικής- κυβέρνησης- ΜΜΕ κ.α. Το συμπέρασμα μου λοιπόν είναι ότι όταν η πολιτική της χώρας γίνεται μια κεκαλυμμένη θανατοπολιτική , μια πολιτική εξόντωσης των ασθενέστερων( οποιασδήποτε φυλής- οποιουδήποτε ποινικού μητρώου) τότε κάτι σάπιο υπάρχει στο κράτος της Ελλάδας. Ελπίζω και πιστεύω λοιπόν ότι οι πράξεις μας πρέπει αν γενικευτούν και να καταλήξουν σε κάποια μαζική εξέγερση. Πιστεύω σήμερα λοιπόν ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση για κάποιον απ’το να βρεθεί στους δρόμους,να σηκώσει το πρώτο ξύλο,την πέτρα,την μολότοφ, να περιτριγυρίζεται από το πλήθος,να αγκαλιάζεται και να αφομοιώνεται απ’αυτό. Να νιώθει κάποιος ότι είναι κύτταρο μιας τεράστιας γροθιάς που κάνει τους μπάτσους να το βάζουν στα πόδια. Όπως είπε και ο Στέργιος Κατσαρός είναι κάτι σαν ερωτικός οργασμός. Μόνο όποιος δεν έχει ερωτευτεί πραγματικά δεν μπορεί αν νιώσει αυτή την υπέρτατη έκρηξη ευτυχίας.

Αυτά από μένα αδέρφια.Σας στέλνω μια ζεστή αγκαλιά,μια υψωμένη γροθιά και μια υπόσχεση. Ότι είμαι και θα είμαι παρών. Βαστά τε Αδέρφια- Αγάντα.

 

 

Μιχάλης Ραμαδάνογλου

Για τον απεργό πείνας από την Τανζανία, Remi Jovie, ανακοίνωση από τη Β‘ πτέρυγα των φυλακών Λάρισας

Ο συγκρατούμενός μας, Remi Jovie από την Τανζανία, που βρίσκεται κρατούμενος στις ελληνικές φυλακές από το 2010 και, ενώ τυπικά έχει αποφυλακιστεί και έχει υπογράψει την υφ’ όρον απόλυσή του στις 17 Απριλίου του 2013, εκτίοντας την ποινή με συνεπή διαγωγή και έχοντας κάνει 445 μεροκάματα, εξακολουθεί να κρατείται εδώ και δέκα πέντε μήνες ως «φιλοξενούμενος» στη φυλακή Λάρισας.
Δυστυχώς για άλλη μια φορά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ακόμα μία περίπτωση των επιπτώσεων  της «φιλοξενίας» που επιφυλάσσει το εκδικητικό ελληνικό κράτος στους εκατοντάδες μετανάστες που βρίσκονται στις φυλακές. Μετανάστες, κυρίως προερχόμενοι από τις πολύπαθες αφρικανικές χώρες, οι οποίοι, ενώ έχουν εκτίσει την ποινή τους και έχουν αποφυλακιστεί τυπικά, εξακολουθούν να κρατούνται ως «φιλοξενούμενοι», όπως ειρωνικά αρέσκονται να τους αποκαλούν, ενώ στην ουσία βρίσκονται εγκλωβισμένοι, μεταξύ του ανέφικτου της απέλασης και της διαρκούς άρνησης του κράτους να τους χορηγηθεί πολιτικό άσυλο.
Έτσι, και ο συγκρατούμενός μας, Remi Jovie από την Τανζανία,  που βρίσκεται κρατούμενος στις ελληνικές φυλακές από το 2010 και, ενώ τυπικά έχει αποφυλακιστεί και έχει υπογράψει την υφ’ όρον απόλυσή του στις 17 Απριλίου του 2013, εκτίοντας την ποινή με συνεπή διαγωγή και έχοντας κάνει 445 μεροκάματα, εξακολουθεί να κρατείται εδώ και δέκα πέντε μήνες ως «φιλοξενούμενος» στη φυλακή Λάρισας.
Μη διαθέτοντας πλέον κανένα άλλο μέσο, δεδομένου και του γεγονότος ότι το προξενείο της Τανζανίας εδρεύει στη Ρώμη και έχοντας συναντήσει την άρνηση των αιτημάτων του για αναστολή απέλασης και χορήγηση πολιτικού ασύλου,  προχώρησε στις 10 Ιουνίου σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο, την ελευθερία του.
Σήμερα, διανύοντας την εικοστή πέμπτη ημέρα της απεργίας πείνας, εμφανώς καταβεβλημένος, έχοντας χάσει τουλάχιστον 15 κιλά του σωματικού του βάρους και με ανησυχητικά χαμηλές της τιμές του σακχάρου διακομίστηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας.
Εμείς οι συγκρατούμενοι του στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα του και υπενθυμίζουμε στους υπεύθυνους ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να αφήσουμε κανέναν άνθρωπο έρμαιο στις εκδικητικές ορέξεις του κράτους. Εξάλλου, γνωρίζουμε και από πρώτο χέρι το είδος της «φιλοξενίας» που παρέχει το ελληνικό κράτος στα κέντρα κράτησης, στα ψυχιατρεία και στις φυλακές και την «αναβάθμιση» αυτής σε εμάς τους υπόλοιπους κρατούμενους με τις συνθήκες Γκουαντάναμο που μας ετοιμάζει με το υπό ψήφιση νομοσχέδιο για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας.
Απαιτούμε λοιπόν να δοθεί αμέσως λύση για να καταφέρει να ζήσει ελεύθερος ο συγκρατούμενός μας και απεργός πείνας Remi Jovie και προειδοποιούμε ότι σε περίπτωση που του συμβεί το παραμικρό θα μας βρουν απέναντι τους.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Κρατούμενοι της Β’  πτέρυγας της φυλακής Λάρισας

4 Ιουλίου 2014

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ : Αναστολή πανελλαδικής απεργίας πείνας

Σήμερα Τρίτη 1 Ιουλίου αναστέλλουμε τη μαζική πανελλαδική απεργία πείνας που είχαμε ξεκινήσει ενάντια στο νομοσχέδιο στις φυλακές υψίστης ασφαλείας.

Αναστέλλουμε την απεργία πείνας, αλλά δεν τερματίζουμε τη κινητοποίησήμας . Αντίθετα ανακτούμε τις δυνάμεις μας και προειδοποιούμε το υπουργείο ότι δε πρόκειται να δεχτούμε τη λειτουργία του ελληνικού Γκουαντάναμο ούτε στη Δομοκό ούτε πουθενά.

Παραμένουμε καχύποπτοι απέναντι στις βελτιωτικές προτάσεις του υπουργείου που θα κατατεθούν τη Πέμπτη και είμαστε έτοιμοι αν χρειαστεί να αγωνιστούμε με ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ για να ματαιώσουμε το νομοσχέδιο-έκτρωμα για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας.

Γνωρίζουμε ότι τίποτα δε θα βελτιωνόταν αν δεν κάναμε την απεργία πείνας.

Ας γνωρίζει όμως και το υπουργείο πως απέναντι στην οργανωμένη σιωπή που επιβάλλουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αποκρύπτοντας τη ΜΑΖΙΚΟΤΕΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ που έχει γίνει (4500 κρατούμενοι απεργοί πείνας), από εδώ και πέρα, αλλάζουμε τα μέσα αγώνα και αν χρειαστεί θα προχωρήσουμε σε δυναμικότερες μορφές αντίστασης. Ο νοών νοεί τω…

 

πρωτοβουλία επιτροπής αγώνα φυλακών