Έχει ο καιρός γυρίσματα…
Στις 19 Μάρτη 2014 δικάζομαι για παραβιάσεις των άρθρων 189 παρ.3 ΠΚ, 272, 270, 310 και 315 ΠΚ.
Τα παραπάνω νούμερα αντιστοιχούν στα υποτιθέμενα «εγκλήματα» που «διέπραξα» στις 19 Απρίλη 2013, κατά τη διάρκεια συγκρούσεων στα Εξάρχεια μεταξύ Ματατζήδων και ανθρώπων που αντέδρασαν στην καθημερινή παρουσία των ειδικών δυνάμεων στην περιοχή. Μεταξύ άλλων μού αποδίδονται «απόπειρες έκρηξης από κοινού με άλλα 30 άτομα», προκειμένου παράλογα και παράνομα, με βάση τους νόμους που η ίδια τους η αστική δικαιοσύνη έχει θεσπίσει, να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες να παραμείνω ελεύθερος ενόψει της δίκης μου. Πρόκειται, με άλλα λόγια, για το παραφουσκωμένο κατηγορητήριο που κατασκεύασαν, εκτός από τους δικαστές, οι μάρτυρες της χρυσαυγίτικης ομάδας Δέλτα: της συμμορίας που συναντάς να περιφέρονται σαν ύαινες στα στενά των Εξαρχείων με μόνο μέλημα τον εκφοβισμό, τη στοχοποίηση και, πολλές φορές, τον αναίτιο ξυλοδαρμό και εξευτελισμό ανθρώπων. Έτσι συνέβη και με μένα, που αδικαιολόγητα αρχικά με προσήγαγαν και μετά, και πάλι αδικαιολόγητα, με συνέλαβαν.
Ο τρόπος που μέχρι σήμερα οι δικαστικοί «χειρίστηκαν» την υπόθεσή μου έχει διπλή στόχευση: αφενός να με στείλει βαριά φορτωμένο σε δίκη και αφετέρου να δικαιολογήσει την πολύμηνη προφυλάκισή μου. Μόνο τυχαία λοιπόν δεν είναι και η πρόσφατη «ειδική» μεταχείρισή μου από τον αρμόδιο Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών, ο οποίος έσπευσε, παρά τις αντιφατικές μαρτυρίες των μπάτσων, χωρίς να δώσει καμιά σημασία στις καταθέσεις των μαρτύρων –και αμφιβάλλω αν έδωσε και στο φάκελο γενικά– να προτείνει παράταση της προφυλάκισής μου πολύ πριν λήξει το εξάμηνο. Είναι ο ίδιος που εξακολουθεί μέχρι σήμερα να μη δίνει καμία απάντηση στην αίτηση για την άρση της, που υπέβαλα στις 31 Ιούλη, καταργώντας στην ουσία το δικαίωμά μου να κριθώ στο «νόμιμα οριζόμενο» χρόνο και όχι προκαταβολικά, ώστε έτσι να διεκπεραιωθεί πιο γρήγορα η υπόθεση και να πάω σε μια «γρήγορη» δίκη. Πρόκειται για εξόφθαλμες παραβιάσεις, οι οποίες αποδεικνύουν για ακόμη μια φορά πως όταν οι νόμοι τους αφορούν «δικαιώματα» όσων από εμάς έχουμε τοποθετήσει τους εαυτούς μας απέναντι στη βία της εξουσίας, απέναντι στη φάρα των βάρβαρων εκμεταλλευτών μας, απέναντι στον εκφασισμό της κοινωνίας, μπορούν άνετα να πεταχτούν στα σκουπίδια.
Ας γνωρίζουν όμως καλά αυτοί οι κύριοι πως όσα «στοιχεία» κι αν μαγειρέψουν, όσα υπερασπιστικά δικαιώματα κι αν κουρελιάσουν, εμείς δεν σκοπεύουμε να βολευτούμε μέσα στο καλάθι των αχρήστων όπου μας πετάνε – είτε στο καλάθι της επιβίωσης είτε της φυλακής. Ο καιρός που οι «ακραίοι» θα αρνηθούν τη θέση τους στο σκουπιδοτενεκέ και θα διεκδικήσουν δυναμικά τη ζωή και το δίκιο τους πλησιάζει. Και σίγουρα οι «ακραίοι» δεν θα είναι μερικές δεκάδες αλλά τόσοι που όσες κι αν χτίσουν φυλακές δεν θα μπορέσουν να τους χωρέσουν.
«Σύντροφοι, να ξέρετε όταν θα έρθει η ώρα να πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι δεν θα ναι ουτοπία, θα είναι αλήθεια΄ ήδη έχουμε ξεκινήσει, έχουμε πάρει ένα δρόμο που δεν θα έχει πια επιστροφή γιατί έχουμε ήδη ξεκινήσει…»
Y.Γ.1 Χαιρετίσματα στους λύκους που επέλεξαν να ουρλιάζουν ελεύθεροι.
Υ.Γ.2 Αλληλεγγύη και δύναμη στους συντρόφους που δικάζονται στις 29/11, στο ειδικό δικαστήριο των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, για τη διπλή απαλλοτρίωση του Βελβεντού.
Στέφανος Αμίλητος
Α’ Πτέρυγα Φυλακών Κορυδαλλού