Η ήδη υπάρχουσα μορφή των Ελληνικών φυλακών δολοφονεί καθημερινά χιλιάδες δέσμιους ψυχικά και σωματικά, είτε με την πλήρη στέρηση της ζωής, είτε με την ταπείνωση, είτε με τα ναρκωτικά και τα ψυχοφάρμακα. Όμως το κράτος, εξαιτίας της επεκτατικής του φύσης επιχειρεί συνεχώς να οξύνει την καταστολή. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η αναβάθμιση του σωφρονιστικού συστήματος ώστε να εξυπηρετεί αποτελεσματικότερα τις κατασταλτικές επιδιώξεις του κράτους.
Το νέο σωφρονιστικό δόγμα, επιβάλλει αυστηρότερες συνθήκες κράτησης, για όλους τους κρατούμενους, εισάγοντας ένα σύστημα βαθμίδων, με το οποίο ανά πάσα στιγμή ο κρατούμενος θα εκβιάζεται οτι θα ανέλθει βαθμίδα βασανισμού, εάν δεν πειθαρχήσει στην καθημερινή του ταπείνωση. Και η ανώτερη βαθμίδα προβλέπεται σαν ένα διαρκές πειθαρχείο, μια φυλακή μες στη φυλακή, όπου ο αιχμάλωτος θα εξοντώνεται ψυχοδιανοητικά.
Φυσικά, το ελληνικό καθεστώς θα τοποθετεί εκεί και τους συνειδητοποιημένους εχθρούς του, ακολουθώντας την εξάπλωση του γερμανικού μοντέλου των ειδικών συνθηκών μετά την Τουρκία, την Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία. Και παρακολουθώντας κατά πόδας την ιταλική καταστολή (από τη δίωξη marini στην υπόθεση Σ.Π.Φ.), θα φτάσει αργά ή γρήγορα να τοποθετεί στις ειδικές « αντί » τρομοκρατικές συνθήκες ακόμα και συντρόφους που συνελήφθησαν σε διαδηλώσεις, όπως και στην περίπτωση του απεργού πείνας Nicolo Angelino που κρατείται στα λευκά κελιά της Ιταλίας επειδή αντιστάθηκε στην εκκένωση καταλήψεων.
Την Πέμπτη 3 Ιούλη θα κατατεθεί προς ψήφιση το σχετικό νομοσχέδιο. Ενδέχεται να ψηφιστεί τη ίδια μέρα ή το αργότερο την Τρίτη 8 Ιούλη. Θεωρώντας κομβικό το να μλοκάρουμε αυτόν τον κρατικό σχεδιασμό εν τη γεννέση του και έχοντας ελάχιστα μέσα αγώνα στη διάθεσή μας, αποφασίσαμε να συμβάλλουμε στη μαζική απεργία πείνας των κρατουμένων των ελληνικών φυλακών η οποία εκτός απ’ το νομοσχέδιο θέτει και άλλα σημαντικά αιτήματα, όπως οι άδειες και οι αναστολές, να σταματήσει η παράταση κράτησης των προς απέλαση μεταναστών και η δυνατότητα συζυγικής συνεύρεσης.
Αυτή η απεργία πείνας με τις διαστάσεις που έχει (4.300 κρατούμενοι) με συμμετέχοντες, άρρωστους, ηλικιωμένους και τοξικοεξαρτημένους και με ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ιατρική περίθαλψη ενδέχεται να φτάσει στο κρίσιμο σημείο πολύ άμεσα.
Γνωρίζουμε όμως οτι μόνοι μας δεν θα καταφέρουμε να αντιπαλέψουμε έναν τόσο σοβαρό σχεδιασμό του κράτους, το οποίο ούτως ή άλλως απαξιώνει καθημερινά τις ζωές των φυλακισμένων. Είναι αναγκαία και πολύτιμη η στήριξη και συμμετοχή των συντρόφων έξω που συνειδητοποιούν την κρισιμότητα της κατάστασης.
Η δημοσιοποίηση του αγώνα των απεργών και η νικηφόρα έκβασή του είναι υπόθεση και του κινήματος αλληλεγγύης και γι’αυτό όλα τα μέσα είναι πρόσφορα: συγκεντρώσεις στις φυλακές, αφισοκολλήσεις, πορείες, συγκρούσεις, αντάρτικες επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους.
Γιατί αυτός ο αγώνας δεν αφορά μόνο εμάς ή όποιο σύντροφο τύχει να πέσει στα χέρια του κράτους. Αφορά το σύνολο του ριζοσπαστικού χώρου που βάλλεται από την όξυνση της καταστολής.
Τώρα λοιπόν είναι η στιγμή που πρέπει να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και τις αγκυλώσεις μας και να συγκρουστούμε μετωπικά και αποφασιστικά με τον κρατικό μηχανισμό, για να διεκδικήσουμε τη δυνατότητα να ανασαίνουμε.
ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ
Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων