Αυτό το κείμενο αποτελεί την προφορική εισήγηση της Πρωτοβουλίας συντρόφων/ ισσων στη συζήτηση της 3 Ιούλη και όχι τις τελικές συμφωνίες της συνέλευσης.
Η σημερινή κουβέντα είναι η προσπάθεια διεύρυνσης ενός σχήματος που εδώ και κάποιο διάστημα εργάζεται πάνω στην ίδρυση ενός ταμείου αλληλεγγύης. Όσοι πήραν την πρωτοβουλία έχουν βρεθεί σε άλλες δραστηριότητες στο παρελθόν, που αφορούσαν και ζητήματα αλληλεγγύης, και κουβαλώντας ο καθένας τις δικές του αναφορές και προτάσεις αγώνα έχουν εντοπίσει την πολιτική τους συγγένεια. Ο καθένας ξεχωριτά και πολλές φορές από κοινού έχει οργανώσει κινήσεις αλληλεγγύης, έχει προωθήσει υποθέσεις πολιτικών κρατουμένων, έχει παρασταθεί στα δικαστήρια ή έχει στηρίξει οικονομικά.
Με τα σημερινά δεδομένα κρίναμε ότι τα υγιή πολιτικά αντανακλαστικά και οι -παρά τις διαφωνίες μας- ισχυροί δεσμοί που μας χαρακτηρίζουν σαν χώρο, ώστε να προστρέξουμε οποιονδήποτε νιώθουμε δικό μας, σύντροφό μας, όταν το έχει ανάγκη, δεν είναι πλέον αρκετά. Δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της εποχής που διανύουμε. Η επίθεση εναντίον μας σαν κομμάτι μιας συνολικότερης επίθεσης ενάντια στην κοινωνία, αλλά και σαν αποτέλεσμα των δικών μας αποφασιστικών χτυπημάτων, εκτός από σφοδρότερη είναι και πιο οργανωμένη από ποτέ. Οργανωνόμαστε και εμείς από την πλευρά μας. Με αυτή την έννοια η ύπαρξη ενός ταμείου αλληλεγγύης, όπως κάθε τι που κάνουμε, έχει ουσιαστικές πολιτικές προεκτάσεις που αφορούν τον α/α χώρο τόσο στο εσωτερικό του, όσο και στους όρους με τους οποίους υπάρχει και παρεμβαίνει κοινωνικά. Παρ’ όλα αυτά εμείς δεν επιδιώκουμε με αυτή τη συνάντηση τίποτα περισσότερο ή τίποτα λιγότερο από τη ίδρυση απλώς ενός ΤΑΜΕΙΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ.
Η οργάνωση συνολικά της δικής μας άμυνας και αντεπίθεσης είναι κάτι που απασχολεί ούτως ή άλλως τον κάθε ένα. Το ταμείο αλληλεγγύης είναι η οργάνωση των επιμέρους πρωτοβουλιών οικονομικής ενίσχυσης κρατουμένων. Είναι ένα κομμάτι της πολιτικής δραστηριότητας των αναρχικών και ΔΕΝ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ να υποκαταστήσει κάποια άλλη διαδικασία ή να αναπληρώσει ελλείψεις και κενά. ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ όμως -και με κάθε σοβαρότητα- να στηρίξει οικονομικά τους αιχμαλώτους πολέμου.
Για να το πετύχουμε αυτό δεν θεωρήσαμε απαραίτητη προυπόθεση την πολιτική ταύτιση ενός χώρου που έτσι και αλλιώς χαρακτηρίζεται από πολυφωνία και πολυμορφία. Από εκεί και πέρα οι συνελεύσεις του ταμείου θα υπάρχουν ακριβώς για να συζητιούνται οι απόψεις και ενδεχομένως οι διαφωνίες των ατόμων που τους ενδιαφέρει το εγχείρημα και έχουν σκοπό να το στηρίξουν.
Η οικονομική ενίσχυση αφορά πρακτικά την εξασφάλιση των όρων μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης όσων βρίσκονται στη φυλακή, την καταβολή εγγυήσεων, τις αιτήσεις αποφυλάκισης, δικαστικά παράβολα και άλλα έξοδα που εξαρτώνται αφενός από την διευρυμένη συνεισφορά ομάδων, ατόμων, παρεών ή συλλογικοτήτων και αφετέρου από τη συνέπεια αυτών σε ένα βάθος χρόνου. Γι’ αυτό επιμένουμε ότι το minimum των συμφωνιών και ο διαχειριστικός χαρακτήρας δεν σημαίνει ευκαιριακή ή πρόχειρη εμπλοκή των ατόμων με το σχήμα. Αντίθετα η γέννηση και η μακροβιότητα του ταμείου απαιτούν από τον καθένα τα ελάχιστα, αλλά με διάρκεια και συνέπεια.
Αποδέκτης των χρημάτων που θα συγκεντρώνονται, του κόπου, του χρόνου και του ενδιαφέροντος που κάθε ένας από εμάς θα έχει προσφέρει, θα είναι οι σύντροφοι οι οποίοι συνελήφθησαν ή διώκονται για τη συμμετοχή τους σε αγώνες, για την ανατρεπτική τους δραστηριότητα και οι οποίοι υπερασπίζονται τον εαυτό τους με τέτοιο τρόπο που να επιβεβαιώνει τη θέση τους σαν κομμάτι ενός κινήματος που μάχεται ενάντια στην βαρβαρότητα και την αλλοτρίωση με διάφορους τρόπους, από διαφορετικές αφετηρίες και με κάθε μέσο.
Αφορά επίσης τους αμετανόητους για την υπόθεση της 17Ν που βρίσκονται από το 2002 στις ειδικές πτέρυγες των φυλακών Κορυδαλλού.
Ακόμα ανθρώπους που αφαιρετικά θα μπορούσαν να συγκαταλεχθούν στους ποινικούς κρατούμενους, υπό συγκεκριμένες προυποθέσεις. Χωρίς να είμαστε οι διαχειριστές της ποινικής νομοθεσίας αναφερόμαστε προφανώς σε άτομα των οποίων τα αδικήματα δεν αντιβαίνουν στον δικό μας αξιακό κώδικα και ταυτόχρονα η στάση τους μέσα στη συνθήκη της αιχμαλωσίας χαρακτηρίζεται από αξιοπρέπεια αλλά και διάθεση αγώνα. Έτσι και αλλιώς η φυλακή δεν αποτελεί παρά ένα μικρόκοσμο της κοινωνίας. Δεν μας ενδιαφέρει να εξιδανικεύουμε καταστάσεις, όμως πάντα θα αναζητάμε να συνδεθούμε με εκείνα τα κομμάτια που επιζητούν και αυτά την εξέγερση, που διακατέχονται από την επιθυμία να γκρεμίσουν κάθε μικρή και μεγάλη φυλακή. Οδηγός μας σε αυτή τη διαδικασία ήταν, είναι και θα είναι οι φυλακισμένοι σύντροφοί μας των οποίων τη γνώμη και τη γνώση θα εμπιστευτούμε. Η αλληλεγγύη άλλωστε, δεν είναι μια υποχρέωση, αλλά μια αμφίδρομη σχέση. Οι δικοί μας αγώνες έχουν εμπνεύσει ξεσηκωμούς στα κολαστήρια της χώρας, σύντροφοί μας έχουν επηρρεάσει άλλους κρατούμενους και οι δικές τους εξεγέρσεις με τη σειρά τους έχουν κινητοποιήσει τους αγωνιζόμενους εκτός των τοιχών.
Η σημερινή συνάντηση οφείλεται σε πρωτοβουλία του φυλακισμένου συντρόφου μας Γιάννη Δημητράκη.
Πρακτικά προτείνουμε τα 10 ευρώ σαν ατομική μηνιαία συνεισφορά, ώστε να μπορέσει το ταμείο να εκπληρώσει τους στόχους του, καθώς και συγκεκριμένες αναλήψεις ευθύνης για την συγκέντρωση και τη μεταφορά των χρημάτων, από τις διάφορες πόλεις στην Αθήνα και από τις διάφορες ομάδες στην διαχειριστική συνέλευση. Τα ποσά θα διανέμονται με σειρά προτεραιότητας ανάλογα με το ποιος έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη.
Η αρχική πρόταση όπως έχει κατατεθεί στο κείμενο με το οποίο έγιναν οι απευθύνσεις-ενημερώσεις, ήταν η διαχειριστική συνέλευση να γίνεται κάθε πρώτη του μήνα στην Αθήνα. Οι σύντροφοι από τις άλλες πόλεις που ανταποκρίθηκαν θετικά στην ιδέα της λειτουργίας του ταμείου δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν αυτούς τους ρυθμούς και έτσι μετά από συζήτηση προτείνουμε σαν λύση την δημιουργία επιμέρους διαχειριστικών συνελεύσεων σε διάφορες πόλεις και μια κεντρική διαχειριστική κάθε τρείς ή τέσσερις μήνες.
Η ύπαρξη διαχειριστικών συνελεύσεων από αυτήν την εκδήλωση και μετά σημαίνει ότι η λειτουργία του ταμείου δεν συνιστά πλέον υπόθεση της αρχικής πρωτοβουλίας, αλλά κάθε ενός προσωπικά που ανταποκρίνεται με την παρουσία του ή με την συνεισφορά του στις ανάγκες που οδήγησαν εδώ. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε φορά θα βρισκόμαστε απαραίτητα όλοι. Όμως πέρα από την εμπιστοσύνη στα πρόσωπα που θα αναλάβουν την επικοινωνία ή την μεταφορά των χρημάτων είναι εξίσου σημαντικό να νιώθουμε όλοι κομμάτι αυτής της διαδικασίας και αυτή τη διαδικασία κομμάτι των δικών μας υπόλοιπων δραστηριοτήτων. Η παρακολούθηση του όλου εγχειρήματος δημιουργεί σχέσεις αμεσότητας και εγγύτητας με αυτό, αντί για μια συνθήκη όπου κάποιοι επωμίζονται το ρόλο του σκληρού πυρήνα που κινεί ουσιαστικά την υπόθεση του ταμείου, και οι υπόλοιποι ξεμπερδεύουν με 10 ευρώ και κρίνουν σκόπιμη την παρουσία τους μόνο όταν προκύψει κάποιο σημαντικό ζήτημα.
Ό,τι έχει ως τώρα ειπωθεί -τόσο στο δομικό κομμάτι, όσο και στο πολιτικό- είναι υπό συζήτηση και διαμόρφωση.
Τα ποσά που θα συγκεντρώνονται θα ανακοινώνονται μόνο στις προσυμφωνημένες συνελεύσεις.